با نگاهی به برگزاری جشنواره میتوان دریافت منهای مشکل اندیشهای در فجر، در این رویداد هر سال برای انتخاب آثار ترفند تازهای رو میشود و هنوز جشنواره در شکل انتخاب و داوری به ثبات نرسیده است.
فیلم «ابلق» نرگس آبیار فیلم پوچی نیست، اما یک هیچستان واقعی است. یک موقعیت بههمریخته که همهچیز دارد و هیچچیز ندارد.
جشنواره فیلم فجر چنان ریشه در اعماق و عرض دوانده که خشکاندنش غیرممکن شده است، ازهمینرو در برخی سالها به جای هرس فرمی و تقویتاش برای باردهی مثمر، کار را به هرس کلی هم کشاندنند تا میوهای در کار نباشد.
منتقد در جایگاه تخصصی خود، وظیفه راهنمایی و تفسیر فیلم را برای صاحب اثر (کارگردان) ندارد. بلکه منتقد رویش به سمت مخاطب است.
در این دوره از جشنواره، رسانهها و خبرنگاران و منتقدین و مردم، بهطور مبتذلی فیلمهایی را میبینند و قضاوت میکنند که هیئت داوران رسمی جشنواره برای آنها برگزیده است.