- سوره سینما - http://www.sourehcinema.ir -

ویدئو کلوپ ها؛ بودن یا نبودن؟!

ویدئو كلوپ ها؛ بودن یا نبودن؟!

سوره سینما: چند سالی از ورود تکنولوژی فوق العاده جذاب و کارآمد دی وی دی به ایران بیشتر نمی گذرد که اینگونه همه گیر شده و با استقبال مواجه گردیده است. این روزها به راحتی می توان عناوین شاهکار تاریخ سینما و فیلم های روز جهان و حتی فیلم های آوانگارد و کوتاه مطرح سینما را با کیفیتی مطلوب و قیمتی نازل بر روی دی وی دی پیدا کرد. اما در سال های نه چندان دوری که بازار دی وی دی اینگونه داغ و فعال نبود، مراکزی به نام ویدئو کلوپ، خوراک سینما دوستانی را که مایل به تماشای آثار سینمایی بر روی صفحه کوچک تلویزیونی بودند، فراهم می کردند

ویدئو کلوپ ها تنها مجرای رسمی و دارای مجوزی بودند که مصرف کنندگان می توانستند برای خرید و عمدتاً کرایه فیلم به آنان مراجعه نموده و مطابق سلیقه خود و با توجه به تنوع آثار موجود در هر ویدئو کلوپ به انتخاب فیلم بپردازند.

در گزارشی که در پی خواهد آمد به سراغ صاحبان چند ویدئو کلوپ در شهر تهران و تعدادی از هموطنان که سابقاً مشتری ویدئو کلوپ ها بوده اند و یا همچنان در این مراکز به تهیه فیلم مبادرت می ورزند رفته ایم تا نظرات آنها را در مورد کم و کیف کار ویدئو کلوپ ها در روزهای امپراطوری دی وی دی و رسانه هایی مانند اینترنت و… جویا شویم:

بهمن صاحب ویدئو کلوپی در غرب تهران است که به گفته خودش یکی از قدیمی ترین ویدئو کلوپ های منطقه است. بهمن در ویدئو کلوپ خود علاوه به فروش و کرایه فیلم خدماتی مانند تعمیرات کامپیوتر، فروش موبایل و وسایل جانبی آن و کپی ارائه می دهد. وقتی از او می پرسم چرا فقط به کرایه دادن و یا فروش فیلم بسنده نمی کند و در کنار آن بطور موازی به چند کار دیگر مشغول است جواب می دهد: واقعاً با کرایه دادن فیلم نمی توان حتی هزینه های جاری مغازه را درآورد. کرایه مغازه و پول برق، تلفن، گاز و آب مغازه زیاد است و کرایه فیلم به تنهایی اصلاً صرف ندارد و به همین خاطر مجبور هستم که در کنار کار فیلم به کارهای دیگری نیز بپردازم.

از بهمن در ارتباط با تعداد فیلم هایی که در طول روز کرایه می دهد می پرسم و او پاسخ می دهد: این روزها دیگر مانند قدیم کسی برای کرایه فیلم به ما مراجعه نمی کند. اکثر مشتری های ما که فیلم می خواهند آن را از ما می خرند. زمانی بود که قیمت خرید سی دی یک فیلم چهار تا پنج هزار تومان بود ولی امروز با ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ تومان می توان سی دی یک فیلم را خرید و برای همیشه آن فیلم را در خانه داشت. مشتری وقتی می بیند که برای کرایه یک فیلم باید شبی ۵۰۰ تومان بدهد تصمیم می گیرد از خیر کرایه آن فیلم بگذرد و با هزینه ای کمی بیشتر آن فیلم را بخرد.

بهمن که ظاهراً از این وضعیت راضی تر است می گوید: کرایه دادن فیلم دردسر زیادی دارد. زمانی بود که فقط فیلم های VHS داشتیم. کیفیت این فیلم ها با چند بار دیدن خیلی پایین می آمد و مشتری ها همیشه از کیفیت پایین فیلم گله و شکایت داشتند. در مورد سی دی همچون سی دی یک فیلم بارها دست به دست می شد پس از مدتی آنقدر خش و خط بر رویش می افتاد که غیرقابل دیدن می شد و ما به خاطر چنین مسائلی، مشکلات زیادی با مشتری هایمان داشتیم. در ضمن بعضی از مشتری های ما فیلمی را به امانت می گرفتند اما دیگر آن را پس نمی آوردند و این طوری آرشیو ما ناقص می شد.

مرتضی  ۲۲ ساله و دانشجوی رشته کارشناسی مدیریت از مشتریانی قدیمی ویدئو کلوپ بهمن است که به قول خودش از وقتی که می توان با ۱۰۰۰ تومان یک فیلم خرید، دیگه از ویدئو کلوپ فیلم کرایه نمی کند. مرتضی می گوید:‌ آن قدیم ها پیدا کردن یک فیلم روز جهان و یا حتی سینمای ایران در آرشیو یک ویدئو کلوپ یک آرزوی محال بود. اما حالا می توان جدیدترین فیلم های روز جهان را با دوبله و کیفیت خوب تهیه کرد و دید.

علیرضا ویدئو کلوپی در مرکز شهر تهران دارد. علیرضا درخصوص میزان استقبال مردم از ویدو کلوپ می گوید:‌ مشتری های ما اکثراً به دنبال فیلم های سینمایی ایرانی هستند مخصوصاً فیلم هایی که در زمان اکرانشان معروف تر هستند، مردم بیشتر به دنبال آن فیلم ها می آیند.

ریحانه ۴۳ ساله، خانه دار و دارای ۲ فرزند ۱۲ و ۱۶ ساله دلیل خود را از استفاده آثار نمایش خانگی اینگونه توضیح می دهد: چون دو فرزند کوچک در خانه دارم که به تماشای فیلم علاقه مند هستند از آثار نمایش خانگی استفاده می کنم و خیالم از بابت سلامت اخلاقی فیلم ها مطمئن است که چیزی برخلاف آموزه های دینی و اخلاقی ما نخواهند دید. با استفاده از این آثار در جمع خانواده مشکلی پیش نمی آید و همه اعضای خانواده می توانند در کنار هم فیلم ببینند.

داوود و همسرش که هر دو شاغل هستند بیان می کند که به دلیل نوع کار خودش و همسرش فرصت سینما رفتن ندارند و ترجیح می دهند که وقتی فیلمی وارد سیستم نمایش خانگی شد آن را از کلوپ محلشان اجاره کرده و در خانه ببینند. داوود می گوید: کلوپ محل ما هم فیلم اجاره می دهد و هم فیلم می فروشد. اگر من و همسرم پس از اجاره فیلمی، از دیدن آن خیلی خوشمان بیاید، آن را می خریم و دوباره نگاه می کنیم.

این در حالی است که طاهره ۲۵ ساله و فارغ التحصیل زیست شناسی در ارزیابی خود از توزیع آثار نمایش خانگی این چنین اظهار می کند: وقتی که دی وی دی بسیاری از فیلم های روز جهان را می توان به صورت کامل و بدون سانسور تهیه کرد، فکر کنم استفاده از فیلم های کهنه و خراب ویدئو کلوپ ها اصلاً به صرفه نیست مخصوصاً با این هزینه که باید بابت کرایه یک فیلم داد و فقط می توان هر فیلم را برای ۲۴ ساعت در اختیار داشت.

همچنین فرهاد، ۳۱ ساله معتقد است در حالی که می توان از کنار پیاده روهای شهر بهترین و جدیدترین فیلم های روز دنیا را تهیه کرد، مراجعه به ویدئو کلوپ ها چندان جذاب نیست. فرهاد به گفته خودش آرشیو کاملی از دی وی دی هایی دارد که از بازار غیررسمی فیلم تهیه کرده و ترجیح او، تهیه فیلم از این کانال غیر رسمی است.

همانطور که در گزارش خبرنگار سوره سینما مشهود است دلایل متفاوتی از سوی افراد مختلف برای استفاده کردن و یا استفاده نکردن از فیلم های عرضه شده در سیستم نمایش خانگی وجود دارد. در ابتدای این گزارش اشاره شد که مدت زمان زیادی از روزهای خوب ویدئو کلوپ ها نمی گذرد. حتماً می توان با در نظر گرفتن راهکارهایی این مراکز فرهنگی سابقاً فعال را مجدداً احیا کرد. البته این گزارش تنها به وضعیت ویدئو کلوپ های شهر تهران و میزان رضایتمندی شهروندان تهرانی از آنها پرداخت و بی شک در شهرستان های کشور که هنوز بازار فیلم تحت سلطه دی وی دی های رنگارنگ درنیامده است. ویدئو کلوپ ها از ارج و قرب بیشتری نزد سایر هموطنان در شهرستان ها برخوردار هستند و هنوز یکی از اصلی ترین مراکز تهیه فیلم مطابق موازین فرهنگی ما می باشد.