کارگردان فیلم سینمایی «کتونی سفید» در یادداشتی تحلیلی مراسم افتتاحیه المپیک لندن و پیوند آن با سینما را بررسی کرده است.
سوره سینما، در افتتاحیۀ المپیک لندن، یک شکل نوین از سینما ارائه شد. این اثر سینمایی مدرن ژانرهای گوناگون و شکلهای تکنیکی سینما را مانند پازلی دقیق در دل خود چیده بود. اثری سینمایی که در تاریخ هنر هفتم برای نخستین بار این گونه ارائه شد.
هرچند انگلیسیها در این فرصت بیشتر به تاریخ وضعیت اجتماعی خود اهمیت دادند تا تاریخ و وضعیت بشریت. اما کارگردانی استادانۀ آنها قابل تحسین بود. تقریباً سرمایه، تکنولوژی قوی، همۀ امکانات برای اجرای صحنههای این اثر وجود داشت. در سکانسهای همراهی جیمز باند با ملکه و سپس حضور زنده ملکه در ورزشگاه و نقش آفرینی بسیاری دیگر در این اثر. حضورنویسندهای مانند رولینگ، اساتید موسیقی و سایر هنرها، دقیق و برای هدایت هارمونی مراسم افتتاحیه عالی بود. اجراهای جمعی، دکورهای این مراسم و نورپردازیها هم فوق العاده بودند.گوهر این رویداد دقیق بچهها و درخت روی تپۀ سبز بودند.زمانی که پرچم کشور میزبان به ورزشگاه میآید و قرار است نصب شود، پلان های زیادی از بچه ها و درخت را میبینیم که گویا صلح و تقدس در ورزشگاه نصب میشود.
آیتمهای تکنیکالی که افتتاحیه با خود داشت فراوان است.از حضور شوخ طبعانۀ مستربین تا صحنههای مختلفی که به هم پیوند خورده بودند، همه حرفها و اهداف مشخصی داشتند. فقط در سکانسهای مربوط به خانۀ آجری و تصاویر روی دیوارهایش نکات فراوانی چیده شده بود.همۀ فصلها و سکانسها پیامی با خود داشت. کاش انگلیسیها از آرزوهایشان برای خودشان و بشریت هم میگفتند. هر چند بچههای سفید و رنگین پوست را نشان میدادند و درخت سبز را، اما نگفتند در این دنیای پر تلاطم، بچههای جهان و محیط زیستشان چه آیندهای خواهند داشت.
اساساً طراحی های جهانی و سناریوهای پی در پی، وضعیت مردم را در نقاط مختلف چگونه رقم خواهد زد؟ تنها در چند ساعت پیش از افتتاحیه، در میانمار، هند، غزه، افغانستان، عراق ، بحرین و…هزاران کودک و نوجوان و والدینشان با خاک و خون پیوند خورده اند.در حالی که تنها با امنیت جهانی و عدالت است که به شرایط مناسب نزدیک می شویم.در وضعیت عادی است که سرزمین ها به جای برنامه ریزی برای مقاومت در برابر تهاجم، می توانند به نفع آینده و امنیت خود برنامه ریزی داشته باشند.ورزش یکی از راههایی است که می تواند به صلح و آرامش و تعالی جهان کمک کند.
کارگردانی دقیق افتتاحیه، زیرکانه چهرهای خودساخته و به دور از استعمارگری را از کشور میزبان به افکار عمومی جهان ارائه داد. متاسفانه این روزها بیش از گذشته سینما و رسانه سپری برای طراحیهای ظالمانه قدرتها شدهاند و با نفوذ بالا آنها را همراهی می کنند. دائماً سناریوهای پیچیدهای دارد برای تغییر محیط امن و خدادادی بسیاری از مردم جهان نوشته و اجرا میشود.
این ابر سینماها و اشکال رسانهای نوین، گاهی منجر به اشغال فکری و فرهنگی میشوند و گاهی مقدمۀ جنگها هستند. در نمونههای اخیر نیز فقط در سال ۲۰۱۲ خود مانند مهاجمان سعی کردهاند سرزمینی را به اشغال درآورند.به نظر میرسد این روند ادامه خواهد داشت. کمبود پادزهری مناسب ملتهای زیادی را در سراسر جهان میرنجاند. تنها با آگاهی بخشی توسط همین ابر سینماها و رسانههای نوین می توان تعادلی در وضعیت موجود ایجاد و از تهاجم های ظالمانه جلوگیری کرد.
محمد ابراهیم معیری