حمایت از فیلمسازانی که نخستین تجربه کارگردانیشان را به سی و یکمین جشنواره فیلم فجر عرضه کردهاند، میتواند بزرگترین امتیاز این دوره باشد.
سوره سینما- مسئولان برگزاری سی و یکمین جشنواره فیلم فجر در گفتگوهای مختلف بر این موضوع تاکید داشته اند که حضور فیلم اولی ها در این دوره میتواند برگ زرینی برای این جشنواره باشد.
طبیعی است که حمایت از فیلمسازان جوان از سوی هر نهاد و ارگانی که صورت بگیرد، قابل تقدیر است. به ویژه در شرایط حساسی که سینمای ایران دارد و در فضایی که آثار متفاوت و فیلم هایی که ربطی به گیشه ندارند و نمیتوانند فروش بالایی داشته باشند، زمینه تولید پیدا نمیکنند، چه بهتر که مهمترین رویداد سینمایی کشور از فیلمسازانی حمایت کند که اعتبار خود را می توانند در بزرگترین ضیافت سینمایی داخلی به دست بیاورند.
کشف و حمایت از نسل تازه فیلمسازان می تواند جشنواره فجر را به نقطه ای بازگرداند که زمانی در آن بخش بسیار قوی بود، فیلمسازان نسل انقلاب اسلامی در سایه جشنواره فجر رشد کردند و بالیدند. سیمرغ های بلورین و تائید داوران این جشنواره می توانست مسیر فیلمسازی را برای چهره های جوان که آینده سینمای ایران را میساختند هموار کند.
در یکی دو سال اخیر وضعیت انتخاب و داوری در جشنواره فیلم فجر به نحوی بوده که این جشن فرهنگی و ملی کارکرد اصلی خود را از دست داده است، نحوه داوری و اهدای جوایز و بی عدالتیهایی که در بعضی ادوار به فیلمهای مهم هر دوره شده باعث شده اعتبار داوری ها و رایهای نهایی این جشنواره زیر سوال برود. حتی بسیاری از فیلمسازان جوان از نگاه داوران دور ماندهاند و اگر دیده و تحسین شده اند، منتقدان و روزنامهنگاران بوده اند که آنها را کشف کردهاند.
در چنین شرایط و در این فضا که برگزار کنندگان سی و یکمین جشنواره فیلم فجر داعیه حمایت از فیلمهای اول کارگردان های تازه وارد به سینمای ایران را دارند، جا ماندن بعضی فیلم ها از فهرست نهایی سوال برانگیز است. هیئت انتخاب جشنواره امسال می توانست با دستی گشاده آثار بیشتری را مهمان بخش فیلم اولی ها کند، بخشی که چشم انداز سینمای ایران در سالهای آتی را نشان می دهند و از سویی دیگر زمینه معرفی بعضی فیلمسازان را فراهم می کند.
اغماض بر بعضی ضعف های کارگردانهای اول، به معنی از بین رفتن کیفیت حرفهای جشنواره سی و یکم نیست، قطعا مخاطبان یک فیلم اول متوجه نابلدی و کم تجربگی سازنده آن هستند، اما کشف یک استعداد تازه، حمایت از ایده ای نو و تلاش برای اضافه کردن بر ظرفیت های بی پایان سینمای ایران ایجاب می کند که با نگاهی بیغرض این آثار داوری شوند، قطعا حتی اگر تعداد فیلم های به نمایش درآمده در بخش فیلم اولیها بیشتر از دوره های قبل شود، با این توجیه که نسل تازهای از فیلمسازان به سینما آمده اند می توان زمینه دیده شدن آثار آنها را فراهم کرد. توجه و حمایت از فیلمسازان اول تمهیدی است که حتی سخت گیرترین منتقدان سازمان سینمایی هم بر آن ایراد نخواهند گرفت. به شرطی که انتخاب ها و گزینش ها با نگاه رئوفانه و توجه به چشم انداز آینده سینمای ایران اتفاق بیفتد.
علی رضایی