سوره سینما: سالهاست که در حسرت ترسیم شخصیت امام حسین (ع) به سر میبریم و تاکنون نتوانسته ایم در سینما به شخصیت ایشان ادای دین کنیم
با توجه به عشق و علاقه ویژه مسلمانان به ویژه شیعیان نسبت به امام حسین(ع)، عشق دوستداران وی، نسبت به ایشان به راحتی در قاب تصویر نمیگنجد و ترسیم آن در عرصه سینما بسیار دشوار و گاهی ناشدنی است.
فیلمسازی که میخواهد درباره این امام فیلم بسازد سخت نیازمند پالایش روحی است. برای ساخت آثار مذهبی کارگردان باید تزکیه نفس داشته باشد و علاوه بر اطلاعات و آگاهیهای دینی او باید به لحاظ درونی نیز بسیار به این موضوعات علاقمند باشد تا بتواند فیلم موفق و تاثیرگذاری را خلق کند.
همه می دانیم، که واقعه عاشورا ظرفیت عاطفی و معنوی بسیار بالایی دارد. این واقعه عظیم در هالهای از نور و تقدس پیچیده شده و از چنان بار عاطفی و معنوی برخوردار است که فیلم ساز به راحتی نمیتواند به آن نزدیک شود. گرچه واقعه عاشورا در یک نیم روز اتفاق افتاده اما برای دوستداران امام حسین(ع) سراسر آن لحظه ها سرشار از زیبایی و راز است، به همین دلیل کارگردانی که میخواهد این لحظههای با عظمت را به تصویر بکشد باید عمق و عظمت آن را بشناسد.
به همه این دلایل گفته شده ، سینماگران ما در برابر واقعه عاشورا احساس ناتوانی میکنند و به همین دلیل است که با وجود علاقه فراوان فیلمسازان ما نسبت به این موضوع و بهویژه فرصتی که انقلاب در اختیار ما قرار داد همچنان ما شاهد ساخت آثار بسیار محدودی در این زمینه هستیم که آن آثار هم غیر مستقیم به این واقعه پرداختهاند.
همچنان فیلم «روز واقعه» به کارگردانی شهرام اسدی یکی از موفق ترین فیلم هایی است که تاکنون درباره عاشورا ساخته شده است. درباره عاشورا و امام حسین(ع) فیلم ساختن مقتضیاتی دارد که فیلمساز باید آگاهانه آنها را رعایت کند و گرنه نه تنها نمیتواند اثر تاثیرگذاری را خلق کند بلکه با اعتراض گسترده مخاطبانی روبرو میشود که نسبت به این موضوع حساسیت مضاعف دارند.
اما سخن ما در این یادداشت این است که ، یادمان باشد همه شخصیت امام حسین (ع) در واقعه عاشورا خلاصه نمی شود ، بلکه تمام جلال و عظمت این واقعه ، مرهون شخصیت این حضرت است . متاسفانه از آنجایی که سینماگران ما درصد بسیاری از کارهایشان را طبق عادت انجام می دهند و از آنجایی که در سی سال گذشته ، المان های سینمای عاشورا تقریبا مشخص شده و جا افتاده است ، کم تر کسی دست به ابداع و تغییر این فضا می زند . بهتر است حال که سینما و تلویزیون رسانه ای فراگیر است در صدد نمایش تازه های زندگی پیامبران و امامان بر آید و اگر سخن بدیعی نداریم ، با تکرار مکررات عاشورا ، مخاطب را دلزده نکنیم . سالروز تولد این حضرت ، بهانه خوبی است تا نگاهی به کارنامه هنری مان در زمینه پرداختن به این حضرت بپردازیم و متوجه شویم که تولد و مرگ دو روی یک سکه اند . آیا حقیقتا این قدر که به شهادت آن حضرت پرداخته ایم ، به تولد و نحوه زندگی ایشان پیش از شهادت ، یعنی در طول حیات شریفشان توجه کرده ایم ؟!