محمدعلی فارسی برنده نشان فیروزه بهترین فیلم از هشتمین دوره جشنواره فیلم حقیقت تأکید کرد نگاه مستندساز نباید محدود باشد.
فارسی به سوره سینما گفت: متأسفانه امسال در سفر بودم و موفق نشدم فیلم‌های حاضر در جشنواره حقیقت را تماشا کنم، اما دیشب در اختتامیه حضور داشتم و از اینکه جایزه شهید آوینی به «ابرها در راهند» تعلق گرفت، خدا را شاکرم. اینطور که شنیده ام حضور جوان ها هر سال در جشنواره بیشتر از گذشته می‌شود و این موضوع باعث خوشحالی است. امیدوارم در تولید معنی و محتوای فیلم مستند نیز گام های رو به جلویی برداریم.
وی در پاسخ به این سوال که سوژه های فیلم خود را چگونه انتخاب می کند، اضافه کرد: من هیچ وقت روی سوژه و موضوع خاصی تعصب ندارم و اینطور نیست که بخواهم خودم را در یک محدوده معین قرار بدهم. هر وقت احساس کنم باید دست به کار شوم، دوربینم را بر می‌دارم و به راه می‌افتم. برای «ابرها در راهند» ابتدا قرار بود درباره چگونگی ساخته شدن مسجد هامبورگ فیلم بسازیم اما وقتی در جریان کار قرار گرفتیم به موضوع جالب‌تری برخوردیم.
[1]
فارسی افزود: اگر هنگام انتخاب موضوع تعصب را از خودت دور کنی و روی یک سوژه خاص تمرکز نداشته باشی می بینی که موضوعات دیگر نیز خودشان را به تو نشان می دهند و شاید تو را از هدف اولیه ات دور کنند، اما این تغییر مسیر اتفاقی خوب و مفید است. در هنگام تحقیقات برای ساخت مستندی در مورد مسجد هامبورگ نیز دریافتیم مسجد فرانکفورت نیز سازنده ای دارد به نام «عنال» که به تصویر کشیدن زندگی و روزگار او سوژه جالب‌تری بود و تصمیم گرفتیم اول به آن بپردازیم.
این مستندساز همچنین درباره برنامه های آینده خود توضیح داد: یک مجموعه ۲۶ قسمتی می‌سازم و کار حداقل تا یک سال آینده ادامه دارد. من در این پروژه تهیه‌کنندگی اثر را بر عهده دارم و جوانانی همچون فاطمه سادات محمودپور و پسرم امیرعلی فارسی قسمت های مختلف آن را کارگردانی می‌کنند. موضوع اصلی فیلم ما در مورد کارآفرینان نخبه کشور است و تمام لوکیشن ها در داخل ایران است.
فیلم «ابرها در راهند» ساخته محمدعلی فارسی اولین بار در جشنواره فیلم فجر سال به نمایش در آمد و در هشتمین دوره جشنواره سینما حقیقت جایزه شهید آوینی و نشان فیروزه را از آن خود کرد.