فیلم سینمایی «شکاف» یکی از بهترین فیلم‌های روز سوم جشنواره فجر بود.
سوره سینما – میثم محمدی: فیلم سینمایی «شکاف» ساخته کیارش اسدی زاده را می توان به عنوان یکی از آثار قابل قبول روز سوم جشنواره محسوب کرد که توانست نمایش بی حاشیه و خوبی را در سالن همایش‌های برج میلاد پشت سر بگذارد.یک اثر اجتماعی با فیلمنامه ای شسته و رفته که با کمترین خلاء در مسیر فیلمنامه داستان سر راست خود را تعریف می کند.یک درام اجتماعی و خانوادگی که دغدغه خود را با زبانی ساده مطرح می کند و نهیبی می زند بر غفلت و خطاهایی که می تواند منجر به آسیب های عمیق و جبران ناپذیری در آینده شود.«شکاف» با نام خود نشانی مفهومی دقیقی به مخاطب می‌دهد و به لغزش‌های تربیتی و همچنین فاصله ای اشاره دارد که بین والدین می افتد و این شکاف به مرور تبدیل به دره ای عمیق و کشنده شود که یک نسل را به درون خود بکشد و جز پشیمانی حاصل دیگری به بار نیاورد.
مساله ای که در این اثر جاری است، هشدار آینده نگرانه نهفته در متن است که در قالب یک قصه و شخصیت هایی پرداخت شده به مخاطب ارائه می‌شود. با توجه به موضوعات و شیوه های پرداخت به آنها در آثار سالهای اخیر که فارغ از مساله اصلی بدنبال یک فرم و زبان نو در روایت می‌گردند و در راستای این تجربه ها و آزمون و خطایی که اتفاق می افتد ، طبیعی است که وجود چنین فیلمی که بدون تلاش برای دستیابی به یک فرم و روایت ساختارشکنانه، طبق استانداردهای روایی در سینما ساختمان خود را شکل می دهد ، تحسین مخاطبان جستجوگر و متوقع سینمای این روزها را در پی نخواهد داشت ، اما نمی توان از سلامت اثر و بی ادعا بودن آن گذشت و بی تردید اگر «شکاف» یک دهه قبل در سینما تولید می شد در دسته بندی فیلم های شاخص سینما قرار می‌گرفت ، با تمام اینها و با خروجی اثر باید گفت که همه فاکتورهای لازم برای برقراری ارتباط خوب با مخاطب را دارد.فیلمنامه ای با مساله و سالم ، روایتی سر راست و دور از پیچیدگی در لحن و بازی های قابل قبول عواملی است که آینده خوبی را در اکران عمومی فیلم ترسیم می‌کند.
[1]
اگر در مورد بازی های این فیلم هم بخواهیم نکته ای را عنوان کنیم، باید به تیم بازیگران این اثر اشاره کرد که حضوری خوب و در قاعده های مورد نیاز اثر داشتند ، اما به نظر می رسد که از میان چهار بازیگر اصلی بابک حمیدیان و هانیه توسلی اجرای بهتری در مقابل دوربین داشتند و در بیشتر مقاطع حضور خود دقیق، یکدست و روان بودند و به خوبی ذهن مخاطب را به فضای حاکم بر داستان گره می‌زدند و این نکته هم می تواند در موفقیت اثر کیارش اسدی‌زاده در اکران موثر واقع شود.
خلاصه داستان – سارا (هانیه توسلی) برای معاینه به دکتر مراجعه می کند و متوجه می شود که توده ای خطرناک در رحم خود دارد و تنها راه درمانش بارداری است. از سوی دیگر فرهاد (پارسا پیروزفر) و نسیم (سحر دولتشاهی) که دوستان سارا و همسرش پیمان (بابک حمیدیان) هستند از هم جدا می شوند. ایلیا پسر فرهاد و نسیم است که به دلیل مشغله پدر چند روزی به استخر محل کار پیمان می‌رود و پیمان متوجه می شود که او مشکل ریه دارد و به فرهاد هشدار می دهد و او هم سهل انگاری می‌کند. ایلیا یک روز در حالی که حواس پیمان نیست، وارد قسمت عمیق شده و آب داخل ریه‌های او می‌رود و عفونت می‌کند تا جایی که به کما می‌رود. این حادثه زندگی پیمان و سارا را که خود در چالش برای بچه دار شدن هستند را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در نهایت با کشمکش‌های میان آنها تنها قربانی این غفلت و بی توجهی ایلیا است.