مجید میرفخرایی معتقد است تا پشتوانه اقتصادی از سمت دولت نباشد بخش خصوصی جسارت سرمایه‌گذاری در سینما ندارد.
میرفخرایی طراح صحنه و لباس پروژه های سینمایی و تلویزیون درباره فعالیت های اخیر خود به سوره سینما گفت: دو فیلم سینمایی «رستاخیز» به کارگردانی احمدرضا درویش و «دوران عاشقی» کاری از علیرضا رئیسیان را آماده نمایش دارم . طبق گفته هردو گروه این فیلم ها برای اکران عیدفطر برنامه ریزی شده اند.
وی افزود: به زودی با یک فیلم سینمایی همکاری خواهم داشت و برای تلویزیون هم دکور مجموعه «حریم» را طراحی کرده‌ام. این مجموعه پیش از قرار بود به کارگردانی محمدحسین لطیفی ساخته شود همان زمان دکورها طراحی و ساخته شد الان آماده است. اخیرا مذاکراتی با علی غفاری کارگردان فعلی انجام داده ام و فکر می کنم به زودی کار کلید بخورد.
میرفخرایی دررابطه با وضعیت اقتصادی هم صنف های خود بعد از تغییرات مدیریتی در سینما و تلویزیون گفت: از نظر دستمزد اوضاع از قبل هم بدتر شد. جو حاکم سینما هنرپیشه سالاری است . سهم غالب بودجه در اختیار بازیگران قرار می گیرد و برای اینکه هزینه ها پایین بیاید عوامل اصلی ترجیح می دهند از افراد غیرحرفه ای برای پشت صحنه استفاده کنند. مگر اینکه پروژه ها بزرگ باشند که این قبیل آثار فعلا تولید نمی شوند.
وی ادامه داد:از طرف دیگر فروش پایین فیلم ها را شاهد هستیم که در نتیجه عدم توازن بین بخش های مختلف سینما بوجود می آید. در هیچ کجایی دنیا این همه عدم هماهنگی به چشم نمی خورد. به همین خاطر است که اغلب علاقمندان ترجیح میدهند بازیگر شوند و علاقه ای به کار پشت صحنه ندارند. بسیاری از دانشجویان بعد از مدتی از کار دلسرد می شوند. یکی از دستیاران من به همین سبب بازیگر شده است و ده برابر قبل دستمزد می گیرد.
میرفخرایی گفت: احترام و اعتبار در سینمای ایران فقط برای بازیگر است. در ایران نه خانه سینما و نه هیچ نهاد دیگر نظارتی بر دستمزد اصناف ندارند. این مساله به مرور زمان شکست اقتصادی را در سینما رقم زد و باعث شد بخش خصوصی در سرمایه گذاری محتاط تر عمل کند چون تا پشتوانه اقتصادی از سمت دولت نباشد بخش خصوصی جسارت سرمایه گذاری ندارد. تجهیزات و ورود به تکنولوژی هم بدون حمایت دولت امکان پذیر نخواهد بود.
وی افزود: بعد از همکاری هایی که با پروژه های خارج از ایران داشته ام پیشنهادهایی شد که این روزها روی آنها فکر می کنم. هرچندکه همیشه علاقه و ترجیح من به کار در داخل کشور بود اما وقتی برای کار ما اعتباری قائل نیستند چاره دیگری نمی ماند. تا زمانی که توازن اقتصادی برقرار نشود این گرفتاری در سینمای ایران حل نمی شود.