یک برنامه ساز با سابقه تلاش تلویزیون برای ارائه الگوهای سبک زندگی را قابل توجه می‌داند.
سوره سینما- سارا کنعانی : کمتر کسی است که مخاطب تلویزیون باشد و نام علی زاهدی را نشنیده باشد. اگر برای دنیای پشت دوربین هم قائل به وجود ستاره باشیم، زاهدی به عنوان یک تهیه‌کننده موفق، یکی از آنهاست. «ماه عسل» که این روزها در حال پخش است و حالا دیگر به یکی از برنامه های اصلی شبکه سه در ماه مبارک رمضان تبدیل شده، چیزی است که نقطه شروع آن به این تهیه کننده بر می‌گردد. علی زاهدی در مجموعه فعالیت های خود در این سال‌ها موفق شده نوعی رویکرد مذهبی و در عین حال جوان پسند را به زندگی مردم وارد کند.
به عنوان یک برنامه‌ساز می‌توان در کارنامه شما پرداختن به موضوع سبک زندگی را به وضوح دید.
علی زاهدی: بله، من حتی قبل از برنامه «کوله پشتی» و از زمانی که برنامه «پنجره» را تولید می‌کردم سعی داشتم آنچه را که در این زمینه می‌دانم به مخاطب منتقل کنم. نمی دانم موفق بوده ام یا نه اما تلاشم را به خرج دادم.
اگر قرار باشد عملکرد کلی تلویزیون را در مورد بازنمایی سبک زندگی در چند سال اخیر ارزیابی کنید چه می‌گویید؟
به نظرم در حال حاضر نمی توان متر و معیار مشخصی را معرفی کرد و بر اساس آن عملکرد کسی را سنجید. تنها می توانم بگویم نفس قدم برداشتن تلویزیون در این فضا قابل احترام است. در جهانی که با هجمه انواع شبکه های ماهواره ای و اینترنتی مواجه هستیم، تلویزیون تلاش کرد راه حل درست را ارائه کند و همین خوب است
شما برای اولین بار اعمال «لیله الرغایب» را در یک برنامه تلویزیونی مطرح کردید، همین مثال می‌تواند نمونه خوبی برای بازنمایی سبک زندگی دینی باشد.
به غیر از موردی که عنوان کردید ما تاریخ جشن عروسی حضرت امیر (ع) و حضرت زهرا (س) را هم به شکل برجسته در تلویزیون مطرح کردیم. این اتفاقات اغلب گروهی بود و نمی‌توان موفقیت در مورد آن را به فرد خاصی نسبت داد. در حقیقت، یک گروه برنامه ساز به اسم اهالی کوله پشتی، به گونه ای عمل کرد که هم از طرف مدیران مورد تشویق قرار گرفت و هم مخاطبان را جذب کرد. مدیریت تلویزیون همیشه خطوط کلی را ارائه می دهد اما اعمال ظرایف و زیبایی ها وظیفه برنامه سازان است. یادم است آن سال فرزاد حسنی به من گفت می‌خواهی به مناسب سالگرد ازدواج حضرت مولا (ع) یک ترانه بگویم و ما یک قطعه موسیقی درست کنیم؟ گفتم چرا که نه؟ فرزاد شعرش را گفت، مهرداد نصرتی آهنگش را ساخت و تنظیم کرد، محمد علیزاده هم خواند. ما زحمت خودمان را تا این مرحله کشیدیم و وقتی به مرحله حساس پخش از تلویزیون و مطرح شدن رسیدیم مدیریت رسانه به شکلی باورنکردنی به ما کمک کرد. آقای پورمحمدی مدیر وقت شبکه سه، به شکل بی نظیری حمایت مان کرد، آن چنان که شاید در تاریخ صدا و سیمای ما بی سابقه باشد که یک مدیر اینطور پای برنامه سازش بایستد. اگر آن روز آن حمایت ها شکل نمی گرفت امروز این روز خاص در تقویم ملی و رسمی ما به عنوان یک جشن ثبت نمی شد. از آن زمان تا کنون بسیاری از جوانان تاریخ عقد و عروسی خود را همین روز خاص قرار می دهند.
بنابراین در تلویزیون، ایده برنامه ساز و عملکرد مدیر، مکمل یکدیگر هستند.
دقیقا همینطور است. مشابه این اتفاق برای ماجرای لیله الرغایب هم رخ داد. یک شب در یک مهمانی، حاج آقا بکائی که این شب‌ها دعای ویژه ماه رمضان با صدای ایشان پخش می‌شود حضور داشت و من و فرزاد حسنی هم بودیم. به گمانم آقای پورمحمدی هم کنارمان بود. آن شب درباره لیله الرغایب صحبت شد و کسی که بهترین استفاده را از آن ایده کرد، فرزاد حسنی بود. مطالعاتی انجام داد، با چند نفر مشورت کرد و بعد ما فرهنگ گرامیداشت این روز را در بین مردم جا انداختیم. البته کمی بعد این نقد از جانب کارشناسان به ما وارد شد که لیله الرغایب به معنای شب امیدواری است و نه شب آرزوها. این موضوع شاید به کم کاری ما برگردد و سرعت بود که کیفیت را تحت الشعاع قرار داد، اما به هر حال ما مردم زیادی را متوجه آن روز خوب کردیم. در یک کلام دور هم جمع شدن های برنامه ساز و هنرمند، به علاوه همدلی و همراهی مدیر است که سبب می شود جریان سازی فرهنگی رخ بدهد. اگر درباره لیله الرغایب از جانب شبکه های دیگر و برنامه های دیگر هم همصدایی را شاهد بودیم مطمئن باشید این روز هم در تاریخ ملی کشورمان ثبت می‌شد. نقش مدیریت شبکه در چنین اتفاقاتی خیلی پررنگ است و شاید برای همین است که ۹۹ درصد برنامه های من در شبکه سه سیما با مدیریت خوب آن ساخته شده است. بعد از رفتن آقای پورمحمدی هم آقای زین العابدین منش کاری ایشان را ادامه داد و بعد آقای میرحسینی هم که زمانی مدیر گروه اجتماعی شبکه بود مدیریت کل شبکه را بر عهده گرفت و همین موضوع باعث شد جریان رخدادهای این چنینی در شبکه تقویت شود.
شما در صدد دوباره زنده کردن آن موج های تلویزیونی و آن طور برنامه ساختن ها هستید؟
بله، چنین روندی را در برنامه «مردم چی میگن» هم پیگیری می‌کنم و بعد از پایان ماه مبارک ، شروع موج جدیدی از اتفاقات را شاهد خواهیم بود. خوب است اینجا یادی هم از آقای میرباقری معاون سیمای وقت داشته باشیم که حمایت بسیاری خوبی را از ما صورت داد. ایشان تعریف می کرد همسرش در روز لیله الرغایب مشغول خواندن نماز مخصوص آن روز بوده و به این دلیل که یک عبادت طولانی است، نتوانسته در خانه را برای آقای میرباقری باز کند و ایشان همانطور که پشت در ورودی منتظر بوده در دل از ما گلایه می کرده که چنین کاری را به مردم یاد دادیم!
عده ای از کارشناسان معتقدند برای نشان دادن سبک زندگی درست سریال نمایشی بهتر از برنامه ترکیبی کارآیی دارد. نظر شما در این مورد چیست؟
با ذکر خاطره ای پاسخ می دهم. در ماه رمضان آن سال که «لیله الرغایب» را مطرح کردیم «ماه عسل» با اسم اولیه «جزر و مد» شروع شد. آن سال به طور همزمان یک سریال در شبکه دو سیما پخش می شد. مدیریت شبکه دو در آن زمان بر عهده آقای پورحسین بود که حالا قائم مقام معاون سیماست. ایشان به آقای پورمحمدی گفته بود یا ما سریال مان را جا به جا کنیم یا شما ساعت برنامه را عوض کنید، به این دلیل که «جزر و مد» پرطرفدار شده و من نمی خواهم مخاطبان سریال را از دست بدهم. برنامه ما برای پخش در هنگام افطار هدف گذاری شده بود و به همین دلیل تغییر ساعت پخش از جانب ما نمی توانست صورت بگیرد، بنابراین آنان ساعت پخش سریال را عوض کردند. پس می بینیم که یک برنامه ترکیبی می تواند حتی با یک سریال هم رقابت داشته باشد. این تنظیم ساعت برای سال های بعد هم لحاظ شد. پس یک برنامه ترکیبی هم می تواند به شدت اثرگذار باشد، به این دلیل که واقع بین است و مردم همیشه از شنیدن حرف هایی که سندیت دارد استقبال می‌کنند. من حتی امروز هم دانشجویانی را سراغ دارم که از «کوله پشتی» آن سال ها ایده گرفته اند. من در سفری که به فرانسه داشتم با کسی روبرو شدم که در این کشور درس می خواند و گفت شما با آوردن دکتر ضیایی به برنامه تان مسیر زندگی مرا تغییر دادید. دکتر ضیایی از بچه های کمیته امداد بود و با سختی خود را به سوربن فرانسه رسانده و درس خوانده بود.
این روزها که «ماه عسل» در حال پخش است انتقادات زیادی به آن وارد می شود. عده ای می گویند این برنامه می‌خواهد به مردم بگوید در هر وضعیتی که هستید خوشحال باشید چون وضعیت بدتر از شما هم به وفور یافت می شود، با این همه مشخص است «ماه عسل» هم درباره سبک زندگی حرف دارد.
چند سال است «ماه عسل» را به طور جدی دنبال نمی کنم اما می دانم که طرفداران زیادی دارد. احسان علیخانی برای این برنامه بسیار زحمت می‌کشد و گاهی در حق او بی انصافی و کم لطفی می شود. او یک سال زحمت می کشد و فکر می کند و سوژه پیدا می کند. این را هم باید در نظر گرفت که برنامه زنده است و گاهی همه چیز از مسیری که تو می‌خواهی بروی خارج می شود. در سالی که من تهیه کننده «ماه عسل» بودم و علیخانی اجرا می کرد من یک خانم هندی را با شوهرش به عنوان مهمان به برنامه آوردم. آن روزها مقارن بود با پخش سریال «مسافری از هند»، ساخته قاسم جعفری. به من گفتند مراقب باش این آقا نگوید من سریال را دیدم و رفتم زن هندی گرفتم. از قضا همان لحظه که داشتند این موضوع را به من تذکر می دادند آن آقا همین موضوع را عینا روی آنتن مطرح کرد. اشتباه چیزی است که برای همه پیش می آید و باید برنامه ساز را درک کرد و از خطاهای کوچک و اجتناب ناپذیر او هم گذشت. در حال حاضر بهترین برنامه تلویزیونی صدا و سیما قطع به یقین «ماه عسل» است. نقدها و نواقصی هم به آن وارد است اما آنقدرها بزرگ نیست که مستحق این حاشیه سازی ها باشد. جذابیت این برنامه اساسا به تفاوت آن است و اگر این تفاوت از میان برود دیگر به چه درد می‌خورد؟ من تمام قد از این برنامه دفاع می کنم، زیرا زحمت زیادی برای آن کشیده شده و مردم هم دوستش دارند.
در پایان از احوالات این روزهای خودتان بگویید.
برنامه «مردم چی میگن» را تهیه می‌کنم که هر روز ساعت چهار از شبکه سه پخش می‌شود و پیمان طالبی اجرای آن را بر عهده دارد. ایشان آینده درخشانی دارد و در آینده نزدیک قطع به یقین در تلویزیون ایران مطرح خواهد شد و شما نام او را بیشتر خواهید شنید.