دومین قسمت برنامه سینمایی هفت به کارگردانی و اجرای بهروز افخمی جمعه شب با بررسی موضوع سینمای کمدی به روی آنتن رفت. افخمی از مجرای پرداختن به این ژانر در سینما در گفت و گو با چند چهره شاخص گریزی هم به سینمای مردمی و عامه پسند و گناه مسئولانی که بچه ها را از سینما بیرون کردند زد.
به گزارش سوره سینما [1] افخمی در این برنامه به سراغ محمد حسین فرح بخش،مسعود ده نمکی، مانی باغبانی، نویسنده فیلم نهنگ عنبر، پیمان قاسم خانی و هادی مقدم دوست کارگردان فیلم سر به مهر رفت و در بخش آخر هم حمید گودرزی گپ و گفتی با صالحی و جواد غزتی دو بازیگر مطرح سینمای کمدی داشت که می توانست برای تماشاگر غیر تخصصی تر هفت جذاب تر باشد ولی انتقال آن به آخرین بخش برنامه در ساعت دو نیمه شب حاصلی جز از دست دادن این جنس از مخاطب نداشت.
بمب اتم به جای دن کیشوت
در ابتدای برنامه آیتمی پخش شد که اینبار به جای دن کیشوت بر بمب اتم تاکید شد و فراستی به نقد قسمت نخست هفت پرداخت و حتی معاون سیما را به بیخودی لبخند زدن و ترسیدن از دوربین متهم کرد و کلا هفت را صریح شلخته، زیاده گو با یک مجری خود شیفته معرفی کرد.
در ادامه برنامه اختصاص بیش از نیمی از فروش گیشه سینمای ایران به فیلم کمدی در ۸ سال اخیر مطرح شد و اینکه هیچ فیلم جدی به غیر از جدایی نادر از سیمین به فروش بیش از یک میلیاردی نائل نشده و اینکه دو ژانر کمدی و ترسناک بیش از همه به ذات سینما نزدیک تر هستند.
سینمایی که به ویترین وزارت خارجه تبدیل شد
نابودی سینمای پر ماجرا و بزن بزن در دهه شصت نیز از سوی افخمی مطرح شد و اینکه مدیریت سینمایی جمهوری اسلامی نائل به تقویت جنسی از سینما به نام جشنواره ای شده و آنرا تبدیل به یک جریان کرده است و افتخار آن هم به دوستان دهه ۶۰ می رسد که از این واسطه آسیب جدی به سینمای ایران زده شد.
افخمی در ادامه این بخش از برنامه هفت گفت: در این مقطع سینمای ایران به جای نگاه به مردم به ویترین وزارت خارجه برای جمع کردن جوایز خارجی تبدیل شد و فیلمها عملا از خارج سفارش داده می شد و با سرمایه و مدیریت آن ور آبی ها در ایران تولید می شد و به جشنواره های خارجی می رفت.
بازی که آن ور آبی ها با سینمای ایران راه انداختند
فراستی در ادامه از فیلمسازانی سخن گفت که حتی اگر در تاکسی با موبایل از خودشان فیلمبرداری می کردند و حاصل کار را به جشنواره های خارجی ارسال می کردند باز هم جایزه ها را می ربودند.
افخمی نیز ادامه داد: جمهوری اسلامی در مقطعی آنقدر سینما را سیاسی و دیپلماتیک کرد و ادامه داد که جشنواره های خارجی هم سینما را فراموش کردند که اخیرا برلین هم گفت ما پروتکل سیاسی خودمان را داریم.
سینمایی که همه در آن عارف شدند
فراستی از نابود کردن سینمای اکشن با ظهور مدیرانی که سینمای عرفانی و فلسفی را رواج دادند سخن گفت و سینمایی که همه در آن عارف شدند را یاد آور شد.
بچه ها را از سینما بیرون کردند
در ادامه برنامه هفت افخمی از بیرون کردن بچه ها و جوانان از سینما گفت و اینکه فرض کردند سینما برای متفکران و عارفان است. سینمایی که حتی مدیران هم از آن سردرنمی آوردند و تا جایی که بگویند خب حتما چیز خوبی است که کسی آنرا نمی فهمد.
جالب است که در ادامه برنامه این دو نفر نیمه پنهان روشنفکری درون خود را نیز عیان می کنند و به عادت مالوف این سالها مدیریت هشت ساله را بی نصیب نمی گذارند تا جایی که جناب فراستی از آن دوره کذایی به عنوان دوره ای که همه چیز از خارج وارد می شد یاد کرد و ایران را نیز کشوری عقب مانده به لحاظ تکنولوژی لقب داد و جناب افخمی هم لبخند به لب با سر تایید فرمود.
جبهه رفته های مخلص اخراجیها را درک نکردند
فراستی در ادامه پای اخراجیها را نیز وسط کشید و منتقدان آنرا به دو بخش شبهه روشنفکران و برخی جنگ رفته های مخلص تقسیم کرد و غیر مستقیم جنگ رفته ها را به عدم درک سینما متهم ساخت و البته جناب افخمی جبهه نرفته های مدعی را منتقد شاهکار شماره یک جناب ده نمکی معرفی کرد.
کولی که غیر روشنفکران به روشنفکران بدهکارند
در ادامه بحث به نابودی ژانر جنگی توسط شبهه روشنفکران هم کشیده شد و اینکه فیلمسازان غیر روشنفکر همیشه یک کولی به روشنفکران بدهکارند و این سوال از سوی افخمی مطرح شد که کدام فیلمسازها هنوز کولی نداده اند.
ده نمکی: هر فیلمی مخاطب داشته باشد جرم است
ده نمکی مهمان برنامه هفت در بخش دیگر بود و مدعی شد سالنهای سینما در زمان او احیا شده است و از اینکه فیلم پر محاطب ساختن برای روشنفکران چه جرم بزرگی است سخن گفت.
توطئه روشنفکران علیه سینمای ایران
در ادامه محمد حسین فرح بخش کنار افخمی مشاهده شد و از سینمای رویا پرداز دفاع کرد و اینکه یک عمر فیلم آرتیستی ساخته و درجه جیم گرفته و جلوی فروش آن توسط شبهه روشنفکران طرفدار سینمای عرفانی گرفته شده و از جمشید هاشم پور به عنوان نماد سینمای رویا پرداز یاد کرد.
او ایجاد درجه بندی برای فیلمها را توطئه ای از سوی روشنفکران برای نابودی سینمای رویا پرداز دانست و اینکه آنها هر گونه قهرمان پروری را در نطفه خفه می کردند.
روشنفکران طوطی سینمای ایران را به قفس انداختند
در ادامه سینمای ایران از سوی فرح بخش به طوطی درون قفسی تشبیه شد که حاصل عملکرد روشنفکران است در صورتی که به عقیده او طوطی سینمای ایران باید روی درخت باشد.
به گفته او روشنفکران نوعی از سینمای دورهمی را ترویج کردند که فیلمساز با خانواده و فامیلش در خانه تولید می کند و آنرا به هنر و تجربه می آورد و بعد سوال می کند که چرا مردم نمی روند فیلم من را ببینند.
مسئولانی که می گفتند ما قهرمان نمی خواهیم
فرح بخش از مسئولانی یاد کرد که می گفتند ما آرتیست نمی خواهیم و سینمایی را رواج دادند که مردم را از سالنها فراری می داد.
مانی باغبانی فیلمنامه نویس نهنگ عنبر هم در بخش بعدی برنامه هفت به مختصاتی که او برای نوشتن این کمدی رعایت کرده پرداخت. فیلمنامه ای که البته مونا زاهد معتقد است ایده اولیه و ۴۰ صفحه از طرح اولیه این اثر متعلق به اوست.
بخش مربوط به گفت و گوی حمید گودرزی با صالحی و جواد عزتی هم می توانست جذابیتهای عامه پسندانه بیشتری داشته باشد که تایم بد مانع آن شد و البته قدری هم به نظر رسید که حمید گودرزی انتخاب زیاد مناسبی برای اجرای این بخش نیست.
منبع: خبرگزاری نسیم [2]