یک بازیگر و استاد دانشگاه تاکید کرد آموزش بازیگری نیاز به مهارت و دانشی دارد که ممکن است یک بازیگر حرفهای فاقد آن باشد.
رویا تیموریان بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون درباره روند آموزش بازیگری در ایران به خبرنگار پایگاه خبری- تحلیلی سوره سینما گفت: درباره آموزش بازیگری بیشتر مکتوباتی که وجود دارد از سیستم و متدهایی صحبت میکند که اکثراً منسوخ شدهاند و کارایی خاصی ندارند. بازیگری یک علم است و نیاز به پویایی و به روز شدن دارد. شیوه آموزشی باید براساس علم روز بازیگری باشد و تمرینها سمت و سوی علمی داشته باشد.
تیموریان درباره اینکه آیا آموزش براساس یک علم مدون در بازیگری مفیدتر است یا تجارب شخصی گفت: حرفه بازیگری بخش زیادی متکی بر تجربه است و بخشی براساس علم و نگاه آکادمیک به این مقوله است. آموزش بازیگری باید براساس تجربیات شخصی و تأکید بر تئوریها و نگاه علمی صورت بگیرد و هر دو لازم و ملزوم هم هستند، اما گاهی بعضی از اساتید توریسینهای خوبی هستند و مسائل بازیگری را براساس تئوری برای هنرجو واکاوی میکنند که این روش هم می تواند به هنرجو اطلاعات لازم را انتقال دهد و در کشف توانایی خود عمل کند.
وی درباره اینکه بعضی از آموزشگاهها با استفاده از نامهای سرشناس قصد جلب مشتری دارند گفت: متأسفانه تعدادی از آموزشگاهها تنها برای تبلیغات از اسامی افراد سؤاستفاده می کنند و برای جلب توجه علاقمندان نگاه پولپرستانهای به مقوله بازیگری دارند. وقتی هنرجویان در کلاسها شرکت می کنند به انحاء مختلف برای نبود کسانی که از اسمشان در تبلیغات استفاده شده دلیل میآورند و با دروغ یک دوره کلاس بازیگری را می گذرانند و به هنرجویان ضرر می رسانند.
بازیگر فیلم سینمایی «قارچ سمی» درباره بار آکادمیک که خروجی آموزشگاههای بازیگری به سینما، تلویزیون و تئاتر اضافه میکند گفت: در بسیاری از آموزشگاهها البته به جز تعدادی از آنها به بازیگری تنها در حد آشنایی با اصول ابتدایی پرداخته میشود و خروجیها اغلب بار آکادمیک نسبت به این مقوله ندارند و تعداد بسیار اندکی از آنها وارد بازار کار می شوند.
وی ادامه داد: تعداد زیادی از این هنرجویان تنها وقت گذراندهاند و کمی با سختیهای کار بازیگری آشنا شدهاند، آنها هنوز وارد این عرصه نشده آن را ترک میکنند. البته این جنبه آموزشگاهها که به جوانان علاقمند میفهماند که مقوله بازیگری یک کار سخت و حساس است قابل توجه است.
رویا تیموریان گفت: حرفهای بودن یک بازیگر به تعداد کارهایی که انجام داده نیست، بلکه به توانمند بودن او و عوامل دیگری بستگی دارد. یک بازیگر خوب لزوما یک مدرس خوب نسیت و یک مدرس خوب، حتماً نمیتواند یک بازیگر درجه یک باشد.