به گزارش سوره سینما [1]، هفته نامه ی «صدا» در شماره این هفته خود (شماره ۶۱) گفت و گویی سه صفحه ای با منیژه حکمت با عنوان «دیگر وارد عرصه ی سیاسی نمی شوم» منتشر کرده است.
بخش هایی از این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید:
صدا: از زمان روی کار آمدن دولت روحانی تغییری احساس کرده اید؟
حکمت: من در این دوره ناامید شدم و متاسفم.
صدا: اگر به سال ۹۲ برمی گشتید با توجه به شرایط الان، طومار حمایت از روحانی را امضا می کردید؟
حکمت: نه، نمی کردم.
«سیاست در هنر ما نمی گنجد.» «در این پیچ و خم ها من فکر می کنم نگاه سیاسی در فیلم ها کار اشتباهی است. سیاست در هنر تاریخ مصرف دارد.»
«کسانی به من زنگ می زنند و می گویند تو گفتی به روحانی رای بدهیم. معتقدم احمدی نژاد دستاورد ناامیدی مردم بود و این روند دوباره دارد شکل می گیرد. من دیگر سعی می کنم هزینه ندهم و پاسخگوی کسانی که در این وادی به من اعتماد کرده بودند، نشوم.»
«این دولت با شعار قشنگی به اسم امید آمد، چه شده که امید اکثریت سینما ناامید شده است؟»
«من گاهی می شنوم چقدر دوره ی شمقدری خوب بود! این حرف خیلی دردناک است.»
«این را صراحتا اولین بار به شما می گویم. چون امضاهای کسانی که از کاندیداهای سیاسی حمایت کرده اند هنوز هست؛ شما یک سرچ بکنید ببینید چه کسی کجاست. اصلا هم قائل به این نیستم که چون من و پگاه اولین حمایتگران از این دولت بودیم گل سرسبدیم! این طور نیست، اما این اکثریت ناامید خطرناک است و پوپولیسم محصول چنین دورانی است.»