به گزارش سوره سینما [1]، در حالیکه هفته نامه «صدا» در شماره اخیر خود (شماره ۶۱) گفت و گویی سه صفحه ای با منیژه حکمت با عنوان «دیگر وارد عرصه ی سیاسی نمی شوم» منتشر کرد و از بازتاب گسترده ای در سایر رسانه ها نیز برخوردار گردید اما وی صبح امروز در گفتگو با یکی از خبرگزاری های منتسب به جریان اصلاحات حرفهای خود را پس گرفت و حال و روز این روزهای سینما را خوب دانست و ادامه داد: روزهای خوبی را برای سینما پیش بینی می‌کنم و خوشحالم وزیر و رییس سازمان سینمایی‌ای داریم که ادبیات هنرمندان را می‌شناسند، چرا که خود آن‌ها با همین ادبیات صحبت می‌کنند.
وی تاکید کرد: اتفاقات خوبی برای سینمای ایران در پیش است و خبرهای خوشی در راه است و با توجه به ارزیابی که از فیلم‌های در حال ساخت داشته‌ام، روزهای خوبی را پیش بینی می‌کنم.
این تهیه کننده با اشاره به گفت‌وگویش با یکی از رسانه‌ها در روزهای گذشته خاطرنشان کرد: اخیرا برداشت‌هایی از مصاحبه‌ام شده است که مفهوم درستی را منتقل نمی‌کند. امیدوارم دوستان رسانه با رسالت سنگینی که دارند، در پی وفاق و همدلی باشند تا روزگار نسبتا خوب سینما را بهتر کنند.
از آنجا که منیژه حکمت در انتخابات سال ۹۲ از جمله متولیان اصلی ستاد هنرمندان حسن روحانی بود و همواره از و ی و دخنرش پگاه آهنگرانی به عنوان فعالان سیاسی جریان اصلاح طلب نام برده می شود، انتشار سخنان این تهیه کننده سینما که مدعی شده است نشریه «صدا» مفهوم اظهارات وی را به درستی به مخاطب منتقل نکرده است، شاید این موضوع را برای خوانندگان گرامی مشخص سازد که اصل ماجرا چیست؟
هر چند که این برای اولین بار نیست که سینماگری مبادرت به نقد از دولت تدبیر و امید و وعده های بی پشتوانه مدیرانش می نماید و به ناگاه بعد از انتشار آن اذعان میدارد که سخنانش تحریف شده و یا به تعبیر منیژه حکمت مفهوم آن به درستی منتقل نشده است! اما با توجه به مستندات موجود، باید پرسید آیا واقعأ رسانه مورد نظر کم لطفی کرده است یا نه، اظهارات بعدی فرد مصاحبه شونده، تحت فشار برخی مسئولان و جریانات سیاسی سینمایی ادا شده است که تمایلی به طرح هیچ اظهار نظری با رویکرد انتقادی و گله مندانه از عملکرد خود را ندارند؟!
متن زیر پرسش و پاسخ خبرنگار «صدا» با منیژه حکمت است؛ قضاوت با خوانندگان گرامی:
صدا: از زمان روی کار آمدن دولت روحانی تغییری احساس کرده اید؟
حکمت: من در این دوره ناامید شدم و متاسفم.
صدا: اگر به سال ۹۲ برمی گشتید با توجه به شرایط الان، طومار حمایت از روحانی را امضا می کردید؟
حکمت: نه، نمی کردم.
«سیاست در هنر ما نمی گنجد. «در این پیچ و خم ها من فکر می کنم نگاه سیاسی در فیلم ها کار اشتباهی است. سیاست در هنر تاریخ مصرف دارد.»
«این دولت با شعار قشنگی به اسم امید آمد، چه شده که امید اکثریت سینما ناامید شده است؟»
«این را صراحتا اولین بار به شما می گویم. چون امضاهای کسانی که از کاندیداهای سیاسی حمایت کرده اند هنوز هست؛ شما یک سرچ بکنید ببینید چه کسی کجاست. اصلا هم قائل به این نیستم که چون من و پگاه اولین حمایتگران از این دولت بودیم گل سرسبدیم! این طور نیست، اما این اکثریت ناامید خطرناک است و پوپولیسم محصول چنین دورانی است.»
منبع: سینماپرس [2]