به گزارش سوره سینما [1]، روزنامه جوان در مطلبی نوشت: شنیده‌های «جوان» حکایت از فشار‌های بیرونی است که به دبیرجشنواره فیلم فجر وارد می‌شود تا امکان اکران فیلم توقیفی «آشغال‌های دوست‌داشتنی» در جشنواره امسال فراهم شود. عده‌ای در تلاش هستند تا شرایط اکران این فیلم را در بخش خارج از مسابقه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر به وجود بیاورند. اقدامی که با مقاومت دبیرخانه جشنواره فجر و شخص دبیر روبه‌رو شده و همه فشارها و تلاش‌های غیرقانونی این افراد برای گنجاندن فیلم مسئله‌دار «آشغال‌های دوست‌داشتنی» به سرانجام مطلوبشان ختم نشده است. اما این امکان وجود دارد که دبیرخانه در برابر خواسته‌های غیرمعقول افرادی که نفع‌شان در بحرانی بودن جشنواره است، کوتاه بیاید.
چرا روی «آشغال‌ها…» حساسند؟!
«آشغال‌های دوست‌داشتنی» سومین ساخته محسن امیریوسفی است. کارگردانی که کلاً سه فیلم ساخته که اولین آن «خواب تلخ» بود که در سال آخر دولت دوم اصلاحات تولید و از همان زمان توقیف شد تا امسال به دلیل لابی و موقعیتی که گروه هنر و تجربه برای فیلم‌های حاشیه‌دار ایجاد کرد، توانست در این گروه اکران بگیرد. دومین فیلم سینمایی که محسن امیریوسفی ساخت، «آتشکار» بود. این فیلم در اولین دولت محمود احمدی‌نژاد ساخته شد، یعنی در سال ۸۶ و به دلیل مضمون جنسی فیلم، توقیف شد. توقیف فیلم آتشکار اما چندان به درازا نکشید و سه سال بعد با تغییر وزیر ارشاد در دومین دولت احمدی‌نژاد این فیلم توانست با اعمال محدودیت سنی اکران بگیرد و به شبکه نمایش خانگی نیز بیاید. علت رِیت‌گذاری فیلم امیر یوسفی نیز اصرار وی برای پرداختن به موضوعات جنسی بود. خط داستانی فیلم «آتشکار» مربوط به عمل وازکتومی و ختنه کردن مردان بود؛ مسئله‌ای که امروزه به دلیل مشکلاتی که برای جامعه به وجود آورده تقریباً منسوخ شده است. در نهایت سومین ساخته سینمایی امیریوسفی که در سال ۹۲ ساخته شد، «آشغال‌های دوست‌داشتنی» است. امیر یوسفی در خلاصه داستان فیلم تلاش کرد تا با سربسته نگه داشتن موضوع، تنها به بیان اینکه در مورد خانواده‌ای است که یک شب فرصت دارند مشکل مادر خانواده را حل کنند، داستان را سر بسته نگه دارد ولی اصل ماجرا درباره پیرزنی بود که در جریان تظاهرات سال ۸۸ خانه‌اش از سوی تظاهر‌کنندگان به عنوان پناهگاه استفاده می‌شود و ماجراهایی به وجود می‌آید. این فیلم از سوی جشنواره سی و دوم فیلم فجر رد شد. بنیاد فارابی نیز که در تولید این فیلم مشارکت داشت خود را از فیلم کنار کشید. بعد از آن امیر یوسفی و رسانه‌های اصلاح‌طلب در هر موقعیتی این فیلم را تبلیغ کرده و خواستار ایجاد موقعیت اکران برای آن شدند. امسال بعد از چند ماه که تب «آشغال‌های دوست‌داشتنی» فروکش کرده بوده با اعلام پر کردن فرم حضور در جشنواره فیلم فجر توسط این فیلم بار دیگر سومین ساخته امیر یوسفی بر سر زبان‌ها افتاد. در سینمایی که چندین و چند کارگردان پرکار اگر سال‌ها نیز فیلم تولید نکنند هیچ کس از آنها یادی نمی‌کند، کارگردانی که تنها سه فیلم بلند سینمایی در کل عمر کارگردانی خود دارد، صرفاً به دلیل تولید فیلمی در حمایت از فتنه مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته و برخی از سینماگردان نیز به خاطر نزدیک بودن دیدگاه‌های سیاسی‌شان با این فیلم از «آشغال‌های دوست‌داشتنی» حمایت می‌کنند.
آیا جشنواره باید تسلیم اغتشاشات شود؟
مطرح شدن حضور «آشغال‌های دوست‌داشتنی» در جشنواره با سؤال خبرنگار رسانه‌ای اصلاح‌طلب در نشست رسانه‌ای دبیر جشنواره مطرح شد. حیدری در پاسخ به این سؤال از «آشغال‌های دوست‌داشتنی» به عنوان معضل جشنواره نام برد. جمله‌ای که باعث شد تا دبیر سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر مورد هجمه قرار بگیرد. یکی از دو مشاور جشنواره صرفاً به دلیل به کار بردن این عنوان توسط حیدری از سمت خود استعفا داد و حتی عذرخواهی دبیرجشنواره در برنامه زنده تلویزیونی وی را راضی به بازگشت به فجر نکرد. حالا هم در ادامه فشارها به جشنواره شنیده شده که در خواست حضور «آشغال‌های دوست‌داشتی» در بخش خارج از مسابقه مطرح شده است. استقلال جشنواره در این بین به بازیچه گروه‌های فشار تبدیل شده است. اتفاقی که اگر با کوتاه آمدن جشنواره همراه باشد می‌تواند به اسلوبی غیراخلاقی برای گنجاندن سایر فیلم‌های توقیفی و حاشیه‌دار در دوره‌های بعدی جشنواره باشد.