سوره سینما [1] – احسان سالمی [2] : آخرین روزهای سال ۹۴ هم از راه رسید و بازهم مشکل اکران فیلم سینمایی ارزشمند «رستاخیز» به کارگردانی احمدرضا درویش حل نشد. فیلمی که پس از حضور درخشان در سیودومین جشنواره فیلم فجر، قرار بود چندین بار تا پای اکران رفت ولی باز هم ایجاد برخی از حواشی باعث شد تا از این فرصت محروم شود. آخرین نمونه این موضوع مربوط به تیر ماه سال جاری بود که بعد از برگزاری مراسم اکران افتتاحیه و رونمایی رسمی از این فیلم، در اولین روز نمایش آن در سینماها، به واسطه اعتراض گروهی اندک، دستور توقف نمایش این اثر صادر شد تا ماجرای اکران «رستاخیز» تبدیل به یکی از جنجالی‌ترین اتفاقات سینمای ایران در سال ۹۴ شود.
ماجرای اعتراض به اکران رستاخیز از اولین روز روز نمایش این اثر در سیودومین جشنواره فیلم فجر آغاز شد. اعتراضاتی که به طور عمده پیرامون دو محور نمایش چهره برخی از شهدای کربلا همچون حضرت قمر بنی‌هاشم(ع) و حضرت علی‌اکبر(ع) و همچنین برخی از مغایرت‌های تاریخی موجود میان داستان فیلم و روایت‌هایی نقل شده از واقعه کربلا بود که در ادامه عوامل «رستاخیز» برای برطرف کردن این دو مشکل، با تدوین مجدد فیلم را مجددا بیش از ۴۰ دقیقه از آن را حذف کردند و همین موضوع باعث شد بسیاری از مشکلات آن در نسخه جدید «رستاخیز» که آماده نمایش عمومی شده بود، برطرف شود.
اما اعتراضاتی که نسبت به این فیلم وجود داشت تا زمان آغاز اکران عمومی آن چندان اوج نگرفت و درست با اعلام خبر آغاز اکران این فیلم در ۲۴ تیر ماه سال جاری، اعتراضات شکل گرفته پیرامون آن جنبه عمومی‌تری پیدا کرد و نتیجه آن تحصن دو روزه گروهی در مقابل وزارت ارشاد و گروهی دیگر در مقابل سینما شکوفه تهران برای جلوگیری از پخش «رستاخیز» در سینماها بود.
در نهایت این اعتراضات منجر به این شد که وزارت ارشاد تصمیم بگیرد که اکران این فیلم را در همان روز اول نمایش متوقف کند. هرچند که مسئولین این وزارتخانه در اطلاعیه رسمی خود در ارتباط با دلایل گرفتن این تصمیم به لزوم احترام به نظر مراجع تقلید و جلب رضایت آن‌ها تاکید کردند، ولی به نظر می‌رسد آن چه باعث شد اکران این فیلم به تعویق بیفتد، اعتراضات و حرکات عجیب گروهی بود که بعدها معلوم شد بیشتر آن‌ها وابسته به جریان «شیعه انگلیسی» بودند.
البته در این میان، برخی از رسانه‌ها سعی کردند ماهی سیاسی خود را از این اتفاق صید کنند و تمام تلاش خود را به خرج دادند تا به بهانه «رستاخیز»، به انتقاد از برخی جریان‌های سیاسی بپردازند و مشکلات پیش آمده برای آن را مرتبط با این جریان‌ها جلوه دهند.
برای مثال روزنامه شرق در گزارشی که چند روز بعد از توقف اکران این اثر منتشر کرد، نوشت: «در اجرای قانون تفاوتی بین «خانه پدری» و «رستاخیز» وجود ندارد. فیلمی که مجوز اکران دارد، باید اکران شود. با اینکه به نظر می‌رسید با توقیف فیلم سینمایی «رستاخیز» فیلم «دوران عاشقی» علیرضا رئیسیان جایگزین آن خواهد شد اما شورای صنفی نمایش امیدوار است طی یک هفته‌ای که برای تعیین‌تکلیف شرایط اکران فیلم رستاخیز در نظر گرفته شده است، مشکلات نمایش فیلم مرتفع شود. در نهایت باید دید این‌بار دلواپسان پیروز میدان خواهند شد یا مجوز وزارت ارشاد؟»
اما تنها مدتی پس از آن که حواشی پیش آمده برای رستاخیز آرام گرفت، سردار سید مسعود جزایری معاون امور بسیج و فرهنگ دفاعی ستاد کل نیروهای مسلح پرونده جدیدی را در این زمینه گشود.
او با بیان اینکه متاسفانه در تعلیق اکران فیلم «رستاخیز» وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قدری عجله کرد، گفت: «برخی اطلاعات حاکی از آن است که عده‌ای که جلوی یکی از سینماهای تهران تجمع و حتی اقدام به قمه زنی کرده بودند، وابسته به جریان معروف «شیعه انگلیسی» بوده‌اند و اسناد و مدارک آن در اختیار نهادهای مسئول است.»
البته سردار جزایری تنها فردی نبود که در این رابطه اظهارنظر کرد. اکبر نبوی منتقد و مستندساز نیز در ارتباط با اعتراضات صورت گرفته به نمایش چهره شهدای کربلا به ویژه حضرت قمر بنی هاشم(ع) در فیلم سینمایی رستاخیز گفت: «من معترضان و مخالفان فیلم «رستاخیز» را به دو گروه تقسیم می‌کنم. گروه اول کسانی هستند که ضمن عشق و محبت زلال و صادقانه به حضرت ابوالفضل (ع) از بدفهمی و تعصب بیجا هم برخورداند. به این گروه از عزیزان باید بگویم نکته مهمی که باید به آن توجه داشته باشند این است که آیا در روایت سینمایی که از حضرت عباس (ع)در این فیلم نمایش داده شده است به مقام ایشان خدشه‌ای وارد شده است یا خیر؟ از این منظر باید با فیلم روبرو شوند و آن را تحلیل کنند، نه اینکه به نمایش چهره ایشان اعتراض کنند، اما گروه دوم از معترضان کسانی هستند که آبشخور نگاه شان اسلام انگلیسی است و اتفاقا کانون تحرکاتشان را هم باید در انگلستان جستجو کرد.»
در این میان موضوعی که به نظر می‌رسد به دست فراموشی سپرده شده است، فراهم کردن شرایط اکران اثری ارزشمند چون «رستاخیز» است. اثری که می‌توانست با حمایت سازمان سینمایی و با همین ۴۰ دقیقه اصلاحات صورت گرفته بر روی آن، به عنوان یکی از آثار شاخص سینمای ایران به ویترین بی‌رنگ و لعاب آن، جانی دوباره ببخشد.
درحالی که اکران همین فیلم در جشنواره‌ی بین المللی فیلم بغداد و انتخاب آن به عنوان بهترین فیلم این جشنواره با استقبال مخاطبین همراه شد و پیش زمینه خوبی را برای اکران سراسری آن در عراق آماده کرده است ولی هنوز این مشکل در داخل کشور حل نشده باقی مانده است. هرچند که احتمال می‌رود با توجه به تغییر ترکیب شورای عالی نظارت بر سینما، به زودی رفع مشکل تعلیق پروانه نمایش فیلم «رستاخیز» در ایران در اولویت این شورا قرار گیرد و شرایط اکران آن مهیا شود.