به گزارش سوره سینما [1] به نقل از روابط عمومی چهاردهمین جشنواره فیلم مقاومت، دکتر غلامرضا منتظمی در ابتدای جلسه با اشاره به وجود دو آرایش سلطه به سرکردگی صهیونیسم بین‌الملل در مقابل ایران و همراهانش در محور مقاومت، این جلسه را فرصتی برای پیدا کردن راهکارهای مناسب برای گسترش و ادامه مقاومت در جهان و فراتر بردن آن از طریق جشنواره مقاومت عنوان نمود.
به‌عنوان میهمان اول، فایز قزق از فیلم خود «فانی و ازهم‌گسیخته» به کارگردانی نجدت انزور که در آن به ایفای نقش پرداخته صحبت کرد و در بخشی از اظهاراتش به نقش غرب و صهیونیست‌ها در جهت نابودی فرهنگ و مفاهیم علمی سوریه اشاره کرد و گفت: مقاومت ارتش سوریه در برابر این تهاجم ضروری است.
وی ادامه داد: رسانه‌های غربی به‌راحتی می‌توانند واقعیت‌ها را وارونه جلوه دهند و با همین رویکرد و با هزینه‌های فراوان، تلویزیون کشورهای عربی را تحت نفوذ خود درآوردند. ما در این فیلم باید چهره حقیقی را برای مردم نشان می‌دادیم و می‌خواستیم آنچه درصحنه سوریه رخ می‌دهد از طریق فن سینما به تصویر بکشیم.
دکتر منتظمی نیز بابیان اینکه کشور سوریه پس از جنگ شش‌ساله‌ای که از سر گذرانده، همچون جنگ هشت‌ساله کشورمان، در بالا بردن ظرفیت هنرمندان و سینماگران سوری بسیار مؤثر بوده است. در ادامه با اشاره به فیلم دو خط آبی ساخته تام هیز مستندساز باسابقه آمریکایی که درباره مظلومیت مردم فلسطین است، با اشاره به رسانه‌ای بودن و دیده شدن جنگ سی‌وسه روزه و توجه جهانیان و به‌خصوص غربی‌ها به مسئله فلسطین و آماده شدن زمینه برای جنایتکار جنگی شناخته شدن اسراییل، از او درباره فیلمش سؤال کرد.
تام هیز درباره سوابق کاری‌اش به‌عنوان فیلم‌ساز و استاد دانشگاه اشاره کرد و گفت: آشنایی‌ام با مسئله فلسطین به زمان ساخت مستندی درباره آوارگان کامبوج که تراژدی عظیم انسانی بود برمی‌گردد.
وی در ادامه گفت: در همین زمان بود که به‌طور اتفاقی به قضیه آوارگان فلسطین ورود کردم. در تحقیقاتم متوجه شدم که با این گروه از آوارگان متفاوت نسبت به سایرین برخورد می‌شود. این تحقیقاتم درنهایت به اردوگاه آوارگان در جنوب لبنان ختم شد و خودم شروع به فیلم گرفتن با دوربین بر روی شانه‌هایم کردم.
وی ضمن نقل‌قولی از ماهاتما گاندی خاطرنشان ساخت: وقتی با حقیقت روبرو می‌شوی، حقیقت تو را تبدیل به سرباز می‌کند. همین مواجه‌شدن با حقیقت در اردوگاه آوارگان باعث شد که من هم مانند یک سرباز شروع به ضبط و ثبت حقایق زندگی آن‌ها کنم. درواقع فیلم دو خط آبی تصاویری است که طی بیست‌وپنج سال از این اردوگاه‌ها گرفته‌ام.
تام هیز در پایان این بخش از حرف‌هایش گفت: می‌خواهم این را اضافه کنم مفتخرم به اینکه در کشوری هستم که در این دنیا، به نام انسانیت از مردم فلسطین حمایت می‌کند.
[2]
دکتر منتظمی در ادامه جلسه با مطرح کردن سؤالی از راشد رضوان یکی از داوران جشنواره که پیش‌ازاین هم در جشنواره‌های ایرانی حضورداشته، از او درباره کیفیت فیلم‌ها پرسید.
این فیلم‌ساز اسپانیایی، پس از معرفی خودش، اظهار داشت: برای شبکه‌های مختلفی ازجمله الجزیره، پرس تی وی و در کشورهای مختلف مانند غزه و لبنان و سوریه به فعالیت مشغول بودم و به‌طور خاص در مناطق جنگی و به‌ویژه مسائل مربوط به داعش کارکرده‌ام.
او همچنین به کشته شدن یکی از همکارانش که فیلم‌برداری عراقی بود دریکی از این فیلم‌ها در حین ساخت اشاره کرد.
رضوان در ادامه از حضور در این جشنواره اظهار رضایت کرد و ناراحت بود از اینکه فیلمی در جشنواره ندارد.
او همچنین به‌عنوان عضوی از هیئت‌داوران اذعان کرد که موفق نشده تمام فیلم‌ها را ببیند؛ اما گفت: فیلم‌های خوب و خلاقانه‌ای در جشنواره دیده است و امیدوارم این فیلم‌ها بیشتر دیده شوند و مخاطب پیدا کنند.
سؤال بعدی از هر سه میهمان پرسیده شد و درباره این بود که در چنین آرایش نابرابر رسانه‌ای در دنیا، چگونه می‌توان راهکاری برای پخش جهانی فیلم‌ها و کمک گرفتن از فیلم‌سازان برای تقویت جبهه مقاومت پیدا کرد؟ فایز قزق دراین‌باره گفت: من وقتی فعالیت خود را در تئاتر شروع کردم، این ایده در ذهنم بود که هنر می‌تواند مردم را دورهم جمع کند. اما کشورهای سلطه‌گر این ابزار را در جهت منافع خود به کاربردند و کاری کردند که مردم خانه‌نشین شوند و پای تلویزیون و ماهواره بنشانند. مبارزه با چنین رویکردی از طریق هنر خود یک نوع مقاومت است. انسان با دو فطرت بزرگ می‌شود. انسان در فطرت خود یگانه‌پرست و مقاوم است.
مستندساز آمریکایی هم در جواب به همین سؤال چنین گفت: من فکر می‌کنم تمام افرادی که در دنیا کار فرهنگی انجام می‌دهند، به دنبال به پایان رسیدن ظلم هستند. حتی در تاریخ آمریکا همچنین چیزی نمونه‌های فراوان دارد. این به نظرم شیوه‌ای از مقاومت است. این همان کلیدی است که درها را به‌سوی انسانیت باز می‌کند. راشد رضوان هم با تائید حرف‌های دو سینماگر دیگر گفت: من بیشتر مایلم تا دراین‌باره صحبت کنم که چگونه می‌توان در این مسیر به موفقیت رسید. نه اینکه صرفاً چه‌کاری می‌توانیم انجام دهیم. همیشه درراه مقاومت، کاری برای انجام دادن وجود دارد. سینما ابزار بسیار قوی است که می‌تواند به‌خوبی به دنیا نشان دهد که در قسمت دیگری از دنیا چه اتفاقی در حال افتادن است. نکته مهم این است که سینما یک‌زبان مشترک و همه‌فهم برای درک همگانی است که تصویر یکسان برای همه نشان می‌دهد. برای مثال فیلم‌هایی که درزمینهٔ هولوکاست در هالیوود ساخته می‌شوند به دلیل همه‌فهم بودن می‌توانند مخاطبان را جذب کنند. پیدا کردن زبان مشترک بسیار مهم است و اگر دقت نکنیم مخاطبین فکر می‌کنند کاری تبلیغاتی انجام می‌دهیم و می‌خواهیم از آن‌ها سو استفاده کنیم. مخاطبین باهوش هستند و باید به آن‌ها اجازه دهیم خوب نتیجه‌گیری کنند.
سؤال بعدی دکتر منتظری درباره این بود که چگونه می‌توانیم این فیلم‌های مقاومت و در برابر سلطه به جشنواره‌های دیگر بفرستیم. این استفاده از فضای مجازی فرصتی مناسب است؟
فیلم‌ساز اسپانیایی اولین میهمانی بود که به این سؤال جواب داد و اظهار داشت: ازنظر من اینترنت ابزاری به‌شدت قوی است در این جهت و باعث ارتباط و همکاری سینماگران مختلف درجاهای مختلف می‌شود؛ اما این را هم باید بدانیم که اینترنت دو وجه دارد؛ اما نکته مهم این است که آیا چیزی که می‌بینیم اعتبار کافی دارد یا خیر.
تهیه‌کننده سوری، فایز جواب سؤال را تولیدات بسیار بیشتر و بهتر که تنها مختص ایران نباشد دانست.
دکتر منتظمی در ادامه به دشمن مشترک مردم آمریکا و ایران که همان صهیونیسم و لابی قدرتمند آن در ایالات‌متحده است اشاره کرد و اظهار داشت که منافع ملی و جهانی دو کشور قربانی زیاده‌خواهی آن‌ها می‌شود. آگاهی بخشی افکار عمومی نسبت به این تهدیدات مهم‌ترین کاری است که شما هنرمندان می‌توانید انجام دهید. وی در پایان از این استاد دانشگاه و مستندساز آمریکایی خواست که برای دوره بعدی جشنواره در صورت امکان شرایط را برای فیلم‌های جشنواره مقاومت در کشور آمریکا همزمان با برگزاری جشنواره فراهم کند.