به گزارش سوره سینما [1] به نقل از ستاد خبری جشنواره فیلم فجر، در این نشست که با حضور مسعود جعفرى جوزانى، کارگردان و فیلمنامه نویس، فتح الله جعفرى جوزانى، تهیه کننده و مجرى طرح، محمد خزاعى، تهیه کننده،مجیدمیرفخرایی، طراح صحنه و لباس، بهزاد عبدی، آهنگساز، محمدرضا شریفى نیا، امین تارخ، سحر جعفرى جوزانى، حسین پاکدل، بازیگران فیلم برگزار شد، مسعود جعفرى جوزانى با بیان اینکه این قصه بر مبناى داستان واقعی افراد و کمی شکر خیال ساخته شده است، گفت: برای اینکه فیلم به مستند نزدیک نشود و فیلم تلخی نباشد کمی در واقعیت دخل و تصرف کردیم.
وی ادامه داد: سحر نگارش این فیلمنامه را آغاز کرد و من بازنویسی‌هایی را روی آن انجام دادم. به شدت تحت تاثیر موضوع قرار گرفتم و ساخت این فیلم را وظیفه خود دانستم.
کار گردان «پشت دیوار سکوت» با اشاره به فیلم مستندی که در گذشته درباره ایدز ساخته شده بود، افزود: نوید نامور با شهامت فیلم «چند قطره خون» را ساخت اما تهمت‌های زیادی را به او زدند و حتی با دستبند او را از دانشگاه بردند و من از او به خاطر این شهامت تشکر می‌کنم.
جعفرى جوزانى با بیان این مطلب که من بیش از ده بار از سوى وکلای فرانسوی به شکایت تهدید شدم، گفت: من پوست کلفت تَر از این هستم که باچنین تهدیدهایى جا بزنم. متاسفانه در دهه‌هاى گذشته، مسئولان ما یا شهامت برخورد با این مسئله را نداشتند و یا منافع سیاسى شان اجازه پیگیری را به آن‌ها نمى داد.
وی ادامه داد: شرکتی که در فیلم نامش برده شده، است تنها نامش را تغییر داده‌اند و امروز هم با برخی واردکننده‌های دارویی ما کار می‌کند.
وی این فیلم را چکیده‌ای از وضعیت نامطلوب بیماری ایدز در جامعه دانست و افزود: در کشور ما مسائل زیر فرش جارو می‌شوند و از آن ها حرفی زده نمى‌شود، در حالی که اگر موضوعی را نگوییم حل نمی‌شود.
[2]
جعفری جوزانی در پاسخ به این سئوال که آیا برای بیان نکاتى در فیلم تحت فشار بودید؟، گفت: من هر آن چیزی را که می‌خواستم درباره این موضوع بگویم در فیلم آورده‌ام و کسی جلوی من را نگرفته است. پای این فیلم ایستاده‌ام و به ساخت آن افتخار می‌کنم.
وی تاکید کرد: موضوعی که در جامعه وجود دارد، باید صادقانه مطرح شود بدون اینکه منافع جناح خاصی را تأمین کند.
در ادامه محمد خزاعی درباره روند تولید فیلم بیان کرد: دغدغه اجتماعی و موضوعات مهم این فیلم که واردات خون‌های های آلوده از فرانسه بود، برای من بود جذاب بود.
وی با ابراز تاسف از اینکه هیچ برخوردی از سوی مسئولان صورت نگرفت، افزود: درباره این موضوع مهم سکوت شد و مسئولان در سمت‌های بهتر حضور دارند.
خزاعی با اشاره به این که کمتر کسی سراغ چنین موضوعی می‌رود، اضافه کرد: این فیلم از نظر موضوع، روایت و کارگردانی جزو کارهای خاص آقای جوزانی محسوب می‌شود.
در ادامه این نشست، فتح‌الله جعفری جوزانى گفت: ما در سال ٧۶ زمانی که آژانس دوستی را می‌ساختیم، به مسئله إیدز اشاره کرده بودیم که البته الان قابل پخش نیست و ما فکر کردیم که حرف آن روز را باید به با روایتی نو بزنیم.
امین تارخ با بیان این مطلب که در سینمای ما بیشتر هدف گیشه و سرگرمی است، ادمه داد: پرداختن به چنین سوژه تلخی که طرحش از سویی خطرناک و پرریسک است و از سوی دیگر ممکن است در گیشه توفیقی نداشته باشد، قابل تقدیر است.
[3]
حسین پاکدل با اشاره به اینکه هنوز تحت تاثیر فیلم است، گفت: کافی است عادتمان دهند که زود عادت کنیم. ما امروز نفس به نفس تراژدی زندگی می‌کنیم و اگر روزی اتفاق تلخی نیفتد، تعجب می‌کنیم زیرا آن روز تراژدی بر ما واقع نشده است.
وی اضافه کرد: ما به دنیا آمده‌ایم که روزی تصادفی بمیریم وما تصادفی زندگى می‌کنیم. موضوعی که در فیلم دیدیم در واقعیت جامعه است و سینما باید طبیب جامعه باشد. خوشحالم در کنار حکیم سینمای ایران در گوشه‌ای از این فیلم نقش داشتم و نسل‌های آینده به من انگ بی‌غیرتی نمی‌زنند.
سحر جعفری جوزانی نیزطی سخنانی کوتاه درباره شکلگیری روند ساخت این فیلم گفت: روزی با پدرم به «مرکز ملی پیشگیری از ایدز ایران» رفتیم و کسانی را آنجا دیدیم که بدون هیچ توقعی به این بیماران کمک می‌کردند. به نظر من کمک کردن و خوشحال کردن آدم‌ها بهترین کاری است که ما می‌توانیم انجام دهیم.