مصطفی قدیری که اولین تجربه بازیگری در سینما را با یک کارگردان فیلم اولی آغاز کرده است درباره محتوای فیلم و نقش خود به خبرنگار سوره سینما [1] گفت: ما دهه شصتی ها دغدغه هایی داریم و اتفاقاتی در طول زندگی ما رخ داده که شاید باعث شده از نظر اخلاقی با نسل های قبل و بعد خودمان تفاوت های جدی داشته باشیم.
وی افزود: «امیر» هم دغدغه همین جوانان است که هر کدام به نوعی درگیر جریان های شخصی می شوند. یکی از خصوصیاتی که من برای فیلم قائل هستم اینکه هر کدام از ما به راحتی می توانیم با تک تک کاراکترها همذات پنداری کنیم و هرکس می تواند گوشه ای از درونیات خود را در این کار پیدا کند.
قدیری اشاره کرد: وقتی می گویم هرکس که «امیر» را ببیند خودش را پیدا می کند یعنی حتی نقش پدر و مادر فیلم هم احساس آدم ها را به سمت خود جلب می کند. جوانانی که این فیلم را ببینند قطعا یاد لحظه هایی از تجربه خود یا اطرافیان شان می افتند که در ارتباط با والدین شان گهگاه اما همیشگی تجربه کرده اند. به همین خاطر نسل گذشته که فرزندان دهه شصتی دارند نیز اگر این فیلم را ببینند شاید پی ببرند که «امیر» می تواند زبان فرزندان شان باشد.
وی ادامه داد: این فیلم هر سلیقه ای را راضی می کند. هر کدام از ۶ بازیگر حاضر در کار فاکتورهایی دارند که می تواند به عنوان یک کد رمزگشایی شان کرد. یک اثر هنری نمایشی باید در انتها یک تحولی برای بیننده ایجاد کند و او را به سمت یک نتیجه ای سوق دهد. من نه به عنوان بازیگر نقش اصلی فیلم که اتفاقا از نگاه یک مخاطب معتقدم «امیر» این کار را انجام می دهد.
مصطفی قدیری گفت: از همان اول که فیلمنامه را خواندم واقعا کاراکترم را دوست داشتم. من ۱۶ سال به عنوان دستیار کارگردان، دستیار صدا، بازیگر، فیلمنامه نویس و … کار کردم و دانشجوی تئاتر بودم در تمام این سال ها مراقب بودم کیفیت کارهایی که انجام می دهم دست کم برای خودم قابل دفاع باشد. الان هم از مردم می خواهم به من اعتماد کنند و این فیلم را ببینند.
این بازیگر در پاسخ به اینکه ایفای اولین نقش جدی سینمایی بعد از ۱۶ سال برای او چه حسی دارد؛ گفت: شاید من اگر نگاهم به کل ماجرا شکل دیگری بود خیلی زودتر از اینها باید اولین فیلم سینمایی ام را بازی می کردم اما من به چرخه کائنات معتقدم و احساس می کنم الان جای درستی ایستاده ام. نه افسوس گذشته را می خورم نه دنبال اتفاق عجیب و غریبی در آینده هستم.
وی درباره سابقه حرفه ای خود توضیح داد: من کارم را از سال ۸۰ در رشت آغاز کردم و هنرجوی تئاتر بودم. اولین استادم مرحوم بدری طالعی بود. همان دوران در مجموعه تلویزیونی «جستجو» بازی کردم و مدتی به عنوان دستیار کارگردان در پروژه های مختلف حضور داشتم و با دستیاری روح الله حجازی کارم را ادامه دادم. در سال های اخیر در مجموعه «شاید برای شما هم اتفاق بیفتد» حضور داشتم که در همان پروژه کار نویسندگی هم انجام دادم. مجموعه «رهایی» به کارگردانی مسعود تکاور آخرین سریال پخش شده از من بود. در دوسال گذشته فقط تئاتر کار کردم تا اینکه فیلم «امیر» به من پیشنهاد شد.
قدیری همچنین در رابطه با تاثیر حضور بازیگر در سینما و تلویزیون گفت: به نظر من سینما و تلویزیون هر کدام جذابیت خود را دارند. تلویزیون محلی است که نگاه های بیشتری به سمت بازیگر خواهد بود اما مخاطبان سینما خاص تر هستند. البته در دوره ای زندگی می کنیم که تعداد سینمارو های مان هر روز بیشتر می شود. به نظر من هر دو مدیوم اگر در جای درستی کار کنند باعث دیده شدن بازیگر می شوند.