سوره سینما [1] – نسرین بختیاری [2] : در روزهای کم فروغ و بی تب و تاب گیشه های سینما، فیلم هایی روی پرده هستند که برای گیشه ساخته شدند و قرار است بفروش باشند، اما به رغم اینکه در رده بالای جدول فروش قرار گرفتند، نسبت به سال گذشته استقبال چندانی از آن ها صورت نگرفته است. نمونه بارز این موضوع فیلم «تگزاس» به کارگردانی مسعود اطیابی است. این فیلم با بهره گرفتن از مثلث سام درخشانی، پژمان جمشیدی و حمیدفرخ نژاد که شاهد همین ترکیب بازیگران در فیلم «خوب، بد، جلف» پیمان قاسم خوانی بودیم، سعی داشت موفقیت دوباره «خوب، بد، جلف» را در فروش تکرار کند، اما با نگاهی مقایسه ای می توان به این موضوع پی برد که فیلم «خوب، بد، جلف» حدود ۱۶ میلیارد و ۲۲۸ میلیون و فیلم «تگزاس» حدود ۸ میلیارد و ۲۶۳ میلیون تومان فروش داشته است. این آمار با احتساب افزایش قیمت بلیت سینماها نشان می دهد که ترکیب یکسان بازیگران در یک فیلم همیشه هم با پاسخ مثبتی از سمت تماشاگران رو به رو نمی شود و علاوه بر این، فروش «تگزاس» نصف فروش «خوب، بد، جلف» بوده است. همچنین این فیلم نسبت به «خوب، بد، جلف» با هزینه بیشتری ساخته شده است و به طور طبیعی حضور در کشوری مانند برزیل میزان هزینه ها را بیشتر می کند. جالب است که فیلمی مانند «خجالت نکش» که با سرمایه کمتری ساخته شده، این روزها فروش خوبی را تجربه می کند.
البته فیلم های طنزی مانند «تگزاس» -که در حال حاضر در صدر جدول فروش قرار دارد- و «خجالت نکش» به عنوان دومین فیلم جدول فروش، با دست اندازهای مختلفی مانند نیم بها شدن بلیت در ماه رمضان، طولانی شدن زمان اکران فیلم های نوروز، فقدان تبلیغات مناسب تلویزیونی و رسانه ای و همچنین پخش فوتبال جام جهانی در سینما رو به رو شدند که روی آمار فروش و اقتصاد فیلم ها چندان بی تأثیر نیست. با این وضعیت کمبود سالن و اکران سریال های معروف شبکه نمایش خانگی مانند «شهرزاد» و «ساخت ایران» در سینماها در حقیقت مشکل دیگری به مشکلات اکران اضافه می شود و مسیر فیلمسازان و تهیه کنندگان برای فیلمسازی دشوار خواهد شد. بسیاری از تهیه کنندگان و فیلمسازان نیز خواستار حمایت از فیلم بعد از اکران شدند و ظاهرا آیین نامه شورای صنفی نمایش برای افزایش تعداد گروه های سینمایی چندان کارآمد نبوده است. این موانع از این جهت ذکر شد که تا حدودی به دلایل کاهش فروش فیلم های کمدی امسال، نسبت به سال گذشته در همین بازه های زمانی اشاره کنیم.
هرچند که موضوع اکران فیلم ها در بسیاری از اوقات به دست صاحبان فیلم ها نیست و به طور مستقیم به پخش، فروش و سینمادار مربوط می شود و گردن فیلم ها را فشار می دهد، اما این نکته را هم باید در نظر گرفت که در بازه های زمانی متفاوت این شرایط فرق می کند. اگر بخواهیم در سطحی کلان نگاه کنیم، باید این موضوع را مد نظر قرار دهیم که حداقل در ایران احوال خوب یا بد مردم تأثیر بسزایی در استقبال از سینماها و پرشدن گیشه ها دارد. انگار دغدغه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و رویارویی با مشکلات مختلف توان تماشاگر را برای فیلم دیدن و سینما رفتن گرفته است و توجه به تفریح و سینما جزو الویت های بعدی مردم به حساب می آید. به هرحال، در مقطع فعلی به پژوهش و مخاطب سنجی که روی مؤلفه های کلان مؤثر بر نیاز مخاطب به سینما تمرکز کند، به شدت احساس می شود؛ چرا که توجه به این امر تأثیر مثبتی بر آینده اقتصادی سینماها خواهد داشت.