سوره سینما [1] – «سرو زیر آب» باشه‌آهنگر روایت عشق و دلدادگی‌هاست . روایت آدم‌هایی که از یک جنس دیگری هستند، نه فرشته‌اند و نه معصوم ولی مثل جنس فرشتگان می‌مانند.
باشه‌آهنگر یک دنیای دیگری از این آدمها می‌سازد. دست یافتنی ولی باورشان هم سخت است وهم نیست. حالا قریب به ۳۰ واندی سال ماضی از جنگ می‌گذرد و هنوز باشه دلش و هوایش و فکرش در به تصویر کشیدن خاطراتش از رزم ودفاع ازسرزمین اش او را رها نکرده است. به شیوه وسبکی شاعرانه ای سعی می‌کند نسل امروز را با دفاع مقدس آشنا سازد. تلنگری می‌زند بر آنچه بر سرزمین ما گذشت .
من باشه را حس می‌کنم وآدمهایی که از آنها سخن می‌گوید. اقوام و اقلیت‌هایی که در جنگ رزمیده اند. حالا یک جوان اهورا مزدایی «زرتشتی» به شهادت می‌رسد و جنازه اش با یک جنازه مسلمان شیعه‌ای عوض می‌شود ودرامی‌شکل می‌گیرد که ما با تصاویری دلنشین و ساختاری ساده و بدون بزک روبرو می‌شویم. حد و بضاعت باشه بالاتر از این اینهاست. یک فیلم با ارزش و نجابت و سرشار از نوستالژی نسلی که به فراموشی سپرده شده است.