سوره سینما [1] – محمدهادی شاه‌نظر پیش از این در حوزه ورزش فعالیت کرده و قهرمان جودو است. او که عضو سابق تیم ملی است، با سرمایه‌گذاری در نمایش «خروج ممنوع» به کارگردانی گیتی قاسمی وارد عرصه هنر شده. این نمایش این روزها در تالار حافظ روی صحنه است. حضور ورزشکاران در سینما مسبوق به سابقه است و البته دستاورد مثبتی نداشته. اما در تئاتر رد پای ورزشکاران چندان پررنگ نیست. باید دید شاه نظر که مصمم است در عرصه تهیه و تولید فعالیت کند، چقدر در این فضای تازه دوام می‌آورد.
بعد از سالها فعالیت در عرصه ورزش، تئاتر چه جذابیتی داشت که وارد کار تولید و سرمایه گذاری در این فضا شدید؟
من به هنر و شاخه‌های مختلفش علاقه دارم. البته انتخاب اولم ورزش است، اما حس کردم تئاتر این روزها می‌تواند بستر تحول و تغییر باشد. نسل جوان علاقه زیادی به این هنر دارند و می توان در این فضا، به سراغ کارهای تازه رفت. قصدم منفعت مالی نیست، دوست دارم در این عرصه زمینه تولید آثار مذهبی و ملی را فراهم کنم. نمایش هایی با مضامینی مرتبط با نیازهای مادی و معنوی جامعه که مخاطب هم داشته باشد. من ورزش را کنار نگذاشته‌ام، از عرصه قهرمانی فاصله گرفتم اما همچنان در فضای حرفه‌ای ورزش هستم.
با توجه به مشکلات اقتصادی سرمایه گذاری در تئاتر، با چه هدفی انجام شد؟ به دنبال شهرت هستید؟
ما ورزشکارها در هر حیطه‌ای که فعالیت می کنیم طعم شهرت را می‌چشیم. ورزش عرصه جذابی است شما نمی‌توانید منکر این جذابیت ها بشوید. در این روزها، حال مردم خوب نیست. این مشکلات، باعث پریشانی و احوال بد شده. هنر می‌تواند امیدبخش و انگیزه دهنده باشد. واقعا برایم مهم بود که وارد حوزه ای شوم که به مردم امید و انگیزه بدهیم. هنر این بستر را مهیا می کند. به شما قدرت اندیشه و تخیل می دهد. زندگی را چند بعدی می کند. من اگر دنبال منفعت مالی بودم ساخت و ساز می کردم یا سرمایه ام را در تجارت به کار می بردم. همه ما می دانیم که تئاتر هنری است که سود و منفعت تجاری آن زیاد نیست. اما ارزش معنوی بالایی دارد.
و با «خروج ممنوع» شما به این هدف رسیدید؟
این اول راه است و من آمده‌ام که تجربه کنم. محدود به تئاتر نمی شوم و برای سینما و تلویزیون برنامه دارم. اما نیاز به انگیزه دارم. در این مدت به نظرم رسید که در بخش هنری مشکلات مدیریتی داریم، حاشیه ها چه در داخل گروهها، چه بیرون از آنها زیاد است و این کار را سخت می کند. اما ما باید ادامه بدهیم.
البته فضای ورزشی هم سالم نیست. باندبازی و ضعف مدیریت در ورزش هم وجود دارد.
من سالها در فضای حرفه ای ورزش بوده‌ام و مشکلات جدی ندیده ام. ضعف هایی بوده و هست، اما فضای ورزش سلامت است. قطعا در آن حوزه با توجه به موفقیت هایی که داشته ام شناخته شده تر هستم، مسیرم برای تجربه کارهای تازه هموارتر است، اما هنر هم جذاب است و من به عنوان تازه وارد به این عرصه، تلاش می کنم تجربه کسب کنم.
دلیل انتخاب «خروج ممنوع» برای همکاری چه بود؟
نمایشنامه ژان پل سارتر را خواندم، مضمون نمایش بسیار اخلاقی و به فرهنگ و باورهای اعتقادی ما نزدیک است. این نمایش داستانی را روایت می کند که ما به آن باور داریم، باور داریم که پس از مرگ و ورود به دنیای برزخ درباره اعمالمان بازخواست می شویم و نتیجه اشتباهها و خودخواهی هایمان را می بینیم. «خروج ممنوع» یک نمایش اخلاقی است.
معمولا گفته می‌شود حضور ورزشکارها در سینما و تئاتر چندان امیدوارکننده نیست. البته نمونه موفقی مثل پژمان جمشیدی را هم داریم. فکر می‌کنید این تغییر مسیر به نفع شماست؟
بیشتر ورزشکاران گرامی وارد حوزه بازیگری شده‌اند، زمینه‌ای که من قصد ورود به آن را ندارم. من بازی پژمان جمشیدی را دوست دارم و او را ورزشکار موفقی می‌دانم که در مسیر بازیگری پیشرفت داشته. علی انصاریان هم همین طور. او هم بازیگر مورد علاقه من است که سابقه ورزشی دارد. اما در بخش سرمایه گزاری و تهیه و تولید، کار سخت تر است و ریسک حضور موفق در این بخش بالاست. من دوست دارم آثاری را در سینما و تئاتر تهیه و تولید کنم که مخاطب میلیونی داشته باشند، شادی به لب مردم بیاورند و به آنها امید و انگیزه بدهند.
از نتیجه کار راضی هستید؟
بله تقریبا. اما از ساعت اجرا راضی نیستم و به جذب مخاطب ضربه زده است. اگر زمان اجرا یک ساعت بعد بود، مخاطبان بیشتری داشتیم.