به گزارش سوره سینما [1]، مسعود فراستی درباره این فیلم گفت: به نظر من مهمترین مشکل فیلم «سال دوم دانشکده من» فیلمنامه است. نویسنده در این فیلم نتوانسته فیلم را از سطح به متن برساند و بحران داستان را به خوبی به تصویر بکشد. فیلمنامه به شدت حفره دارد و بیرون زدگی از داستان به طور محسوس دیده می‌شود.
جا عوض کردن یک آدم صادق و تبدیل به یک آدم غیر صادق خیلی درست نیست. شاید درسینمای مدرن باور پذیر باشد ولی در ایران نه، توضیح و توجیح وضع موجود است. ما مشکل تخیل مولد داریم. این اشکال از ذهن ماست و از خود ما نشات میگیرد.
وی درباره بازی بازیگران این فیلم ادامه داد: بازی بازیگران خصوصا علی مصفا بسیار سرد و بی روح است و نمیتوان با آن ارتباط برقرار کرد. شاید درسینمای مدرن باور پذیر باشد ولی در ایران نه،توضیح و توجیح وضع موجود است. ما مشکل تخیل مولد داریم. این اشکال از ذهن ماست و از خود ما نشات میگیرد.
به نظر من «سال دوم دانشکده من» فیلم هدر شده ایست که سازنده باید آن را زود فراموش کند و به سراغ فیلم بعدی برود!
سعید قطبی‌زاده منقد میهمان برنامه درباره فیلم رسول صدر عاملی ادامه داد: به نظر من «سال دوم دانشکده من» بهترین کار صدرعاملی در این مدت بوده است . صدرعاملی پرداختن به جهان دختران را وارد سینمای ایران کرد.
این ایده دراماتیک فیلم، اینکه چه قدر تبدیل یه درام‌میشود بحث اصلی است . در برخی موارد تخیل راهگشاست در برخی موارد آدمها؛ چرا این شخصیت هایی که در فیلم ها میبینیم تبدیل به آدم نمی‌شود؟
قبل‌ها کارگردان شخصیت را دقیق می‌شناخت و مثل الان نبود که با یک طرح فیلم ساخته شود، ولی در حال حاضر آدمها شکل نمی‌گیرند.