محمد کاسبی نویسنده، کارگردان و بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که یکی از بنیان گذاران بخش سینما و تئاتر حوزه هنری بوده است در گفت وگو با خبرنگار سوره سینما [1] با دلسوزی و حسرت روزهای گذشته گفت: نه اینکه بگویم حوزه در حال حاضر بحران مدیریت دارد ، نه اصلا اینطور نیست زیرا مگر در آن سال های اولیه کسی بود که ما را مدیریت کند، ما خودمان با تمام وجود در خدمت اهدافمان بودیم و الان مشکل اینجاست که آدم های دلی آن زمان وجود ندارند.
وی معتقد است: در سال های اولیه همه ما فیلم ساز و نویسنده و دست به قلم بودیم و تمام قد در خدمت حوزه بودیم و بین مان سفارش دهنده و سفارش گیرنده نبود، اما الان کدامیک از سینماگران حرفه ای ما تمام وقت در خدمت حوزه هنری هستند؟ تقریبا هیچ کس و در بهترین حالت باید بگوییم که گاهی فیلم سازان خوب ما سفارش های فیلم سازی از حوزه میگیرند و بس.
کاسبی درباره فرصت دادن به جوانان و فیلم سازان اول که سازمان سینمایی سوره چند سالی است روی آن تمرکز کرده به ما گفت : نه اینکه بگویم فقط در حوزه بلکه در کل هرچه از انقلاب فاصله گرفتیم، عطر و طعم کارهای مشارکتی کم شده و انگار بچه هایی که رفتند عطر همه چیز را با خودشان بردند.
وی تشریح کرد: انقلاب ما یک محتوای خاص دارد، فرهنگ خاص خودش را دارد، فرهنگی که با عطر و بوی انقلاب عجین شده و فقط در ایمان یک انسان به اسلام و معاد و نبوت و اهل بیت خلاصه نمی شود بلکه آرمانی فراتر از این احکام ظاهری است، حالا از آنجایی که به قول معروف «از کوزه همان برون تراود که در اوست» ، این فیلم سازان جوان هم اگر آن درک و عطر و بوی مفهوم انقلاب را دریافتند و با خونشان عجین شد، قطعا محصولی که به عنوان یک فیلم، یک تابلوی نقاشی، یک کتاب و … محصولی ارزشمند است و می توان گفت سرمایه گذاری روی این فرد مفید بوده است اما اگر خدایی نکرده این جوان ها فردا روزی که به جایگاهی رسیدند، مسیرشان را تغییر دهند و فراموش کنند از حوزه هنری و با چه اهدافی پا گرفتند، آن وقت باید تاسف این سرمایه گذاری را بخوریم.
این پیشکسوت عرصه سینما و تئاتر و تلویزیون خاطرنشان کرد : اصولا هر اثر هنری زاییده درون فیلم ساز است و اگر فیلم های انقلابی و خانوادگی حال حاضر آن حس وحال و روح لازم را ندارد لزوما ربطی به مدیریت ندارد و مستقیما به درون هنرمند بر می گردد. هنرمندان جوانی که خیلی در تلاش هستند تا حوزه ای بشوند و حوزه ای ببینند و حوزه ای بسازند و دایم در تکاپوی رسیدن به فرمول آن هستند، اما اگر از ما قدیمی ها بپرسند می گوییم که حوزه ای بودن هیچ فرمول قاطع و جدول ضرب گونه ای نداشت بلکه هرچه بود همان ایمان و اعتقاد قلبی بود و بس، که در کنار استعداد ذاتی هر هنرمندی چنان آثار درخشانی را در همان سال های اولیه رقم زد.
کاسبی درباره ساخت سالن های جدید سینما که سال هاست توسط حوزه هنری با نهایت اهتمام و دقت و سرعت در حال انجام است نظر مثبت و جالبی دارد و می گوید: من دقیقا در سخنرانی های اول امام خمینی (ره) خاطرم هست که ایشان می گفتند دین اسلام دین انسان سازی است. پس اگر همین را در همه جنبه های زندگی مان لحاظ کنیم، میبینیم که اگر فیلمی ارزشی و انسانی ساخته شود که مردم وقتی در سالن سینما دور هم جمع می شوند با محتوای آن به ارزش های انسانی فکر کنند و روح و روانشان به آرامش برسد، در واقع ان سینما حکم مسجد را پیدا می کند که مردم در آن دور هم جمع می شوند و عبادت می کنند و روحشان را صیقل میدهند و به آرامش می رسانند.
وی متذکر شد : از آنجایی که حوزه هنری با نیت نمایش فیلم های انسانی اقدام به سالن سازی می کند به نظر من در واقع در حال مسجد ساختن در شهرهای دور و نزدیک است و مسجد ساختن فی النفسه امر بسیار مطلوبی است. اما تنها چیزی که باید نگران آن باشیم این است که مبادا در تولید این محتوا و انتخاب آدم هایی که این ارزش های انسانی از درون آن ها نشات می گیرد و به صورت خروجی فیلم به نمایش در می آید مسیر را اشتباه برویم و خدایی نکرده مسجد ها را خلوت و خالی به حال خودشان بگذاریم.