سوره سینما [1] – چهارباغ است و زیبایی هایش، زیبایی‌هایی که جهانیان را از سراسر دنیا می‌کشاند تا در این خیابان قدمی زده و از محور فرهنگی دوران صفویه لذت ببرند، اما از بدنه اصلی این خیابان که فاصله بگیریم اوضاع اصلا شبیه پوسته بیرونی نیست، آنچه می‌بینیم ویرانه‌هایی است که پشت زیبایی چهارباغ خود را پنهان کرده اند.
از درون یک مغازه بدلیجاتی بر خیابان چهارباغ به مکانی می رسیم که تا بدنه اصلی فاصله اش ۱۰ متر کمتر است، سقف‌های در حال فروریختن، کف مملو از زباله و نخاله که گام برداشتن برای هرکسی در میان آن همه زباله سخت است و پلاستیک‌هایی که حتی از سقف هم آویزانند، اما ستون‌ها هنوز این بنا را مستحکم نگه داشته اند و خبر از استواری می دهند، درختان حیاط این بنا هرچند در تلی از زباله گرفتاراند، اما سبزاند و نماد امید، نماد آینده‌ای روشن و یک چرخ گاری؛ هرچند که پوسیده و زنگ زده، اما نشان از قدمت و پویایی این مکان دارد.
اینجا که هنوز ستون هایش پابرجا است و تنها چیزی که از آن باقی است یک چرخ گاری و درختان سبز؛ روزگاری نه چندان دور تا همین ۲۰ سال پیش یکی از مهمترین مراکز فرهنگی اصفهان در دل چهارباغ بوده هرچند دوران اوجش به ۴۰-۵۰ سال قبل بر می‌گردد، سینمایی که همه قدیمی‌های اصفهان با آن خاطره ساخته‌اند و حالا از هرکدامشان آدرسی در چهارباغ بپرسی انگار این سینما شاخصی برای آدرس دادن است “سینما همایون سابق از آنجا ۱۰۰ متر بالاتر یا ۱۰۰ متر پایین تر”
[2]
سال ۱۳۸۷ زمانی که این سینمای متروک در دل چهارباغ تعیین تکلیف شد و قرار بود به تئاتر شهر اصفهان تبدیل شود ناگهان آتش گرفت و ساختمان آن به طور کلی تخریب شد. مهدی مقدری عضو کمیسیون فرهنگی شورا در پستی اینستاگرامی گفته است: “افسوس و هزاران دریغ که چنین سرمایه‌های فرهنگی و هنری در این سال‌ها به متروکه تبدیل شد و دیگر هیچ! اما با امید به آینده بهتر و زیباتر و تلاش و پیگیری نمایندگان شورای شهر و مدیران حوزه هنری در سال جاری، اجماعی برای بازآفرینی این مکان شکل گرفته و برای تبدیل به تئاتر شهر فاخر اصفهان پیش خواهیم رفت تا به فرهنگ و هنر نصف جهان و به ویژه تئاتر و چهارباغ اصفهان احترام بگذاریم”.
هرچند که به جز همایون (۲۲ بهمن) از سینماهای قدیمی شهر اصفهان که عمدتا در محدوده چهارباغ عباسی هم متمرکز بوده اند چیزی باقی نمانده و تخریب شده یا آثاری از آنها نیست، اما می شود در این وانفسای کمبود سالن تئاتر و سینما این مکان های فرهنگی قدیمی که روزگاری پاتوق های فرهنگی مهمی هم بوده اند را بازآفرینی کرد و به چرخه فرهنگی شهر بازگرداند، هرچند سخت است که از دل این ویرانه‌های فرهنگی سالن سینما و تئاتر ساخت، اما می شود.
[3]
می شود به صحبت های زاون قوکاسیان هرچند پس از مرگش گوش فرا داد “ما باید این قبیل سینماها را نگه داریم. این امر با مشارکت تمامی نهادها و شخصیت‌های تأثیرگذار امکان‌پذیر می‌شود و نیازمند یک برنامه‌ریزی صحیح است. پیشنهاد من همیشه این بوده که این سینماهای متروکه را به مولتی‌پلکس تبدیل کنند و این ایده‌ی خوبی است و اصفهان هم در این زمینه ظرفیت خوبی دارد درصورتی‌که همه‌ی ارگان‌ها باهم هماهنگی داشته باشند و یکدیگر را حمایت کنند”.
حالا خبر می‌رسد که عزمی ایجاد شده در میان مسئولان شهری و حوزه هنری تا هم چهارباغ عباسی به عنوان محوری فرهنگی احیا شود و هم مراکز فرهنگی چون سینما همایون به اصفهان باز گردد؛ هرچند برای نتیجه این سخنان باید چند ماه یا چند سالی صبر کرد، اما حداقل مثل همان درختی که در میانه ویرانه‌ها سبز مانده، می شود امیدوار بود و مثل همان ستون‌هایی که پس از آتش سوزی هنوز استوار بودند می‌توان مطالبه کرد؛ مثل اینکه رونق همایون در دل چهارباغ هنوز نور امید است، مثل این جمله “برای بازسازی سینما همایون برنامه‌هایی در دستور کار داریم و امیدواریم این سینما به فضایی مناسب برای پاسخگویی به نیاز بخش فرهنگی شهر تبدیل شود” جمله ای که شهردار اصفهان گفت، اما باید منتظر اجرا شدن آن ماند، چون این چندمین دستور از یک مدیر شهری برای بازسازی است، هرچند که بوی اجرایی شدن این دستور بیشتر از مابقی است.