یاسمن نصرتی در گفت و گو با سوره سینما [1] از آغاز فعالیت خود و مشخصا شکل گیری آخرین فیلم سینمایی اش به نام «کنجان چم» به معنی «گوشه های رودخانه» گفت: من از تئاتر هم که شروع کردم گرایشم تئاتر مقاومت بود وعلاقه خاصی به ساخت آثار دفاع مقدس داشتم ، اولین فیلم کوتاهم که در جشنواره مقاومت رونمایی شد ، «ستاره ها خورشید شبند» دفاع مقدسی بود و دومین فیلمم هم «سوز گلاویژ» یک فیلم بلند ویدئویی راجع به حمله حزب بعث به سرپل ذهاب و سقوط قصر شیرین بود و «کنجان‌چم» هم راجع به حمله بعث به ایلام و مهران بود.
وی افزود: در واقع علاقه من و بهتر بگویم وظیفه ملی من ، نشان دادن قهرمانی های آن روز مردم ما و اینکه چه طور هشت سال واقعا رو سفید درآمدند و تا الان هم به چیزی جز ساخت فیلم دفاع مقدسی فکر نکردم
وی تاکید کرد: آخرین کارم سینمایی «کنجان چم» بود که در جشنواره مقاومت رونمایی شد و به امید خدا اگر بشود ، پروانه نمایشش را هم برای اکران گرفته ام.
نصرتی درباره ساخت «فرنگیس» گفت: الان قصه «فرنگیس» را حدود ۱۰ سال است که من در فیلم هایم می آورم . در «ستاره ها خورشید شبند» یواش یواش ردپای حضورش و تولدش را گذاشتم ، در «سوز گلاویژ» دیگر فرنگیس یک دختر ۱۶ ، ۱۷ ساله است و به امید خدا الان می خواهم دیگر خود فرنگیس را بسازم و زمان مناسبش فرا رسیده است.
وی تاکید کرد : فعلا تنها هدف زندگی ام ساختن فرنگیس است و همه چیز را وقفش کرده ام.
این کارگردان جوان درباره روند اقتباسی این فیلمنامه بر اساس کتاب «فرنگیس» حوزه هنری گفت : البته این فیلمنامه اقتباس نعل به نعل نیست و برداشتی آزاد با تکیه به تحقیقات میدانی و دیدارها و گفت و گوهای مستقیم با خود «فرنگیس» است.
وی ادامه داد: من خیلی زیاد به آن خطه رفتم و آن روزها قصه های زیادی با قصه فرنگیس همزمانی داشته و در واقع راویان محلی زیادی از او صحبت کرده اند. من خیلی تحقیق کردم و خروجی نهایی فیلمنامه ام تلفیق چند قصه در هم است و فقط روایت کتاب «فرنگیس» نیست .
وی تشریح کرد : سال هاست من وقف آن منطقه شدم و چون خطه خودم است ، پدر من از ایل کلهر است و مادرم کرمانشاهی است و جنگ را از بچگی لمس کردم و در آخرین حمله های هوایی منافقان جلوی چشم خودم دیدم که معلمم سرش قطع شد . من شب های حمله را و بمباران را و همه را از نزدیک دیدم و حس کردم.
نصرتی خاطرنشان کرد: تحقیقات میدانی و گفت و گوهای رو در روی من با اهالی آن منطقه تاثیر زیادی روی طبیعی شدن فیلمنامه ام و شخصیت پردازی کاراکترهایم دارد . چه می شود که «فرنگیس» در نوزده سالگی به این نتیجه برسد که یک عراقی را بکشد ، این در کودکی و میهن پرستی این زن ریشه دارد ، اینکه چرا فرنگیس عاشق خانه اش است ، چه می شود که «گورسفید» می شود تمام دنیای «فرنگیس» ، به طوریه که بعد از زلزله هنوز هم همان جاست و نمی رود .
وی تکمیل کرد: من سال ها دنبال همه این چرایی ها بودم و خداروشکر به آن رسیدم و این رازی است بین من و فرنگیس تا انشالله فیلم ساخته شود واز این راز پرده برداریم.
وی انگیزه اصلی از ساختن این فیلم را ترویج نگاه میهن پرستانه یک کرد عنوان کرد و گفت : من نمیخواهم یک مستند در قالب سینمایی بسازم بلکه میخواهم قصه کرد بودن را بیان کنم ، قصه اینکه جنگ در خطه ما مفهومی فراتر از جنگ دارد . در واقع کردها آن قدر ظلم ستیز هستند که زن و مرد ندارد و اگر دشمنی به آنها حمله کند همانطور که از سال ۱۳۰۶ کردها در مرزها در حال جنگ هستند ، نمی گذارند یک وجب از خاک جا به جا شود .
وی در پایان متذکر شد: چیزی که در این فیلم می خواهم خیلی پر رنگ باشد آداب و سنن کردی است و همکاری تنگاتنگی که کردها با نیروهای مسلح در مطلع الفجر و جلوگیری از سقوط گیلانغرب داشتند.