کاوه سجادی‌حسینی کارگردان سینما در گفت‌و‌گو با خبرنگار سوره سینما [1] در خصوص تاثیرات شیوع ویروس کرونا در سینما گفت: برخورد با ویروس کرونا بی مشابه با شرایط بحرانی جنگ نیست بنابراین دولت جز تعطیلی موقت فعالیت‌ها چاره دیگری نداشته و با اعمال محدودیت ها مجبور به پیشگیری قبل از درمان شده است. سینما نیز از این قضیه مستثنی نبوده و با تعطیلی سالن‌ها علاوه بر سینماداران، فیلمسازان و دست اندرکاران نیز، دچار آسیب‌های مالی جبران ناپذیر شده اند . اقدام حمایتی سازمان سینمایی به منظور جبران خسارات سینماگران قطعا مثمر ثمر نبوده و باید فکر جدی‌تری به حال این اقشار آسیب دیده شود.
وی افزود: شیوه‌های جدید اکران فیلم در شرایط بحرانی مقرون به صرفه ترین روش برای نمایش است اما اعمال آن برای طولانی مدت به ضرر سینما و فیلمسازان خواهد بود. این در حالی است که جذب سرمایه برای فیلمسازی به سه شیوه صورت گرفته و سهم آنها را در ضرر و زیان از هم متمایز می کند.
سجادی حسینی ادامه داد: دسته اول فیلم هایی با حمایت و مشارکت ارگان هایی چون حوزه هنری، اوج و فارابی تولید می شود. دسته دوم فیلم هایی است که تحت عنوان سرمایه های مشکوک مطرح است که، با هزینه های کلان تولید شده و در صورت اکران موفق هم هزینه های تولید بازگشت صد درصدی نخواهد داشت. فیلم های مستقل نیز دسته دیگری از آثار است که با هزینه های شخصی ساخته شده و معمولا در جریان خسارات مالی به سینما، فیلمساز نیز متضرر می شود.
وی اظهار داشت: ضررهای مالی سینما و شدت آن در بحران‌هایی نظیرکرونا، فیلمسازان را بعضا به تولید آثار سفارشی وادار کرده و حتی به جریان پولشویی می کشاند و در این میان تهیه سرمایه و روی آوردن به اسپانسرها نیز عواقبی دارد که نه تنها انتظار تعریف و تمجید از سرمایه گذار را بالا برده، بلکه فیلم را از سلیقه فیلمساز به دور کرده و نهایتا به تولید آثار سفارشی می انجامد. بنابراین باید مراقب بود تا علاوه بر خسارات مالی سالن‌های سینما، تغییر سبک و سیاق فیلمسازی، گسترش فیلم‌های سفارشی کم مایه و سرکوب انگیزه فیلمسازان برای تولید محتواها به مشکلات سینما نیفزاید.
این کارگردان سینما ضمن تاکید بر اختصاص بیمه بیکاری به اقشار فرهنگی یادآور شد: مسئولان فرهنگی باید به فکر بیمه بیکاری اهالی هنر باشند چرا که این مشکل محدود به سینما نبوده و شاعران، اهالی تئاتر و غیره را در بر می گیرد. این بی‌توجهی ها ضربه بزرگی به فرهنگ کشور است و جامعه ای که این ضربه ها را می پذیرد دچار بی فرهنگی شده و ادب و تمدن در آن از بین می رود. بنابراین ما انتظار داریم اقشار فرهنگی همانند دیگر کشورها به جایگاه خوبی رسیده و مشمول بیمه بیکاری شوند. فرهنگ و هنر ریشه هر کشوری است و تمرکز در آن مهم و جدی است. عدم حمایت از صنف هنرمندان و دست اندرکاران سینما منجر به فشارهای روانی بر این افراد شده و نهایتا آنها را به مشاغل دیگر وادار می کند.
وی در پایان ادامه داد: حمایت‌های دولتی از اقشار فرهنگی تا به امروز کافی نبوده است. ناگفته نماند توجه صرف به خسارات مالی سینما و سالن‌های سینمایی حل بخشی از مشکل است و مسئولان سینمایی موظفند مراقب مشکلات محتوایی فیلم‌ها در شرایط کرونا و پساکرونا باشند.