سوره سینما [1] – سحر عصرآزاد [2] : سومین فیلم سینمایی مهدی جعفری پس از «ایستگاه اتمسفر» و «۲۳ نفر» بر اساس فیلمنامه ای اقتباسی از داستان کوتاه «زخم شیر» در مجموعه داستانی به همین نام نوشته صمد طاهری ساخته شده که به قلم مهین عباس زاده و جعفری به نگارش درآمده است.
فیلم به تَبَع قصه اولیه، رویکردی به مردم جنوب ایران و به طور خاص شهر آبادان در بحبوحه روزهای سخت حصر دارد که از خلال آن کشمکش های یک خانواده را بر سر دوراهی ماندن یا رفتن به تصویر می کشد.
یدو به عنوان قهرمان فیلم و یکی از اعضای این خانواده؛ نوجوانی است که در عرض چند روز همه دلبستگی ها و دلخوشی هایش را از دست می دهد و از راه های مختلف درصدد راضی کردن بی بی برای رفتن برمی آید.
فیلمساز با تکیه بر درام محوری، مقطعی ملتهب و بحرانی را در زندگی خانواده ای ترسیم می کند که هر روز تنها و تنهاتر می شوند ولی تلاش می کنند روال روزمرگی را حفظ کنند تا دوام بیاورند و به یک تصمیم مهم برسند.
آنچه این قصه آشنا از جنگ، دفاع مقدس و محاصره را منحصر به فرد و واجد ارزش ثبت بر پرده عریض می کند؛ روح زندگی جاری در روابط این خانواده ۵ نفره است که یکی از اعضای آن یک بز است. نوع مواجهه بی بی با این بز است که او را تبدیل به عضو خانواده و البته حسادت برانگیز برای بچه ها بخصوص یدو می کند.
[3]
فیلمساز با ظرافت زاویه نگاه شاعرانه خود را معطوف به همین روابط منحصر به فرد و طنز جاری در مناسبات آنها در عمق بحران و محاصره می کند که به تعدیل این موقعیت تراژیک و نزدیک شدن به رئالیسم جاری کمک بسیاری می کند.
فیلم برگرفته از عنوانش سیر دراماتیک شخصیت یدو را در مسیر تبدیل شدن از یک نوجوان به بزرگسال با نشانه هایی موجز و ظریف دنبال می کند تا مخاطب را برای فینالی غافلگیرکننده و تأثیرگذار آماده کند.
مهدی جعفری با رویکردی دقیق و جزئی نگرانه به سرزمین مادری خود و اتمسفری که با آن همذات پنداری می کند، در فیلم «یدو» موقعیتی کلاسیک را به شیوه ای مینی مال روایت کرده و به تصویر کشیده و به همین واسطه هوایی تازه به کالبد درامی آشنا دمیده است.
ستاره پسیانی در نقش بی بی به مدد بازی به اندازه و ملموس، تفاوت سنی خود واقعی اش با نقش را نادیده کرده و توانسته در کنار بازیگران کودک و نوجوان به این درام گرم و قصه گو، جلوه ای ملموس و جذاب ببخشد.