به گزارش سوره سینما [1]، فیلم سینمایی «روز بلوا» که در سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر حضور داشته است، با نسخه‌ای در قالب مینی سریال در vodها به نمایش گذاشته شد. این در حالی است که نسخه کامل آن به‌زودی در قالب سینمایی از طریق vodها نیز اکران خواهد شد.
فرزاد مؤتمن کارگردان و تهیه‌کننده سینما، از سال ۱۳۷۸ به ساخت فیلم‌های سینمایی پرداخته و به طور هم‌زمان، تدریس در دانشگاه سوره و دانشگاه پارس مشغول است. وی تا کنون ۱۶ فیلم سینمایی ساخته و ۵ بار نامزد دریافت سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر شده است.
مؤتمن طی یادداشتی به دلیل رشد و پیشرفت بهروز شعیبی و روند بلوغ سینمای او که ۱۲ سال پیش در فیلم «جعبه موسیقی» به‌عنوان دستیار اول و برنامه‌ریز در کنارش بوده، پرداخته است.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
«بهروز شعیبی در دو فیلم دستیار من بود و در همان زمان متوجه شدم او می‌تواند در عرصه‌های دیگر هم موفق شود. بیشتر کسانی که در طول این سال‌ها دستیار من بوده‌اند به سمت ساختن فیلم رفته‌اند که از آن جمله می‌توان به مهرداد میرفلاح، راما قویدل، اصغر نعیمی، محمد حمزه پور و… اشاره کرد. البته باید به این نکته هم اشاره کنم که من تأثیری در فیلمساز شدن آنها نداشتم، بلکه یک شور و جنبشی در سینمای ایران هست که همه تلاش می‌کنند کارگردان شوند که به نظر من این فضا ناسالم است، زیرا بعضی از این دستیارها موفق شده‌اند و برخی دیگر موفق نشدند و شاید بهتر بود که همان دستیار می‌مانند زیرا کار دستیاری برای سینما کاری مهم و بااهمیت است.
فیلم «دهلیز» بهروز شعیبی خیلی خوب و تأثیرگذار و دارای چارچوب بود. خط کاری هر کارگردانی باید از همان ابتدا مشخص و معلوم باشد و بهروز شعیبی از جمله افرادی بود که از همان ابتدا شفاف عمل کرد و به همین دلیل توانست به جایگاه اصلی خود برسد.
بازیگر، دستیار، کارگردان و… در ابتدای راه باید هدف خود را مشخص کنند و مهم این است در هر حوزه‌ای هستیم و فعالیت می‌کنیم درست عمل کنیم و هدفی مشخص داشته باشیم تا موفق شویم.
دستیارها افرادی هستند که توانایی مدیریت‌کردن دارند، به همین دلیل فکر می‌کنند چون این توانایی را دارند می‌توانند فیلمساز شوند ولی کارگردانی فقط توانایی مدیریت‌کردن نیست، بلکه مهم‌ترین مسئله برای فیلمساز شدن این است که قواعد را به‌درستی بشناسند.
یکی از مهم‌ترین موضوعات برای فیلمساز شدن و ماندگار شدن فیلم‌ها این است که فیلم‌ها باید شاعرانگی داشته باشند و این شاعرانگی باید در فیلمنامه بجوشد. شاعرانگی چیزی است که در فیلم قابل توصیف نیست اما بسیار تأثیرگذار است که متأسفانه در سینمای ما به آن اهمیتی داده نمی‌شود.
شاید فیلم‌های زیادی ساخته شده باشند که از لحاظ جذب مخاطب و میزان فروش آثار موفقی بوده‌اند اما اگر این آثار علی‌رغم فروش بالا، شاعرانگی نداشته باشند ماندگار نمی‌شوند. خیلی از فیلم‌ها هستند که در مقطع زمانی اکرانشان خوب می‌فروشند ولی به دلیل اینکه شاعرانگی ندارند در ذهن‌ها ماندگار نمی‌شوند و پس از مدتی مردم آن را از یاد می‌برند.
بهروز شعیبی از جمله فیلمسازانی است که این شاعرانگی را در آثارش دارد، و به همین دلیل فیلم‌هایش ماندگار می‌شود، او همیشه به دنبال این موضوع مهم است. بهروز شعیبی جزو کسانی است که برایش ماندگاری از اهمیت بالایی برخوردار است؛ او فیلم‌سازی موفق است که طی این سال‌ها نشان داده بیش از هر چیز به ماندگاری کار خود فکر می‌کند.»