سوره سینما [1] – هدیه حدادی‌اصل [2]: بدون اغراق پس از تماشای فیلم سینمایی «علف‌زار» با یک پژمان جمشیدی جدیدی در سینمای ایران آشنا خواهید شد. جمشیدی سال‌هاست پس از خداحافظی با فوتبال به دنیای بازیگری روی آورده، درست همانند خیلی از فوتبالیست‌ها و خوانندگانی که از رشته‌های اصلی هنر خود به بازیگری می‌آیند؛ اما وجه تمایزی که جمشیدی با تمامی آن‌ها دارد او را به یک بازیگر موفق در این عرصه بدل کرده که حتی می‌توان ادعا کرد یک سروگردن از خیلی از کسانی که از ابتدا بازیگر بوده‌اند بهتر است، بدون شک همه پس از تماشای فیلم سینمایی «علف‌زار» بر این امر صحه خواهند گذاشت.
پژمان جمشیدی در این فیلم اثبات کرد که نه‌تنها یک بازیگر توانای کمدی است بلکه می‌تواند در ژانر اجتماعی هم بازیگر خوبی باشد. بازی شگفت‌انگیز او در فیلم سینمایی «علف‌زار» در واقع پاسخی بود برای کسانی که سال گذشته ادعا می‌کردند او فوتبالیست است و جایی در دنیای بازیگری ندارد!
جمشیدی در این فیلم نقش یک بازپرس آگاهی را ایفا می‌کند که در مواجه با پرونده‌ها دچار چالش می‌شود، این چالش‌ها گاهی با رئیس بالادستی‌اش و گاهی با مسئول پرونده است اما جمشیدی با همه مسئولین روبه‌رو می‌شود تا هر پرونده‌ای را به حق پیش ببرد تا جایی که برگه انتقالی او که از ابتدای فیلم به دنبالش است، باطل می‌شود اما بازهم بازپرس دست از عدالت‌خواهی خود برنمی‌دارد.
[3]
جمشیدی با بازی خود در این فیلم حس همزادپنداری را در مخاطب زنده می‌کند، او به طرزی بازی کرده که مخاطب می‌تواند با روبه‌رو شدن با کاراکترش هرآنچه که از یک جمشیدی کمدین در ذهن دارد را دور بریزد و با یک بازپرس جدی، توانا، قدرتمند و متعهد به کار مواجه شود.
در این فیلم کاملاً متوجه تغییر روند بازیگری پژمان جمشیدی خواهید شد، انتهایی که به بازی او اضافه شده حاصل آموزش‌های مداوم و تمرین‌های پی‌درپی او است.
پژمان جمشیدی تا امروز دو بار کاندیدای جایزه سیمرغ بلورین شده است، هنرمندی که وقتی در سریال «پژمان» درخشید، کار هنری را از تئاتر دنبال کرد تا آموزش‌های لازم را به شکل درست به دست بیاورد، حالا تجربه دو بار کاندیدا شدن کسب جایزه را دارد و این شانس؛ امسال نیز برای او پابرجاست که بتواند جایزه را از آن خود کند و این در حالی است که او در جشنواره چهلم فیلم فجر دو فیلم سینمایی دارد و به جز «علف‌زار» در فیلم سینمایی «بی‌مادر» نیز به ایفای نقش پرداخته است.