ناصر ممدوح در گفت‌وگو با سوره سینما [1] با اشاره به شخصیت و منش منوچهر اسماعیلی بیان کرد: اسماعیلی موجود عجیبی بود، یک منش خاصی داشت. برخورد بسیار خوبی داشت از طرفی هم آدم شوخ‌طبع و منضبطی بود. اسماعیلی در رأس هرم دوبله ایران قرار داشت و یک ابرمرد در دوبله سرزمین خودش بود.
وی ادامه داد: من سال‌ها در کنار ایشان کار کردم و از او درس گرفته‌ام. به عنوان مثال در فیلم سینمایی «درسو اوزالا» که در اوایل انقلاب و سال ۵۹ دوبله شد، در کنار ایشان سعادت همکاری را داشتم.
این دوبلور سینمای ایران عنوان کرد: آقای اسماعیلی به جای خیلی از شخصیت‌های معروف در سینمای ایران و جهان صحبت کرده بود، شخصیت‌هایی که دیگران نمی‌توانستند به‌جایشان صحبت کنند و نمی‌توانستند به این زیبایی دوبلور آن‌ها باشند.
ممدوح افزود: تمام دوبله‌های مرحوم اسماعیلی باورپذیر بودند و مردم آن‌ها را باور می‌کردند. تمام لهجه‌ها را به زیبایی ادا می‌کرد حتی در کارتونی که صدای «مار» را تقلید کرده بود هم باورپذیر کار خود را انجام داده بود. یا به‌عنوان‌مثال در فیلم «پل رودخانه کوای» چقدر زیبا به جای کاراکتر اصلی صحبت می‌کرد!
این دوبلور سینمای ایران گفت: جدولی در مراسم تشییع او درست شده بود که اسامی شخصیت‌هایی که در تمام طول عمر کاری دوبله کرده بودن، در آن آورده شده بود. می‌توانم بگویم که اسامی بیش از ۱۰۰ کاراکتر بود که بدون اغراق همگی محبوب بوده‌اند و در خاطره‌ها باقی‌مانده‌اند.
[2]
وی افزود: به عنوان مثال هیچ‌کس صداپیشگی سه کاراکتر اصلی فیلم سینمایی «مادر» ساخته مرحوم علی حاتمی را فراموش نمی‌کند. آقای اسماعیلی در این فیلم به جای مرحوم محمدعلی کشاورز، اکبر عبدی و جمشید هاشم‌پور صحبت می‌کرد. ایشان بارها در فیلم‌های دیگر به جای مرحوم عزت‌الله انتظامی، مرحوم جمشید مشایخی، مرحوم محمدعلی کشاورز و آقای علی نصیریان صحبت کرده بود.
ممدوح به سینمای جهان اشاره کرد و گفت: چه کاراکترهای عجیب و به‌یادماندنی که در سینمای جهان با صدای منوچهر اسماعیلی به یاد می‌آوریم. به عنوان مثال فیلم سینمایی «فانی» چهار کاراکتر اصلی داشت و دو کاراکتر آن با ۱۵ سال اختلاف سنی در فیلم بودند که هر دو آن‌ها را آقای اسماعیلی دوبله کردند و جالب این است که آن زمان آقای اسماعیلی ۲۵ سال سن داشتند ! هیچ‌کس در سینما باور نمی‌کرد که این دو شخصیت را یک جوان ۲۵ ساله دوبله کرده است.
وی افزود: مرحوم اسماعیلی توانایی ساخت صدا داشت و برای هر شخصیت صدای منحصربه‌فردی می‌ساخت.
[3]
ممدوح در ادامه به خاطره‌ای از منوچهر اسماعیلی اشاره کرد و گفت: سال‌های ابتدایی که من تازه وارد کار دوبله شده بودم، وقتی دیدم ایشان به جای چندین کاراکتر در یک فیلم صحبت می‌کند به‌اندازه‌ای برایم جالب بود که نمی‌توانستم باور کنم.
وی در خصوص اساتید دوبله ایران نیز عنوان کرد: متأسفانه طی این سال‌ها اساتید و همکاران من، یا خودشان را بازنشسته کرده‌اند و یا یکی یکی نزد خالق خودشان سفر می‌کنند. امروز از گوینده‌های قدیمی و آن صداهای ماندگاری که شما می‌شنیدید که برای دهه طلایی سینمای ایران و جهان بودند، چیزی باقی نمانده است. کسانی که یک نسل تکرارنشدنی بوده‌اند و ما دیگر نه آن صداها داریم و نه حس و حالشان را!
ممدوح افزود: با اینکه هستند کسانی که صداهای خوبی دارند اما به عنوان مثال تنها یک نفر منوچهر اسماعیلی می‌شود! واقعاً آقای اسماعیلی برای من زنده است با اینکه حضورشان را حس نمی‌کنم اما خاطراتشان و کلامشان در قلبم هست و با صدای ایشان زندگی می‌کنم مانند همکاران دیگری که در دوبله داشتم و امروز در کنار ما نیستند.