سوره سینما [1] – هالیوود هنوز درس عبرت واقعی را نگرفته است. شاید کمپانی پارامونت سرمایه گذار «ببیلون» (Babylon) می‌پنداشت که ایده تلفیق «گرگ وال استریت» با سبک فیلمسازی دیمین شزل، فرمول موفقی در گیشه باشد؛ اما حقیقت ماجرا، بسیار تلخ تمام شد. پارامونتی که سال را با «تاپ‌گان» پر فروش‌ترین فیلم سال و چند اثر انیمیشنی سود ده آغاز کرد با ضرر بیش از یکصد میلیونی «ببیلون» در گیشه، ایام سال نو تلخ و شیرینی را تجربه می‌کند.
فیلم شزل با بودجه هشتاد میلیون دلاری ساخته شده و برای تبلیغات و مابقی هزینه‌ها لازم بود تا حداقل ۲۵۰ میلیون دلار بفروشد تا ضرر ندهد؛ فروش این اثر تا پایان هفته دوم اکران، فقط یازده میلیون دلار بود.
دست‌اندرکاران فیلم نمی‌توانند وضعیت بسیار سرد اینروز‌های آمریکا را مقصر این فاجعه بدانند چون «آواتار» از مرز چهارصد میلیون دلار در گیشه گذشت. این فیلم تاکنون حدود ۲ میلیارد دلار فروش جهانی داشته است.
مشکل «ببیلون» اینست که این اثر از جنبه‌هایی می‌خواهد مخاطب مرد جذب کند این گروه از طرق دیگری به سراغ این جنبه‌ها می‌روند. امروز، سی سال پیش نیست که هالیوود بخواهد صرفا با اتکا با هوس مردان، آنها را فریب داده و به سالن‌های سینما بکشد. «گرگ وال استریت» داستان زندگی جردن بلفورت را نشان می‌داد که سبک زندگی او محبوبیت بسیاری در نزد مردان آمریکا دارد. وگرنه که مارگو رابی تقریباً نمایش اغواگرانه مشابهی را در این دو فیلم عرضه کرده است. «لالالند» اگر توانست در گیشه موفق شود، بواسطه این بود که مخاطب خود را بدرستی هدف گذاری کرده بود. آنها این فیلم را برای دختران و زنان بازاریابی کردند؛ تنها مردانی که اخبار خود را از شبکه‌های CNN و MSNBC می‌گیرند، مخاطب به اصطلاح مذکر این اثر بودند.
هالیوود از طرفی شعار می‌دهد که دوره استفاده از زنان بعنوان ابزاری برای هوس مردان، به پایان رسیده است. اما نحوه استفاده از مارگو رابی در این فیلم مثال باور کردن قسم عباس یا دیدن دم خروس است.
حتی منتقدان چتر حمایت خود را روی دیمین شزل نگرفته‌اند. بسیاری از آنان، فیلمنامه شلخته را پاشنه آشیل کار دانسته و معتقدند که «ببیلون» چند کلیپ ویدیویی به هم چسبیده بوده و سر و شکل یک فیلم منسجم را ندارد. البته کارشناس وبسایت ددلاین اشاره داشت که صرفا شکست در گیشه، به شکست در فصل جوایز و اسکار، منتهی نشده و در ضمن، مخاطبان اروپایی ممکن است از چنین فیلمی استقبال کنند.
۲۰۲۲ سال سختی برای فمینیست‌ها بود. تقریبا تمامی آثاری که شعارهای فمینیستی و تراجنسیتی داشتند، در سینما و تلویزیون شکست سختی خوردند. «۳۵۵» فیلم اکشن جسیکا چیستن، «زن پادشاه» که درباره زن سیاهپوستی که پادشاه یک قلمرو آفریقایی بود، «با جین تماس بگیر» اثری درباره سختی سقط جنین، «او گفت» داستان دو روزنامه‌نگار زن دلیری که کمر هاروی واینستین را به خاک کوفتند، «شی هالک»، «میس وارول»، «وست‌وردلد»، «شرکت بابانوئل» فقط تعدادی از این فیلم‌ها هستند. آثاری نظیر «واندر وومن»، «بت گرل» و حتی نسخه فمینیستی «دزدان دریای کارائیب» با بازی مارگو رابی هم که به طور کلی کنسل شدند. تعداد شکست‌ها، بسیار بیشتر از پیروزی‌ها بود. اما هر کمپانی، چند فیلمی دارد که از محل سود آنان ضررهای چپ‌گرایی را جبران کند.