به گزارش سوره سینما [1]، نشست فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» به کارگردانی محمدرضا رحمانی جمعه ۲۱ بهمن در سالن نشست‌های پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
در ابتدای این جلسه محمدرضا رحمانی کارگردان فیلم گفت: دوستان و هنرمندانی که فیلم را دیدند، آن را دوست داشتند و به من دلگرمی دادند.
وی با اشاره به اینکه «آنها مرا دوست داشتند» فیلمی است که با سینمای مستقل گره خورده است، مطرح کرد: شاید این اثر ارزان‌ترین فیلمی است که ساخته شده است. من سابقه ساخت این مدل فیلم را داشتم و فیلم هم نقص‌های فنی دارد که امیدوارم بتوانیم آن را رفع کنیم.
به گفته کارگردان «آنها مرا دوست داشتند» روند ساخت فیلم و همه مراحل آن با عشق انجام شده است.
وی افزود: قبل از اینکه من را به عنوان کارگردان بشناسند، دوستان و مخاطبان سینما من را در جایگاه نویسنده می‌شناسند. ایده خریدوفروش نوزاد که در فیلم «آنها مرا دوست داشتند» به آن اشاره شده، به ۱۰ سال پیش باز می‌گردد و آن را در اطرافم دیدم.
این کارگردان یادآور شد: پس از آن، تحقیقات میدانی و آماری را شروع کردم و به چیزهای عجیبی در زمینه دزدیدن کودکان رسیدم. حدود ۴ سال پیش فیلم‌نامه را شروع به نوشتم کردم. البته این را بگویم که از نظرِ منِ صاحب فیلم، موضوع فیلم شرافت، امید و نجات جان یک انسان است.
[2]
رحمانی با بیان اینکه فیلم‌نامه را هفت تا هشت بار بازنویسی شده است، مطرح کرد: ما پارسال در اسفندماه فیلم‌برداری کردیم و بعدازآن چند فلاش‌بک اضافه شد. یکی از بازیگران دوست داشت بازی کند و برای آن چند فلاش‌بک اضافه کردیم.
حتی برای شخصیت آخر فیلم هم قرار شد فلاش‌بک های آن را بگیریم. بعد با پیدا شدن یک بچه در سطل آشغال مواجه و متوجه شدیم هر چه قدر هم در فیلم قوی ظاهر شویم، به اندازه آن چند فریم که در واقعیت بود، نمی‌شود پس آن را در فیلم رها کردیم.
کارگردان فیلم در پاسخ به این پرسش که چرا این فیلم سیاه است، توضیح داد: تمام فیلم‌هایی که تا به الان کار کرده‌ام، موضوعات اجتماعی داشته است. من مفهوم سیاه را متوجه نمی‌شوم. سؤال من همیشه این بوده است که دیگران سیاه نمایی را چگونه معنا می‌کنند. ما تلاش کردیم تا همه‌چیز بر اساس واقعیت باشد. حتی در سکانس قهوه‌خانه، افراد حاضر در آنجا بازیگر نبودند و زندانی‌هایی بودند که به تازگی آزاد شده بودند.
وی اضافه کرد: برای ساخت این فیلم ما به دنبال لوکیشن‌های واقعی بودیم. به سراغ جنوب تهران رفتیم تا ببینیم کجا را می‌توان پیدا کرد که کاملاً واقعی باشد. به همین دلیل به منطقه «خلازیر» رسیدیم. آنجا مکانی است که برخی مردم در فاضلاب و زیرزمین زندگی می‌کنند. در این مکان ساخت‌وساز امکان‌پذیر نیست و بیشتر مکان‌هایی برای ضایعات وجود دارد. آنجا منطقه‌ای عجیب است و فردی را شناختم که کارمند نیروی انتظامی بوده و اکنون معتاد شده است.
ایرج رحمانی مجری طرح و بازیگر «آنها مرا دوست داشتند» در ادامه تصریح کرد: با زلزله‌زدگان خوی ابراز همدردی و اعلام می‌کنم ما بخشی از فروش این فیلم را به این مردم عزیز کشورمان تقدیم می‌کنیم. من مدیر تولید، مجری طرح، بازیگر پروژه هستم و انتخاب بازیگران نیز برعهده من بوده است. یک تنه پای فیلم ایستادم و نمی‌دانم جرمم چیست که در جشنواره فجر شرکت کردم.
وی ادامه داد: جشنواره انتخاب من بوده است اما مورد بی‌احترامی قرار گرفتم چراکه پای مهسا اسماعیلی و لیلا بلوکات ایستادم و بقیه بازیگران سرشناس، پروژه را رها کردند. من خوشحال هستم که پای بازیگرانی همچون لیلا بلوکات و مهسا اسماعیلی ایستادم زیرا خیلی از بازیگرانی که قرار بود در فیلم حضور داشته باشند، انصراف دادند و می‌گفتند ما مقابل این افراد بازی نمی‌کنم.
[3]
بازیگر «آنها مرا دوست داشتند» تأکید کرد: همه بازیگران در نشست خبری حضور پیدا نکردند اما چرا زمانی که دستمزدشان کمی عقب افتاده است، سریع اعتراض می‌کنند؟ چرا سینمای ایران بازیگر محور است؟ بازیگرانی که این‌گونه پشت فیلم را خالی می‌کنند، تاریخ مصرفشان تمام شده است. بازیگری که اکنون فاز حمایت از مردم را برداشته است، به من می‌گفت برای قرارداد ۲۰ روزه، ۳ میلیارد پول می‌گیرم. مگر کسی می‌تواند فرهنگ کشور را تحریم کند؟ این‌ها چه کسانی هستند که تحریم می‌کنند؟
رحمانی در ادامه تصریح کرد: چرا کپی‌رایت وجود ندارد؟ چرا همه‌چیز سه برابر شده اما فرهنگ سه برابر نشده است؟ من اخیراً دادگاه آن هم برای تأمین پول فیلم بودم. بسیاری از بازیگران فقط اعتبار اینستاگرامی دارند و ما باج می‌دهیم. یک خدماتی ۴ میلیون تومان حقوق می‌گیرد و یک بازیگر ۲۰۰ میلیون تومان حقوقش است. چرا فکر می‌کنید سینمای ما محتاج شما است. سینما محتاج بازیگر نیست. از سال ۹۵ اگر پهن خریده بودیم، چند برابر شده بود. بعد امسال باید التماس کنیم که بلیت ما را بخرند.
بازیگر «آنها مرا دوست داشتند» بیان کرد: سینما محتاج بازیگر نیست. چرا سوپراستارهایی مانند ابوالفضل پورعرب، رامبد شکرابی، حدیث فولادوند، سروش گودرزی و… دیگر نیستند؟ ما امروز باید التماس کنیم که بیاید برای فیلم بلیت بگیرید؟ ما باید تدبیری بیندیشیم. آقای بازیگری که دو تابعیتی هستید، برای ما فاز روشنفکری در نیاورید. شما در آپارتمان لاکچری‌تان نشسته‌اید و غم مردم خوی را می‌خورید؟
وی اضافه کرد: فیلم ما هزارویک مشکل دارد. روز اول فیلم، به نسخه ما چند ایراد وارد کردند. مگر وزارت فرهنگ و ارشاد به ما مجوز نداده است؟ پس چرا باز هم در نسخه‌ای که قرار بود در جشنواره فیلم فجر نمایش داده شود، باز هم ایراد به آن وارد شده است؟
رحمانی خاطرنشان کرد: من اعتراضم به بازیگرانی است که سینما را تحریم می‌کنند. من اعتراضم به کسانی است که پُز روشنفکری می‌دهند و استوری اعتراضی می‌گذارند. من به ساختار بازیگر سالاری معترضم. ناگفته نماند که کسی می‌تواند غم کسی را بخورد که از خود مردم باشد. اعتراض و نقدم به بازیگرانی است که امروز به سینما خیانت می‌کنند. سینما، وابسته به بازیگر است اما به بازیگر نباید باج داد. زمانی که بازیگر تصمیم‌گیرنده می‌شود، اوضاع به هم می‌ریزد.
وی افزود: شاید اگر به جای فیلم‌سازی مثل بسیاری از افراد دلار می‌خریدم، اوضاعم بهتر بود.
مهسا اسماعیلی بازیگر فیلم «آنها مرا دوست داشتند» نیز گفت: نقش‌آفرینی من در این فیلم بسیار شیرین و تجربه بسیار بزرگی بود که سال‌ها انتظار آن را کشیدم. نگاه مخاطب برایم همیشه مهم‌تر از هر چیزی است و امیدوارم آنها هم راضی باشند.
[4]
وی یادآور شد: در ابتدای فیلم‌نامه نقش من فقط یک دقیقه بود و در لحظات آخر قسمت شد که نقش «مهشید» را بازی کنم. این نقش خیلی از من دور بود و کارگردان و بازیگردان در نزدیک شدن به نقش و ایفای آن به من کمک کردند.
کارگردان فیلم «آنها مرا دوست داشتند» در ادامه با بیان اینکه ایرج رحمانی واقعیات را گفت اما معتقدم باید انصاف را هم رعایت کرد. بالاخره هر کس که معروف شده، تلاش‌هایی هم کرده است. کارهایی که با ایرج رحمانی ساخته‌ایم، سوپراستار هم در آنها حضور داشته است.
وی با اشاره به اینکه موسیقی فیلم انتخابی نیست و آهنگساز فیلم بهنام ابطحی است، اظهار کرد: البته موسیقی‌ای که در فیلم استفاده شده است، اصلی نیست و در نسخه بعدی تصحیح خواهد شد. فیلم به لحاظ تدوین مشکل دارد که رفع خواهد شد.
این هنرمند درباره تحریم جشنواره فیلم فجر تأکید کرد: هنر در طول تاریخ تحریم شدنی نیست؛ نه تنها هنر بلکه سینما را هم نمی‌توان تحریم کرد. این که بخواهیم سینما را تحریم کنیم، مصداق حرف کسانی است که تجزیه‌طلب هستند. آن افرادی که حرف از تحریم جشنواره فیلم فجر می‌زنند، خودشان سر چند پروژه فیلم و یا سریال می‌زنند. همه هنرمندان ما شریف و نجیب هستند بلکه سینما و هنر را در معرضی قرار دادند که تیرها به سمت ما روانه می‌شود.
رحمانی با اشاره به تعریف سیاه‌نمایی خاطرنشان کرد: سیاه‌نمایی لفظ اشتباهی است. زمانی که سیاهی وجود نداشته باشد و ما بخواهیم به زور و خیالی زندگی را بد نشان دهیم، یعنی سیاه‌نمایی کرده‌ایم.
کارگردان فیلم درباره استفاده از سه‌پایه و استفاده از لنزهای تله بیان کرد: وقتی فیلم‌نامه شکل گرفت، ما نظرمان این بود بخشی از قسمت‌های فیلم مستندگونه باشد و این قانونی است برای فضای مستند گونه. و اینکه یکی از دلایلش این است که با این روش هزینه‌ها کم می‌شود.
کارگردان فیلم درباره اینکه آیا سکانس چوب زدن به نوزادان ما به ازای بیرونی داشته است یا نه؟ گفت: لوکیشن آن خلازیر نیست، دروازه غار است. بله ما به ازای بیرونی آن وجود دارد. ما این تصاویر را ندیدیم اما از آدم‌هایی که آنجا بودند، وقتی پرسیدیم برایمان گفتند.
مقدسیان مجری برنامه در پایان خاطرنشان کرد: هیچ فیلم سینمایی قرار نیست حکم صادر کند و اگر در فیلمی نشان دهند بچه می‌فروشند این تعمیم دهنده به کل کشور نیست.