سوره سینما [1] – روز گذشته و در نهمین روز از برگزاری جشنواره فیلم کن، ۶ فیلم به نمایش درآمدند. «شور و شوق دودین بوفنت» به کارگردانی تران آن هونگ، «خورشید آینده» ساخته نانی مورتی در بخش مسابقه، «عشق و جنگل» ساخته والری دونزلی در بخش کن پریمیر، «کندی» ساخته انوراق کاشیاپ در بخش خارج از مسابقه و فیلم‌های «ناامید» ساخته کیم چانگ هون و «مادر همه دروغ‌ها» به کارگردانی اسماء المودیر در بخش نوعی نگاه به نمایش درآمدند.
*کرونا الهام‌بخش «شهر سیارکی»ِ اندرسون
در نهمین روز از جشنواره کنفرانس مطبوعاتی فیلم سینمایی «شهر سیارکی» به کارگردانی وس اندرسون و با حضور او و بازیگرانش (جیسون شوارتزمن، اسکارلت جوهانسون، برایان کرانستون، جفری رایت) برگزار شد.
در این کنفرانس وس اندرسون در مورد فیلم خود گفت: «برای فیلمی مانند «شهر سیارکی» کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانستیم آن‌ها را با پرده سبز در مرحله پس از تولید انجام دهیم اما اینکار را نکردیم و همه فیلم را در اسپانیا تصویربرداری کردیم. این کار تجربه افراد را تغییر می‌دهد. من به‌طور ویژه‌ای به تکنیک‌های قدیمی علاقه دارم. هرگز نگفتم کاش این کار را روی یک پرده سبز انجام می‌دادم بلکه همیشه همه صحنه‌ها را فیلمبرداری می‌کنم. احتمالا نحوه کار من بیشتر شبیه به نحوه ساخت یک فیلم در سال ۱۹۳۰ است تا نحوه ساخت آن در حال حاضر.»
وی افزود: «این فیلم که شخصیت‌های آن پس از دیدار با بیگانگان خود را در قرنطینه می‌بینند، طبیعتا تا حدودی ناشی از همه‌گیری کووید ۱۹ (کرونا) بوده است. زمانی که اوج دوران همه‌گیری بود من در حال نوشتن فیلمنامه بودم.»
در ادامه جیسون شوارتزمن در مورد اولین ملاقاتش با اندرسون که در سن ۱۷ سالگی بود، گفت: «اندرسون اولین نفر بیرون از خانواده من بود که از من سوال می‌پرسید و به حرف‌هایم اهمیت می‌داد. او کنجکاو است و چیزهایی را در ما می‌بیند که گاهی خود ما آن‌ها را نمی‌بینیم.»
برایان کرانستون نیز درباره اندرسون بیان کرد: «در فیلم هم احساس می‌شود که وس اندرسون رهبر یک ارکستر است و احساس می‌کند همه ما (بازیگران) در حال نواختن یک ساز برای او هستیم.»
*وقتی جوهانسون از رویاهایش برای بازی استفاده می‌کند!
اسکارلت جوهانسون در پاسخ به این سوال که سینما برای او یک زندگی واقعی است یا رویا، توضیح داد: «این سوال عمیقی است و من نمی‌دانم چطور به آن پاسخ دهم! من سال‌های زیادی کار کردم و در واقع ساخت فیلم و بازی در فیلم برای من مانند افزایش سطح آگاه و ناخودآگاهم بوده است. یعنی فکر می‌کنم شاید همه بازیگران این حس را دارند که در بازی همه وجوه انسان با هم کار می‌کند و من از چند سال گذشته در بازی‌ها، از رویاهایم استفاده می‌کنم. آن زمان با شخصی کار می‌کردم که از آنالیز رویاها برای هدفش استفاده می‌کرد و این برایم هیجان‌انگیز و لذت‌بخش بود. اکنون نمی‌دانم این پاسخ دقیقی به سوال شما هست یا نه اما فیلم و بازی در آن یک افزایش رشد در کل وجود من است که سال‌های زیادی است آن‌را انجام می‌دهم.»
در تکمیل این صحبت‌ها، اندرسون از جوهانسون پرسید: «آیا رویاهایت به صورت واضح یادت می‌مانند یا مکتوبشان می‌کنی؟» و جوهانسون پاسخ داد: «گاهی رویاهایم را به صورت پیام برای تو می‌فرستم (با خنده). نه مکتوب نمی‌کنم. تمرین کردم، به نظرم اگر تمرین کنی که چطور رویاهایت را به خاطر بسپاری بهتر آن‌ها را به یاد می‌آوری.»
*رونمایی از «شور و شوق دودین بوفنت» با حضور ژولیت بینوش
شب گذشته از فیلم سینمایی «شور و شوق دودین بوفنت» ساخته تران آن هونگ و با بازی ژولیت بینوش در کن رونمایی شد.
تران آن هونگ که سی سال پیش به لطف فیلم «بوی خوش پاپایای سبز» برنده دوربین طلایی از جشنواره کن سال ۱۹۹۳ شد، امسال با فیلم «شور و شوق دودین بوفنت» در کن حضور دارد، فیلمی که منتقدان آن‌را یک فیلم اشتهاآور می‌دانند (این فیلم در مورد یک سرآشپز است که در آن غذاهای لذیذ طبخ می‌کند.)
آخرین ساخته هونگ از یک شخصیت خیالی در کتابی که یک قرن پیش توسط مارسیل روف؛ نویسنده فرانسوی-سوئیسی زاده و نوشته شده، الهام گرفته شده است.
این کتاب که با مرگ یکی از شخصیت‌ها شروع می شود، این ایده را در ذهن هونگ ایجاد کرده که تصور قبل از این تراژدی مرگ (شروع داستان کتاب) چه اتفاقی رخ داده است.
ژولیت بینوش و بنوا ماگیمل، دو بازیگری که ۲۰ سال در مقابل هم بازی نکرده بودند، در یک این فیلم مقابل هم قرار گرفتند. این فیلمساز در این فیلم رابطه‌ای خاص بین دو نفر را تداعی می‌کند که دو دهه زیر یک سقف زندگی کرده‌اند.
این واقعیت که این دو ستاره (بینوش و ماگیمل) قبلا یک زوج در زندگی واقعی بوده‌اند، ناگفته‌هایی از حقیقت را حداقل در ذهن تماشاگر به داستان فیلم اضافه می‌کند.
منتقدان معتقدند که این فیلم فرصتی استثنایی برای ژولیت بینوش بوده تا هنر بازیگری خود را به نمایش بگذارد.
در فرش قرمز «شور و شوق دودین بوفنت»، تران آن هونگ، ژولیت بینوش و بنوا ماگیمل حضور داشتند.