پیام حسینی کارگردان در گفتگو با سوره سینما [1] درباره کارهای اخیر خود گفت: در حال حاضر در پیشتولید یک فیلم کوتاه هستم که همانند چند پروژه اخیر من مثل «بادبادکها» و «دونده» که با موضوع کودک بوده، توسط کودکان جلوی دوربین روایت میشود. فیلمبرداری این فیلم در چند روز آینده آغاز میشود.
وی ادامه داد: این پروژه بومی که داخل روستا روایت میشود، همانطور که عرض کردم توسط کودکان و در یک فضای سورئال اتفاق میافتد.
این کارگردان درباره شکلگیری ایده این فیلم کوتاه توضیح داد: همیشه در تلاش هستم که در اطراف و در جغرافیایی که هستم، دنبال قصههایی بگردم که بتواند یک کشف جدیدی داشته باشد. یعنی داستان و قصهگویی جدیدی برای مخاطب داشته باشد که کمتر به گوششان رسیده و کمتر در اطراف خود راجع به آن چیزی شنیده باشند.
وی افزود: ایده این فیلم براساس چیزی بود که به ذهن همسرم آمد. همیشه دو سه تا ایده پیدا میکنم و درگیر این میشوم که کدام از آنها میتواند بهتر باشد و کدام جای کار کردن بیشتر دارد. داستان فیلم درباره حیوان درون انسانها است. پسر بچهای ۱۲ ساله روستایی، اتفاقی صحبتی از یک ریشسفید میشنود و درگیر این موضوع میشود که بتواند حیوان درون انسانها را ببیند و خیلی اتفاقی این مسئله برایش نمایان میشود. اسم فیلم در حال حاضر، «همه ما حیوانات» است. به این دلیل که بالاخره در وجود هر انسانی یک حیوانی نهفته و وجود دارد و این مسئله برایم بسیار دغدغه بود که بتوانم از نگاه کودک این قصه را جلو ببرم.
حسینی درباره حضور در جشنواره فیلم کوتاه تهران توضیح داد: برای جشنواره فیلم کوتاه امسال فیلم «خلیل» را فرستادهام و امیدوارم که بتواند در جشنواره حضور پیدا کند.
وی در بخش دیگری از صحبتهای خود درباره اوضاعواحوال سینمای کوتاه بیان کرد: در کل ایران فیلمسازهای جوان خوبی داریم که فعالیت میکنند و پروژههای خوبی میسازند و اتفاقاً در جشنوارههای مطرح دنیا هم حضور دارند. این اتفاق بسیار خوب است ولی حوزه حمایت از فیلم کوتاه خیلی کوچک است و همین مسئله هم باعث میشود که فیلمهایی با بودجههای خیلی کم تولید شوند که عملاً با دستمزدها و هزینههای خیلی زیادی که برای تولید فیلم وجود دارد، باعث لطمه زدن به بدنه آن فیلمها میشود. یعنی از نظر کارگردانی، فیلمنامه، طراحی صحنه و لباس، انتخاب بازیگر، حضور بازیگر و خیلی موارد دیگر را میتواند زیر سؤال ببرد.
وی افزود: با توجه به شرایط اقتصادی که وجود دارد، بعضاً در شهرستانها اجاره تجهیزات خیلی گران است و همین به خودی خود تولید را خیلی سخت میکند که یک فیلمساز بتواند مستقل شرایط را برای تولید خود فراهم کند. سازمانهایی مثل انجمن سینمایی جوانان ایران و یا حوزه هنری تا حدودی حامی فیلم کوتاه هستند ولی بودجههایی که اختصاص پیدا میکند، اعداد و ارقامی نیستند که یک پروژه را به طور کامل ساپورت کنند و یک کارگردان با خیال راحت بتواند در چند روز پروژهاش را جلوی دوربین ببرد.
این فیلمساز درباره ساخت فیلم بلند داستانی بیان کرد: متأسفانه مسئله اقتصادی در تولید فیلم سد راه بوده است. جلب توجه تهیهکننده برای یک فیلمساز و به خصوص برای ساخت فیلم اول همیشه با سختیهای خیلی زیادی همراه بوده است. مدتی است که خیلی به آن فکر میکنم و امیدوارم این امکان پیش بیاید که بتوانم سریعاً وارد بدنه سینما یعنی ساخت فیلم بلند بشوم.
وی ادامه داد: تجربههای لازمی که نیاز بوده را در فیلم کوتاه کسب کردهام و در حال حاضر در حال توسعه فیلمنامه خود هستم. همچنین برای دریافت برخی فاندهای بینالمللی هم اقدام میکنم و در حال برنامهریزی برای گپ و گفت با چند تهیهکننده هستم که بتوانم به زودی اولین فیلم بلند داستانی خود را جلوی دوربین ببرم.
پیام حسینی در پایان درباره معرفی چند فیلم کوتاه گفت: برای معرفی چند فیلم کوتاه میتوانم به فیلمهای «بچههای ابری» اثر رضا فهیمی، «Wasp» اثر آندریا، «Two Cars, One Night» اثر وایتیتی، «The Lunch Date» اثردیویدسون، «An Occurrence at Owl Creek Bridge» اثر انریکو و «The Red Balloon» اثر لاموریس اشاره کنم.