- سوره سینما - http://www.sourehcinema.ir -

جلسه نقد و بررسی روانشناسانه «برادرم خسرو» برگزار شد/ احسان بیگلری: دوست نداشتم فیلم آموزشی بسازم

baradaram-khosro

به گزارش سوره سینما [1] به نقل از روابط عمومی فیلم «برادرم خسرو»، روز گذشته  جمعه ۶ مرداد ماه نمایش فیلم و تحلیل روانشناسانه فیلم «برادرم خسرو» از سوی مرکز خدمات روانشناسی سیاوشان با حضور احسان بیگلری (نویسنده و کارگردان)،هرایر دانلیان، علی نیکجو، رضا شهلا و سینا امینی در پردیس سینمایی کورش برگزار شد.

در ابتدای این جلسه یاد و خاطره زنده یاد افشین یدالهی که پیش از این اداره کننده جلسات نقد و بررسی این مرکز خدمات روانشناسی بود با تجلیل از خانواده او برگزار شد و پس از آن ،هرایر دانلیان در صحبت های کوتاهی به سراغ نحوه دیدن فیلم رفت و نقد روانکاوانه فیلم را جدا از این مبحث دانست.

در ادامه سینا امینی در صحبت هایش گفت: می خواهم صحبت هایم را با مسئله زمان اغاز کنم که در روانکاوی اهمیت زیادی دارد.در واقع این فیلم را بازافرینی گذشته در زمان حال دیدم،در این فیلم شخصیت ناصر،هم برادر است و هم پدر و یا میترا و ناهید برای ناصر و خسرو در جایگاه مادر هستند.

او ادامه داد: چیزی که در این میان اهمیت داشت حضور فردی است که غایب است اما حضورش در زندگی این خانواده محسوس است،پدری که دیگر در میان انها نیست اما نشانه های این پدر در زندگی انها حس می شود.

در ادامه این جلسه رضا شهلا گفت: در این فیلم از المان های اتاق ناصر هم می توان متوجه شد که بر روی غیر قابل تحمل بودن او تاکید می شود.در جایی از فیلم  شخصیت خسرو می گوید: «وقتی حواست نیست خود خودتی!» و تا حدی می توان این جمله را اینطورتعبیر کرد که انگار زمانی که ناصر حواسش نیست از او فیلم گرفته شده است و خود واقعی او است.در واقع ما امدیم برادم خسرو را ببینیم اما ناصر را می بینیم.

علی نیکجو نیز افزود: احسان بیگلری با ساخت نخستین فیلمش نوید کارگردان خوش قریحه ای از جنس دیگر را در این کشور می دهد و در طول فیلم مدام با خودم فکر می کردم بیمار کیست؟و خوش بحال کسانی که می دانند اختلال روانی دارند .خسرو می داند که بیمار است و کسی که می داند بیمار است می تواند علت بیماریش را ریشه یابی کند و در پی درمان ان باشد و ناصر با اختلال های دیگری دست به گریبان است که پنهان شده است.

در ادامه این نشست احسان بیگلری با اشاره به طرح موضوعاتی از این جنس در فیلم هایش گفت: برای من مهم است که خانواده را از دید روانی تحلیل کنم. بسیاری از مشکلات در خانواده ها جراحی نشده باقی می ماند و همه می دانیم فیلم ساختن در حوزه روان شناختی کار سختی است و نیاز است تا درست به سوژه نزدیک شد و شاید برای همین موضوع است که بسیاری از فیلم سازان ما به این حوزه نزدیک نمی شوند.

او ادامه داد: بسیاری از فیلم سازان در ژانر وحشت به معقوله روان شناختی نزدیک شده اند، به جز معدود فیلم هایی در دنیا که درست به موضوعات اینچنینی پرداخته اند.به هر حال من قصد نداشتم فیلم اموزشی بسازم و یا بیماری را معرفی کنم.دوست داشتم درام پردازی کنم و فیلم برای مخاطب جذاب باشد.

در این جلسه دکتر حسام فیروزی که در میان حاضران در سالن نشسته بود چند کلامی را در مورد فیلم صحبت کرد و گفت: از نظر من زندگی انسان یک سفر است.در طی این مسیر بافتی که انسان به ان نیاز دارد امنیت است.این فیلم به نظر من یک اتاق درمان بود و در اخر ان بیمار درمان شد و توانست هیجان خودش را کنترل کند،گذشته خودش را دید و در نهایت انگار هر دوی این دو برادر قربانی رفتار پدرشان  بودند و در اخر هم دیدیم که خسرو کلاهش را پایین کشید و به ارامش رسید.

احسان بیگلری در پایان این جلسه گفت: متاسفانه برخی نگاه ها در فضاهایی که به سمت ساخت فیلم های روان شناختی می رویم به شکلی است که به جزئی ترین اتفاقات فیلم از منظر کارشناسی نگاه می شود و این نگاه ها باعث می شود خیلی وارد این فضا ها نشد .اما تا زمانی که قصه هایی دارم که درباره این فضاها است دوست دارم فیلم های اینچنینی بسازم.

او ادامه داد: این جلسه برایم جذاب بود و قطعا شنیدن نقطه نظرات کارشناسی شما برایم اتفاق مثبتی است.باید از دوستانی که در ساخت این فیلم کنارم بودند تشکر کنم از سعید ملکان تهیه کننده وشهاب حسینی و محمود مرویان که یکی از سرمایه گذاران این فیلم بود تشکر می کنم .در ساخت این فیلم هیچ ارگان یا نهاد دولتی با ما کمک نکرد و کاملا با سرمایه شخصی ساخته شد.باید از پریسا هاشم پورکه در پروسه نگارش این فیلم کنارم بود هم تشکر کنم.