سوره سینما [1] – الناز نعمتی [2] : سال ها از دهه شصت و دوران پرشکوه سینمای کودک و نوجوان می گذرد و این گونه ی سینمایی در سال های اخیر با بی توجهی عجیبی از سوی سینماگران، تهیه کنندگان و مسئولان سینمایی روبروست. در شرایطی که سالانه بیش از صد فیلم سینمایی در کشور تولید می شود و آمار تولید فیلم به نسبت سایر کشورهای حتی صاحب صنعت سینما رقم بالایی دارد، تولید تنها چند فیلم برای رده سنی کودک ونوجوان آنهم با شرایط سخت و حمایت کم باعت تاسف است. در تمام دنیا و کشورهای صاحب صنعت سینما همواره پرداختن به گونه کودکان و نوجوانان و تولید فیلم و انیمیشن برای این رده سنی بسیار مهم بوده است . کارشناسان و هنرمندان بسیاری در مورد ساخت فیلم برای کودکان مشورت و همفکری می کنند چراکه تولید فیلم هایی برای رده سنی کودکان و وجوانان به سایر کشورها امری بسیار مهم و حتی استراتژیک تلقی می شود .ذهن کودکان آمادگی پذیرش هر گونه ایده ، فکر ، تخیل و فرهنگی را دارد و کشورهای صاحب سینما از این موضوع جهت نهادینه کردن فرهنگ کشورشان و نفوذ به ذهن و روح کودکان بهره می برند. در کشور ما اما سینما کودک در حال باختن قافیه به آثار خارجی است و کارگردانان رغبتی به تولید اثر در این زمینه نشان نمی دهند. برخی عدم استقبال مردمی به آثار کودک و نوجوان ایرانی را عامل این موضوع می دانند اما تجربه نشان داده است هرگاه فیلمی خوب و جذاب در این ژانر سینمایی تولید شده اتفاقا با اقبال بسیار خوبی از طرف مخاطبان روبرو شده است.
سال گذشته اولین فیلم انیمیشن رئال سینمای ایران با عنوان «مبارک» تولید و اکران شد که با اقبال خوب مخاطبان روبرو شد و امسال نیز فیلم های «بیست و یک روز بعد» و اخیرا فیلم «قهرمانان کوچک» در سینما اکران و با استقبال خوب تماشاگران مواجه شده اند. «قهرمانان کوچک» داستان چهار کودک و نوجوان هفت تا یازده ساله ی تکواندوکاررا روایت می کند که پدران شان ، کارگران یک کارخانه تولید لوازم التحریر در شرفِ تعطیلی هستند، این کودکان برای جلوگیری از بی کاری پدران شان و گیر انداختن قاچاقچیان این کالا، که در واقع عاملین اصلی تعطیلی کارخانه هستند، به تعقیب آنها می پردازند و ماجراهایی شاد، اکشن و سرگرم کننده را رقم می زنند. فیلم با روایتی پرکشش و داستانی بامزه کودکان و نوجوانان را با مفهوم حمایت از تولیدات آشنا کرده و به آنها گوشزد می کند در صورت عدم حمایت از تولیدات وطنی چه اتفاقاتی ممکن است برای آنها ،خانواده هایشان و حتی آینده شان رخ دهد. «قهرمانان کوچک» اما اسیر پیام اصلی اش نمی شود و ایجاد جاذبه روی پرده سینما را الویت قرار داده و فیلمی خوش ریتم با ساختاری استاندارد تحویل مخاطب خود می‌دهد.
[3]
روایت قصه و شخصیت پردازی در فیلم به نحوی است که کودکان می توانند با کاراکترهای آن احساس همذات پنداری کرده و آنها را دوست داشته باشند و با اشتیاق ماجراجویی هایشان را دنبال کنند. با وجود اینکه کودکان از آثار خوش ساخت و پر زورق و برق خارجی استقبال می کنند اما باید همواره به یاد داشته باشیم که در نهایت شخصیت های ایرانی که به زبان مادری کودکان حرف میزنند و فرهنگ و گفتار و شکل زندگی شان شبیه به آنهاست طبعا با اقبال از طرف این قشر سنی نیز مواجه خواهند شد. بچه ها دوست دارند کاراکترهایی همسن و سال خودشان را روی پرده سینما ببینید که دست به کارهای جالب ، متهورانه و جسورانه می زنند و حالا اگر این بچه ها هم وطن شان باشند دیگر دنیای این کاراکترها را دور و خارج از دسترس نمی پندارند و به این باور خواهند رسید که آنها هم قادر به انجام کارهای بزرگ هستند و قهرمان کوچک بودن برای شان تنها یک رویا نیست. بی شک دلیل اقبال مخاطب کودک و نوجوان به فیلم «قهرمانان کوچک» در کنار جذابیت های فرمی و بصری فیلم و حضور یک قهرمان محبوب ورزشی در نقش خودش، همین القای جمله معروف «خواستن توانستن است» به کودکان است.
در شرایطی که اغلب جوانان فیلمساز به سراغ موضوعات اجتماعی و تولید فیلم های آپارتمانی ارزان و ساده می روند اینکه حسین قناعت در سینمای رو به زوال کودک در سینمای ما و همه سنگ اندازی هایی که نسبت به این ژانر شاهد آن هستیم، فیلمی سرحال و جذاب و مدرن بسازد و کودکان مان را در کنار سهیم کردن در تجربه ای شاد و امیدبخش و مفرح با مفاهیم ارزشمندی همچون خودباوری و حمایت از تولید ملی آشنا کند جای تقدیر و تحسین دارد.