کارگردان نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» تاکید کرد روایت مسائل اجتماعی یکی از دغدغه‌های او است.

سوره سینما- علی رضایی: نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» به کارگردانی ساناز بیان قصه سه زن است که به دلایل مختلف به پایان راه زندگی طبیعی خود رسیده‌اند. این کارگردان جوان در این اثر کوشیده از طریق روایت این قصه‌ها، برش‌هایی از زندگی اجتماعی و مسائل زنان را مطرح کند.

ساناز بیان نویسنده و کارگردان نمایش «عامدانه،عاشقانه، قاتلانه» که این روزها در تالار شمس موسسه اکو روی صحنه می رود در ارتباط با شکل گیری این نمایش به خبرنگار سوره سینما گفت: پرداختن به مسائل اجتماعی از گذشته یکی از دغدغه های من بوده است در واقع نمی توانم بگویم مسئله من در تئاترهنر برای هنر است بلکه پرداختن به اتفاقات و مسائل اجتماعی باور من است و خودم را جدا از جامعه ای که در آن زندگی می کنم نمی دانم. پیش از این نیز در نمایش «خانه عروسک» که بر اساس نمایشنامه هنریک ایبسن بازنویسی شده بود به شکلی کاملا ایرانیزه به مسئله زنان پرداختم. حتی نمایش‌های دیگرم مثل «خواب‌های خاموشی» و «سایه روشن» از رنگ و بو وفضایی که در آن زندگی می‌کنیم بی بهره نبوده اند.

وی افزود: این نمایش در ارتباط با سه زن است که مرتکب جنایت شده اند و ما در سه اپیزود جداگانه داستان زندگی آنها را از زبان خودشان می شنویم. در پروسه خلق این شخصیت ها هم از واقعیت‌های اجتماع بهره بردم و هم از تخیل خودم،این این سه زن باید در موقعیتهای دراماتیک قرار می گرفتند. آنها بر اساس موقعیتی که در آن قرار گرفته اند دست به کارهایی زدند که ممکن بود برای خیلی از افراد جامعه نیز رخ دهد.

کارگردان «خواب‌های خاموشی» ادامه داد: تخیل نیز در شکل گیری این اثر نمایشی نقش بسزایی داشته است. چون ما درام کار می کنیم و باید تخیلمان در ارائه یک اثر دراماتیک نقش عمده ای داشته باشد به همین دلیل تاکید می کنم که این نمایش نمی تواند یک تئاتر مستند باشد. چون واقعیت یک منشور است و هرگز نمی توان از یک زاویه همه ابعادش را دید به همین دلیل تلاش کردم در این نمایش از قضاوت کردن پرهیز کنم و تنها به بیان واقعه بپردازم.

بیان درباره روند نگارش نمایشنامه و تحقیقاتی که برای شکل گیری شخصیتها انجام داده توضیح داد: چون من از نوجوانی زیاد مطالعه می کردم و سعی داشتم در روند اتفاقاتی که پیرامونمان می افتد قرار داشته باشم برای خلق شخصیتهای نمایشنامه لازم نبود دست به تحقیقات زیادی بزنم چون معمولا از ابتدای مطرح شدن چنین پرونده هایی در مطبوعات در روند اتفاقات و حوادثی که روی داده بود قرار داشتم. در واقع هر پرونده جنایی را که در مطبوعات مطرح می شد به عنوان یک کیس دراماتیک مورد توجه قرار می دادم و تا پایان ماجرا پیگیر قضیه بودم. همه چیز از قبل در ذهنم شکل گرفته بود دو سال قبل در مدت سه هفته متن را نوشتم و همزمان نیز با بازیگران مشغول تمرین شدیم اما متاسفانه در آن زمان نتوانستیم کار را اجرا کنیم.

این کارگردان درارتباط با انتخاب نام نمایشنامه یادآور شد: متاسفانه گاهی اوقات این تصور نزد مخاطبان به وجود می آید که سه کلمه «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» عنوان و تم مرکزی هر کدام از سه اپیزود نمایش هستند. اما در واقع چنین نیست و این سه کلمه درهمنشینی و ترکیب با یکدیگر معنا می یابند و مضمون اثر را شکل می دهند. این سه زن با توجه به مجموعه شرایطی که برایشان رقم خورده؛ ازآسیب های اجتماعی، اقتصادی گرفته تا تسلطی که بر روان و رفتارشان داشته اند مرتکب جنایت شده اند.

وی متذکر شد: این سه زن به عنوان سه نمونه انتخاب شده اند. معمولا تصوری عمومی مبنی بر اینکه زنها از روی احساس دست به جنایت می زنند وجود دارد در حالی که ما شاهد قتل های ناموسی و یا از سر تعصب و غیرتی هستیم که توسط مردها انجام شده است. این قتل ها هم از روی احساس مرتکب شده اند. بنابراین نمی توان گفت تنها زنها از روی احساس مرتکب قتل می شوند. مسئله مورد توجه در این نمایش این است که چطور یک انسان در موقعیتی قرار می گیرد که دست به قتل می زند.

بیان با اشاره به تلاشی که در طول دو سال گذشته برای اجرا رفتن این نمایش کرده است گفت: در زمان دانشجویی استاد سمندریان به ما می گفت که برای تئاتر کار کردن باید کفش های آهنی به پا کنیم اما در طول پروسه تلاش برای اجرای عمومی این نمایش ما علاوه بر کفش آهنی برای اینکه اعصابمان کمتر آسیب ببیند مجبور شدیم کلاه خود آهنی هم بر سر بگذاریم. تا اینکه با همراهی محمد حیدری توانستیم این  نمایش را بعد از دو سال دوندگی در تالار شمس موسسه فرهنگی اکو روی صحنه ببریم.

وی تصریح کرد: با تمام مشکلاتی که از سر گذراندیم بسیار خوشحالم که این اثر توانست اجرا شود و با مخاطبان ارتباط برقرار کند. این نمایش با سرعت و در شرایط بسیار سختی آماده اجرا شد بنابراین خودم را مدیون گروه بسیار دلسوز و همراه نمایش می دانم که به طرز باور نکردنی در کنارم بودند. از حمیدرضا آذرنگ گرفته که به عنوان مشاور همراه من بود تا نسیم ادبی که با چهار جلسه تمرین خودش را به کار رساند.

بیان در پایان یادآور شد: همچنین از حضور خواهرانه سهیلا صالحی و بهاره رهنما و فروغ قجابگلی که تعریف تازه ای از معرفت و همدلی را به من نشان دادند و شبنم فرشادجو که نتوانستم افتخار همکاری با او را پیدا کنم، سپاسگذارم. مطمئنا هیچگاه تئاتر ما را پولدار نمی کند بنابراین شرایط فروش گیشه برایم زیاد مهم نیست و تنها دوست دارم مخاطبان این کار بینند و متوجه شوند که می توان با دقت بیشتری به رویدادهای اطراف نگاه کرد و به سرعت وارد قضاوت عجولانه نشد.

نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» به کارگردانی ساناز بیان از چهارشنبه ۱۷ مهر‌ماه ساعت ۱۹:۳۰  در تالار شمس موسسه اکو به صحنه رفته است. این نمایش را ساناز بیان نوشته و حمیدرضا آذرنگ مشاور کارگردان است. نسیم ادبی، فروغ قجابگلی، بهاره رهنما و سهیلا صالحی بازیگران این نمایش هستند. دیگر عوامل عبارتند از طراح صحنه: احمد کچه چیان، طراح لباس: سهیلا صالحی، موسیقی: ارشام مودبیان، طراح نور: رضا حیدری، مشاور رسانه:  مریم نراقی و عکاس: آوا کیایی.