بازیگر فیلم سینمایی «حوض نقاشی» توجه به ادبیات داستانی را راهکاری برای حل مشکل فیلمنامه‌نویسی دانست.

سوره سینما – میثم محمدی: فرشته صدر عرفایی از بازیگران گزیده کاری است که نگاهی به نقش آفرینی‌های او در حوزه سینما ، بیانگر حساسیتش در انتخاب فیلمنامه و ایفای نقش در یک فیلم سینمایی است. این گزیده کاری و حساسیت یکی از دلایلی است که موجب فاصله افتادن میان فعالیت‌های او در عرصه بازیگری می‌شود. با بازیگر به یادماندنی فیلم‌های سینمایی «کافه ترانزیت»، «بیست» و «حوض نقاشی» درباره فعالیت‌های سینمایی‌اش در این روزها صحبت کردیم.

خانم عرفایی در حال حاضر در زمینه بازیگری پیشنهادی دارید؟

فرشته صدرعرفایی: قراردادی برای حضور در یک فیلم سینمایی بسته‌ام که فیلمنامه خوبی داشت و من به نقش علاقه شدم و کار اول فیلمساز بود، اما به دلیل اتفاقی که برای من افتاد و دچار شکستگی از ناحیه پا شدم، ترجیح دادم از حضور در این کار انصراف بدهم.

اطلاعاتی در مورد این فیلم نمی دهید؟

ترجیح می دهم که خبر فیلم و جزئیات آن از طریق عوامل آن منتشر شود و من این کار را انجام ندهم.

برای بازی در فیلم یا پروژه دیگری قرار داد نداشتید؟

خیر. مگر یک بازیگر همزمان در چند اثر می‌تواند حضور داشته باشد؟

بازیگران بسیاری هستند که در چند فیلم همزمان بازی می‌کنند.

من این کار را نمی کنم، اما در فصل پاییز و در واقع آبان ماه امسال نمایش «نگاهمان می‌کنند» نوشته نغمه ثمینی به کارگردانی محمدرضا اصلی را در سالن ایرانشهر اجرا خواهیم کرد.

دلیل اینکه بین فیلم‌های شما فاصله می‌افتد چیست؟

دلیل اصلی این جریان کمبود فیلمنامه قابل قبول است که نوشته نمی‌شود و یا به من پیشنهاد نمی‌کنند، در هر صورت فیلمنامه خوب به دست من نمی‌رسد.

فکر نمی‌کنید این جمله که «فیلمنامه خوب نوشته نمی‌شود» ، تبدیل به کلیشه شده است ؟

خیر. این واقعیت دارد که ما در این حوزه کمتر سرمایه گذاری کردیم، همینطور محدودیت ها و خطوط قرمز بسیاری داریم که مانع از تنوع ایده ها و آثار می‌شود ، پس بجاست روی ادبیات داستانی، نمایشی و تولید و ارتقاء فکر و اندیشه نویسنده ها کار کنیم. در این زمینه خوب است که دست افراد را در نشر کتب و آثار مربوط به ادبیات داستانی و نمایشی و فیلمنامه ها باز بگذاریم. در مجموع هر اثری چاپ شود و در دسترس مخاطب قرار بگیرد در رشد جریان فیلمنامه نویسی تاثیر بسزایی دارد ، در حالی که ما در حوزه نشر کتاب هم با مشکل مواجهیم.

فرشته صدر عرفایی و نگار جواهریان در نمایی از «حوض نقاشی»

در واقع اشاره می کنید به ارتباط موثر ادبیات داستانی و سینما؟

بله. در اصل سینما به نوعی برگرفته و وابسته به ادبیات داستانی، ادبیات نمایشی و دیالوگ است و اگر نگاهی به تاریخ سینمای ایران و جهان بیندازید، می‌بینیم که بسیاری از بهترین آثار تولید شده در سینما از کتاب‌های ادبی اقتباس شده‌اند.

با این وجود چرا ما چاره ای برای حل این معضل نمی اندیشیم؟

من فکر می کنم چاره اندیشی وظیفه متولیان امر است که امکان تصمیم گیری و اجرا در این زمینه را دارند ، البته فیلمسازان و فیلمنامه نویسان جریان سازی هم در این میان داشته ایم که با آثارشان تاثیر مهمی بر روند سینمای ما داشته اند ، ولی متاسفانه تعداد آنها اندک است و در مقاطعی متاثر از آنها به تکرار می افتیم. فکر می‌کنم که متولیان می توانند با ایجاد شرایط مساعد، فضا را برای افزایش تولید آثار قابل قبول در سینما فراهم کنند.

در کل فکر می کنید متولیان این جریان باید به فکر چه تمهیداتی باشند تا یک خروجی صحیح را شاهد باشیم؟

بخش اصلی سرمایه گذاری روی ادبیات ماست و اینکه باید به پرورش تفکر و ایده اهمیت بدهیم و از طرفی هم با فاصله گرفتن از کار انفرادی در حوزه فیلمنامه نویسی و تشویق و گرایش به کارهای گروهی روی بیاوریم. در گفتگوهای چند نفره ایده‌های بکرتری بوجود می‌آید.

خود شما هم تجربه فیلمنامه نویسی دارید؟

به شکل انفرادی این کار را انجام ندادم، ولی به شکل گروهی در نگارش فیلمنامه ای سهیم بودم. ولی در مواردی که یک کارگردان تمایل داشته است، پیشنهادهای خود را در مورد فیلمنامه ابراز کرده ام.

تحلیل شما از جریان ضعف فیلمنامه نویسی در سینما چیست؟

بهتر است از ادبیات داستانی و آثار نویسندگان بزرگ و همچنین جوان استفاده کنیم و قصه پردازی آنها را با تکنیک های فیلمنامه نویسی تلفیق کنیم و در نهایت اگر قرار باشد من گروهی تشکیل بدهم، بی شک تلفیقی از داستان نویسان و فیلمنامه نویسان را برمی‌گزینم، چون نتیجه بهتری حاصل می شود.