به گزارش سوره سینما، شبکه تلویزیونی arte  اقدام به پخش فیلم سینمایی ضد ایرانی «یک خانواده محترم» کرد.

چهارشنبه شب به وقت آلمان فیلم سینمایی «یک خانواده محترم» از «arte» شبکه مشهور آلمانی- فرانسوی پخش شد تا بار دیگر نام یک فیلم بحث‌برانگیز بر سر زبان‌ها بیفتد. پخش فیلم «یک خانواده محترم» در اروپا نمی‌تواند موضوعی خارق‌العاده باشد، زیرا یکی از دو تهیه‌کننده فیلم شرکت فرانسوی «jba» است. گفته می‌شود این شرکت مسئولیت بخش‌های خارج از ایران فیلم «یک خانواده محترم» را برعهده داشته و به عنوان تهیه‌کننده دوم فیلم بعد از شرکت «فیروزه فیلم» نامش در شناسنامه «یک خانواده محترم» به چشم می‌آید. آیا Jba  پخش بین‌المللی یک خانواده محترم را برعهده داشته یا اینکه برای پخش این فیلم از شبکه arte مسئولان این شبکه رضایت طرفین ایرانی و فرانسوی را گرفته‌اند؟ اگر احتمال دوم صحیح باشد باید تهیه‌کننده اول این فیلم به خاطر همکاری در پخش فیلم ضدایرانی مورد مؤاخذه قرار گیرد!

در معرفی‌ای که شبکه «arte» از فیلم سینمایی یک خانواده محترم ارائه داده به تولید مشترک این فیلم توسط ایران و فرانسه اشاره شده است. سؤالی که شاید بینندگان آلمانی زبان این شبکه از خود پرسیده باشند این است که چرا یک کشور علیه خودش فیلم می‌سازد؟ قطعاً آلمانی‌ها با جشنواره برلین که هر ساله مواضع تند سیاسی علیه کشورمان دارد، با سینمای ایران بیگانه نیستند، زیرا برلین با آغوش باز از فیلمسازان حاشیه‌دار و فیلم‌های زیرزمینی تولید شده در ایران استقبال می‌کند، اما قضیه یک خانواده محترم با فیلمی که جعفر پناهی با موبایلش ساخت و به برلین فرستاد تفاوت بزرگی دارد و آن مربوط به تهیه‌کننده فیلم است.

جعفر پناهی فیلمی به نام «تاکسی» ساخت که در عین ناباوری توانست جایزه خرس نقره‌ای جشنواره برلین را به دست آورد. دست‌اندرکاران جشنواره هم برای وی سنگ‌تمام گذاشتند و با اشک و آه خواهرزاده این کارگردان ممنوع‌الکار فضای اختتامیه برلین محل تبلیغ پناهی شد، اما پناهی در این فیلم نیز تهیه‌کننده کار خودش بود و از نهاد دولتی پول نگرفته بود. در نقطه مقابل وقتی صحبت از یک خانواده محترم می‌شود نگاه‌ها به سمت سازمان صداوسیما می‌چرخد که تهیه‌کنندگی فیلم را برعهده داشت. سیما فیلم و تهیه‌کننده‌اش محمد آفریده نقشی کلیدی در تولید «یک خانواده محترم» داشتند. در صورتی که بعد از اکران فیلم در کن فرانسه صداوسیما خود را از پروژه کنار کشید و آفریده را به عنوان تنها مقصر این فاجعه سینمایی معرفی کرد. آفریده هم اگرچه از سوی رسانه‌ها تحت فشار قرار گرفت، اما وزارت ارشاد هیچ محدودیتی در فعالیت‌های بعدی وی قائل نشد و سر و صدای کمیسون فرهنگی مجلس برای محاکمه سازندگان «یک خانواده محترم» به سرعت به سکوت و فراموشی تبدیل شد.

هم‌اکنون آفریده دبیر جشنواره فیلم «روح‌الله» شده و اعتراض‌های صورت گرفته به مؤسسه حفظ و نشر آثار امام خمینی(ره) که متولی برگزاری این جشنواره است نیز بی‌پاسخ مانده است. شاید آفریده اکنون دارد مزد تحمل انتقاد‌ها را در قبال تولید «یک خانواده محترم» می‌بیند، زیرا با تغییر نوک پیکان انتقاد‌ها از «سیما فیلم» به سمت وی عملاً صداوسیما توانست بازوی فیلمسازی خود را از اتهام بزرگ تولید فیلم ضدملی نجات دهد و بدون هزینه از بزنگاهی که می‌توانست صندلی مدیران سیما فیلم را به خطر بیندازد، خارج شود.

«یک خانواده محترم» آنقدر شرم‌آور است که حتی زمانی که با مدیران وقت سازمان سینمایی در دولت پیشین صحبت می‌شد و عملکرد آنها زیر سؤال می‌رفت به کنایه می‌گفتند «هر چقدر هم کار ما بد بوده باشد دیگر به حد یک خانواده محترم که نمی‌رسد!» سینمای ایران در طول سال تولیدات مشترکی با دیگر کشورها دارد که برخی از آنها به صورت رسمی اعلام و برخی دیگر در قالب هدیه‌های ناقابل سفارتخانه‌های اروپایی به فیلمسازان ایرانی به صورت غیررسمی و محفلی باقی می‌مانند که به اصطلاح «سینمای سفارتی» خوانده می‌شوند.

جالب اینجاست که در اکثر این فیلم‌ها شرایط اجتماعی کشورمان به شدت سیاه و ناامیدکننده به تصویر کشیده می‌شود و اغلب ایرانیان افرادی عصبی دارای مشکلات اخلاقی و جنسی معرفی شده که با حاکمیت مشکلات اساسی و لاینحلی دارند. آثار سینمای سفارتی بیشترین شانس را برای دیده شدن در اروپا و فستیوال‌های جهانی فیلم دارند یا حتی مانند «یک خانواده محترم» در بهترین شبکه‌های تلویزیونی اروپا به نمایش در می‌آیند. در مقابل این آثار دولت‌های اروپایی روی خوشی به فیلم‌های فاخر سینمای ایران نشان نمی‌دهند. برای نمونه بزرگ‌ترین فیلم سینمایی تاریخ سینمای ایران، یعنی «محمد رسول‌الله» ساخته مجید مجیدی نتوانست به فستیوال‌های اروپایی راه یابد و حتی از لیست فیلم‌های آکادمی اسکار نیز حذف شد. در صورتی که این فیلم از هر نظر بر آثاری مانند «یک خانواده محترم» ارجحیت و برتری دارد.

منبع: روزنامه جوان