به گزارش سوره سینما، در چهارمین گفت و گوی شبانه سی امین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان موضوع « در جستجوی الگویی برای تعاملِ کارآمد بخش خصوصی و مدیریّت دولتی»  با حضور جعفر صانعی مقدم، آزیتاحاجیان، حمید جمدر، بهروز شعیبی و تعدادی از فیلمسازان کودک مورد بررسی قرار گرفت. اجرای سلسله نشست های شبانه این جشنواره را وحید نیکخواه آزاد برعهده دارد.

در ابتدای این نشست حمید جمدر مواردی را در راستای مبحث شب گذشته درباره تعامل دولت و بخش خصوصی در جهت رونق سینمای کودک و جذب مخاطب عنوان کرد.

نیکخواه آزاد این سوال را برای آغاز مراسم از حضار مطرح کرد که چگونه می توان از دولت کمک گرفت و در عین حال سینمای کودک را بالنده و خودکفا حفظ کرد. نیکخواه از جعفر صانعی مقدم دعوت به عمل آورد که در اینباره صحبت کند.

صانعی مقدم در ادامه مبحث مطرح شده، اظهار کرد: من در حوزه مدیریت سینمای جوان فعالیت کرده ام و در زمینه سینمای کودک به اندازه دوستان حاضر در جلسه اطلاعات ندارم. این دوره از جشنواره مسوولیتی را در جشنواره انجام میدهم که من را به نتایج جالبی رساند که با شما در میان می گذارم.  در تمام سالهایی که کار مدیریتی کرده امْ مهم ترین فردی که میتواند راه را باز کند در مرحله اول مدیران می‌دانم.

وی ادامه داد: همیشه وقتی بحث آموزش پرورش مطرح میشود، به نظر میرسد کمک این حوزه باید موضع تشویقی داشته باشد اما عده ای هم میگویند این موضع اجباری باشد و منابع مالی به اندازه و ایده آل تقسیم کند.

صانعی مقدم افزود: وقتی درباره سینمای هنری صحبت میکنیم یعنی هر فیلمی که گروه خود را درست شناسایی کند به هدف میرسد. فیلمی که گروه هدف و جامعه هدفش را شناسایی کرده و به تولید انبوه هم فکر نمیکند. در سینمای کودک هم بررسی کنیم آیا مخاطب را به درستی شناسایی کرده ایم؟ آیا این کالا مورد نیاز کودک تولید می شود؟

این مدیر سینمایی تاکید کرد:‌هنوز ایده میتواند در هر دو بخش کار کند، هم برای فیلمهایی که تولید پرهزینه میطلبد، هم فیلمهایی که سرمایه چندانی نمیخواهند. باید در نظر داشت برخی فیلمهای دو دهه گذشته سینمای کودک و نوجوان معضلات نوجوانان را مطرح میکرد آیا فیلمهای امروز هم این مشکلات را مطرح می کند.

وی با اشاره به فیلمهای صدرعاملی، گفت: هنرمندان باید زمانه خود را بشناسند و با توجه به زمانه خود فیلم بسازند. جریان به پا کنند و از جریان اجتماعی تبعیت کنند. در عین  از طریق آموزش غیر مستقیم از تفکر حاکم در جامعه تبعیت کنند‌.

صانعی مقدم با اشاره به سینمای فرهادی، ادامه داد: درهمین چند سال اخیر سینمای ایران اصغر فرهادی با همین منابعی که بقیه در اختیار دارند، فیلمساز موفقی شد. کسی تسهیلات ویژه ای در اختیار او قرار نداد اما او براساس تفکر زمانه خود فیلمساززمانه خود شده است و آثارش هم مورد قبول مخاطب داخلی و خارجی است و هم گیشه دارد. این اتفاق خوبی نیست که سینمای کودک به دنبال حمایت مالی و باقی کمکها از دولت باشد. در عین حال دولت می تواند از فیلمسازانی که آثار مورد قبولی تولید کرده اند حمایت کند که آثارموفق تری تولید کنند.

یکی از حضار این سوال را صانعی مقدم پرسید که چگونه دولت میتواند از فیلمسازانی که لایق هستند حمایت کند؟

صانعی مقدم توضیح داد: از طریق سوابق و آثار این افراد میتوان آنها را ارزیابی کرد. افرادی که منتقدان درباره آنها نظر مساعدی دارند و در  جشنواره های داخلی و خارجی جوایز کسب کرده اند را میتوان شناسایی کرد و برای حمایت برگزید.

طباطبایی در این میان چند پیشنهاد را مطرح کرد: نمیتوان صرفا براساس آثار سینمای بلند کیفیت کاریک هنرمند را شناخت. باید به فیلمسازان کوتاه هم اعتماد کرد و آنها را مورد حمایت قرار داد.

وی افزود: آموزش و پرورش هیچ تعاملی در حوزه سینمای کودک ندارد. ما اگر بتوانیم فیلم‌های کودک را مثل شبکه نمایش خانگی تکثیر و در مدارس منتشر کنیم، هم باعث رونق سینمای کودک و هم تاثیر فرهنگی این آثار روی کودکان و نوجوانان خواهد شد.

ایرج محمدی در ادامه مبحث، درباره رونق سینمای کودک اظهار کرد: در این شبها هر کسی که حرف میزند نظراتش درست است. ما همان آرمانها و نگاههای دهه ۶۰ را با خود یدک میکشیم. با همین نگاه فیلم میسازیم و فیلم‌های ما شکست میخورد‌. باید بررسی شود که چه فرقی بین دهه ۶۰ و الان وجود دارد؟ اگر فیلم دهه ۶۰ و ۷۰ بسازیم فروش و جذب مخاطب آن غیر ممکن است‌.

وی ادامه داد: مخاطب امروز از طریق وسایل ارتباطی با آثار جهان آشنا شده و این نوع سینما را نمی پسندد. فیلمنامه، تکنیک و عناصر جذابی که در این فیلمها وجود دارد، مخاطب را جذب کرده اما ما هنوز به این سمت نرفته ایم. گذشته از بخش خصوصی و دولتی با کدام امکانات میتوان فیلم درجه یک کودک تولید کرد؟

محمدی گفت: آیا سینماگر کودک و انیمیشن امکاناتی که یک فیلمساز خارجی در اختیار دارد را در ایران دارد؟ مخاطب فکری از نظر فکری و روحی با مخاطب دهه ۶۰ و ۷۰ فرق دارد. ما باید ابزاری جلو برویم که این مخاطب را جذب کنیم‌. بخشی از این ابزار سخت افزاری است، برخی دیگر فکر و ایده نو را شامل میشود.