به گزارش سوره سینما، در بخش «فرزاد موتمن تقدیم می‌کند» فرزاد موتمن با علیرضا زرین‌دست مدیر فیلمبرداری گپ‌وگفتی متفاوت درباره ویژگی‌های فیلمبرداری در سینما داشت؛ امیرعباس صباغ در بخش «سوژه هفته» با غلامرضا موسوی، تهیه‌کننده سینما راجع به مسئله پولشویی در سینما و شبکه نمایش خانگی به گفت‌وگو نشست؛ و در نهایت شاهرخ دولکو در بخش «مسئله هفته» میزبان سید ضیاء هاشمی، رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان و دبیر کمیته انظباطی کارگروه اکران بود. گزیده‌ای از مهمترین اظهارات سینمایی مهمانان این هفته «سینماگرام» پیش‌روی شماست.

علیرضا زرین دست: مجبور شدم پای خودم را اره کنم!

* سینما از اوایل قرن بیستم یک شغل پیوندی و هنرمندانه است؛ در واقع پیوندی بین مهارت، صنعت، خلاقیت و علم است.

* یکی از امتیازات بد سیستم تکنولوژی دیجیتال آسان کردن فیلمسازی چه در زمینه فیلمبرداری و چه در زمینه کارگردانی است؛ تا حدی که با تعداد زیادی فیلم روبه‌رو هستید و می‌خواهید از بین آنها یک فیلم خوب پیدا کنید؛ این سیستم تاثیر منفی روی کیفیت گذاشته و بیراهه‌ای را به وجود آورده است.

* در ده سال گذشته چند فیلمساز داشته‌ایم که جوایز بی‌شماری به فیلم انها اختصاص یافته اما درحال حاضر خبری از آنها نیست؛ باید در نظر داشت که سینمای ما ظرفیت این تعداد سینماگر را ندارد؛ مگر ما در سال چه تعداد فیلم می‌سازیم و چقدر سالن نمایش داریم؛ با این حساب باید یک اندیشه اصولی برای آن درنظر گرفت تا فیلمسازی مقوله آسانی به نظر نیاید.

* به دلیل مسائل اقتصادی و گذران زندگی در بعضی از پروژه‌ها حضور یافتم که به واقع هم سطح نبودیم و برای اینکه با آنها هم سطح شوم مجبور شدم به اصطلاح پای خودم را اره کنم. اما این مورد (هم سطح شدن) در اثر تاثیر گذار بوده است.

من در گذشته دو شغل را توامان انجام می‌دادم، یکی عکاسی و دیگری نقاشی اما هیچ‌وقت نقاش خوبی نشدم.

در بسیاری از فیلم‌ها اپیدمی دوربین روی دست وجود دارد که البته هیچ مناسبتی با مضمون فیلم ندارد اما به دلیل اینکه مد شده این کار انجام می‌شود.

* هر فیلم با روانشناسی مطلق برای حرکت و تصویر دوربین پیوند دارد.

غلامرضا موسوی: گوش شنوایی نبود!

* مقوله پولشویی دارای دو بخش است یکی اینکه این پول‌ها از کجا می‌آیند؟ یا از طریق قاچاق، اختلاس و یا از این قبیل راه‌ها که منشاء سالمی ندارند؛ دوم چون ورود این پول‌ها از طریق کار نیست و به شکل سهل‌الوصول به دست آمده است طبیعتا سرمایه‌گذار در بذل و بخشش آن خیلی دست ‌و دلباز خواهد بود. بنابراین با بالا رفتن دستمزد، با مسائل اقتصادی سینما و شبکه نمایش خانگی روبه‌رو شویم.

* در این پنج، شش سالی که در این باره (پولشویی) هشدار داده‌ام خداراشکر هیچ اتفاقی هم نیفتاده است و در مملکت ما گوش شنوایی نبود که بگویند این پول‌ها را از کجا آورده‌اند.

* کسی که فیلم‌های پر فروشی مانند «هزارپا» را در سینمای ایران می‌بیند هیچ‌وقت فکر نمی‌کند کسی با فروش یک میلیاردی فیلم، پولشویی کند.

* نگرانی من از عنوان پولشویی به هم ریخته شدن اقتصاد سینما است. علاقمندم سینمای ایران سینمایی رشد کننده باشد.

* بالا بردن دستمزدها در آخرین فیلمم («چهارشنبه خون به پا می‌شود») چیزی جز ادعا نیست. کسانی که در آن فیلم بازی کردند مثل فرامرز قریبیان به من لطف داشتند و در دستمزدشان تخفیف دادند؛ حامد بهداد در آن فیلم حدود سه ماه  ۱۸  نفر را تعلیم می‌داد؛ کل دستمزد بهداد در آن فیلم ۳۰۰ میلیون تومان بود که بخشی از آن برای تعلیم آن ۱۸ نفر بود. کل مبلغی که به عنوان دستمزد بازیگران در این فیلم پرداخت شد ۴۰۰ میلیون بود که فکر می‌کنم برای یک پروژه مبلغ بسیار کمی است.

سیدضیاءهاشمی: مساوات نه! عدالت

* از سال ۷۲ ورود به عرصه اکران آزاد را شاهد بودیم که دولت به صورت منظم از برنامه‌ریزی اکران و داشتن کنداکتور اکران برداشته شد و این کار به اختیار صاحبان فیلم و سینماها گذاشته شده است و در حال حاضر بر عهده دفاتر پخش و سالن‌های سینما است و هیچ قوه سومی دخالتی در این مورد ندارد.

* وقتی ۱۳۰ فیلم داریم، گنجایش نمایش ما به صورت واقعی ۵۰ تا ۶۰ فیلم است اما سال گذشته ۸۲ فیلم اکران کردیم ودر واقع تعدادی جنازه فیلم تحویل صاحبان آنها دادیم.

* صاحبان فیلم هستند که تصمیم‌ می‌گیرند فیلمشان را به کدام پخش کننده واگذار کنند البته این به معنی سلامت اکران نیست بلکه به معنای قائده است.

* اعتقادی به مساوات ندارم؛ حتما باید با عدالت رفتار کنیم. همه فیلم‌ها نباید در شرایط اکران اعم از تعداد سالن، روزهای نمایش و… برابر باشند اما این به معنای فراموش کردن عدالت نیست.

* ما و در واقع کمیته انظباطی تلاش کرده‌ایم که نگذاریم سینماداران و پخش‌کنندگان ازشرایط عدالت خارج شوند.

* تا زمانی که قراردادهای اکران بسته نشوند ما نمی‌توانیم عدالت را برقرار کنیم.

* تولید ما کنترل شده نیست که البته از جهتی مشکلی هم ندارد بنابراین توقع تهیه‌کننده باید این نباشد که فیلمش حتما به سالن نمایش برود یا اگر می‌رود ۲ سالن بگیرد. این به معنای ظلم نیست. باید توقعمان را هم‌سطح فیلم‌هایمان کنیم.

* ما مواردی را از خارج کشور می‌گیریم و نمی‌دانیم که آیا زیرساخت‌های لازم آن را در داخل داریم یا نه؟ به عنوان مثال تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان سینمادار باشند که در این صورت چه بلایی سر بقیه می‌آید و الان دقیقا این اتفاق رخ داده است.

* به ۲ آیین‌نامه جدید برای پخش فکر می‌کنیم؛ اساسا به پخش‌کنندگانی که سالن سینما دارند امتیاز منفی تعلق می‌گیرد.

* بر اساس اصل ۴۴ قانون اساسی یک اصل رقابت وجود دارد؛ در واقع تشکیل شورای رقابت برای ایجاد عدالت در سینما است که ما هم این کار را می‌کنیم. امیدوارم ظرف یک ماه آینده با کمک دولت (چراکه به ضمانت اجرایی نیاز است) به این مهم برسیم.

* اکران فیلم‌های خارجی در سینماها ظرفیتی از ما نمی‌گیرد. دوستان شوخی بزرگی را شروع کرده‌اند؛ اساسا فیلمی که قابل نمایش باشد را ندارند. اشتباه بزرگی است و ما نباید وارد این عرصه‌ها شویم.

* تمامی فیلم‌ها باید شامل رده بندی سنی باشند. قرار است این اتفاق به طور جدی بیفتد.

* در آیین نامه‌ای که امسال داریم، کارگروه اکران تقریبا هیچ‌کاره است؛ درواقع این کارگروه دبیرخانه ثبت قراداد است که اگر هم نباشد تفاوتی ندارد. عملا شورا خیلی کاره‌ای نیست اما متاسفانه همچنان وجود دارد.

«سینماگرام» کاری از گروه ادب و هنر شبکه چهار سیما به تهیه‌کنندگی میرمحمد حسین رضوی و کارگردانی آرش رئوف، مهران علوی و سردبیری سجاد مهرگان است که هر هفته پنجشنبه‌ شب‌ها ساعت ۲۳ روی آنتن می‌رود.