به گزارش سوره سینما، جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» به عنوان یکی از مهم‌ترین رویدادهای سینمای مستند ایران، در نوزدهمین دوره خود با چالش‌ها و فرصت‌های متعددی در زمینه برگزاری مواجه است.

روز دوشنبه ۱۶ تیرماه بود که با حکم رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی، محمد حمیدی مقدم برای چندمین سال پیاپی به عنوان دبیر نوزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» معرفی شد. فردی که بیش از شش سال و دوره است که مدیریت مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و همچنین دبیری جشنواره سینمای مستند ایران را برعهده داشته است. هرچند که انتقادهایی به مدیریت او در مرکز گسترش وارد است اما در بحث برگزاری جشنواره نمره قابل قبولی می‌گیرد.

یکی از مشکلات اساسی و همیشگی جشنواره‌های سینمایی ایران ازجمله «سینماحقیقت»، عدم وجود محل ثابت و مناسب برای برگزاری است. «سینماحقیقت» در سال‌های اخیر در پردیس سینمایی ملت و چارسو برگزار شده است که در هر دوره با کش و قوس‌های فراوان این انتخاب رخ داده است. با توجه به اینکه پردیس چارسو دیگر امکان برگزاری چنین رویدادهایی را ندارد، قطعاً گزینه دیگری جز پردیس سینمایی ملت باقی نمی‌ماند. باید توجه داشت که برج میلاد و پردیس ملت به دلایل مختلف ازجمله مشکل دسترسی، کیفیت نامناسب نمایش و کمبود امکانات، گزینه‌های مناسبی برای برگزاری جشنواره نیستند و باید بالاخره مشکل خانه دائمی جشنواره‌ها را سروسامان داد.

در دوره هجدهم جشنواره «سینماحقیقت»، اکران آنلاین حذف شد، اتفاقی که با واکنش برخی از مستندسازان ساکن شهرستان مواجه شد. همه اهالی شهرهای اطراف تهران امکان حضور در تهران و تماشای همه فیلم‌ها در جشنواره را ندارند و این امکان تماشای آنلاین فضایی بود تا آن‌ها نیز بتوانند آثار را دیده و نسبت به روند تولیدات مطلع شوند.

یکی از اتفاقات سال گذشته، جدا کردن بخش پیچینگ از خود جشنواره و برگزاری رویداد مستقل پرتاب بود. رویدادی که خبرهایی مبنی بر برگزاری دوره دوم آن هم مطرح شده است و احتمالاً در اواخر تابستان برگزار شود. اتفاقی که به خودی خود می‌تواند معایب و محاسنی به همراه داشته باشد. ولی باید دید خروجی پرتاب ۱ چه بوده و در پرتاب ۲ چه تغییرات ساختاری اتفاق افتاده تا بهتر بتوان این سیاست را بررسی کرد.

یکی دیگر از اتفاقات در دوره هجدهم این بود که کارگاه‌های آموزشی به صنوف سپرده شد و موضوعاتی مانند هوش مصنوعی در مستندسازی مورد توجه قرار گرفت. هرچند که تنوع نسبی خوبی داشتند اما از جذابیت کافی برخوردار نبودند که عموماً هم با استقبال خوبی مواجه نمی‌شدند.

در جشنواره هجدهم حضور برخی فیلم‌های جسورانه و استقبال‌های چشمگیر از برخی فیلم‌ها بسیار قابل توجه بود که امید می‌رود این اتفاق‌ها بیشتر و بیشتر شوند.

در نهایت تمرکز بر کیفیت برگزاری، تعامل با مخاطبان، حمایت از فیلم‌سازان مستقل و توسعه زیرساخت‌ها می‌تواند این جشنواره را به دوران بلوغ واقعی برساند، همان‌گونه که دبیر جشنواره از آن به عنوان «نوجوانی در حال ورود به جوانی» یاد کرده است.