جواد رزاقی‌زاده کارگردان مستند «شنا خلاف جهت» که در جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، درباره چگونگی شکل‌گیری ایده ساخت این مستند در گفتگو با سوره سینما توضیح داد: انتخاب این موضوع از علاقه‌ شخصی من به تأثیر تحول‌آفرین هنر سرچشمه می‌گیرد. همان جذابیتی که پیش‌تر در مستند «آسانسور» با تمرکز بر سینما آن را مورد بررسی قرار دادم.

وی ادامه داد: در این مستند اما با تمرکز بر ذهنیت متفاوت و عمیق این افراد، می‌خواستم ببینم هنر چگونه می‌تواند نه فقط یک رسانه، که یک زبان مشترک و راهی برای شکستن انزوا باشد.

این مستندساز درباره پروسه تولید «شنا خلاف جهت» مطرح کرد: فقط چهار روز پس از دریافت جایزه بهترین فیلم برای مستند «آسانسور» در جشنواره سال گذشته «سینماحقیقت» مشغول تئاتر موزیکال کرولاین شدم. کل فرآیند تولید از اولین روز فیلم‌برداری تا تحویل نهایی به جشنواره بدون وقفه و در یک بازه واحد انجام شد که این زمان‌بندی فشرده، انرژی و تمرکز ویژه‌ای می‌طلبید.

کارگردان مستند «آسانسور» درباره موضوع مستند جدید خود توضیح داد: در مستند «شنا خلاف جهت» به نقش رهایی‌بخش هنر در زندگی افراد دارای تجربه‌ اوتیسم آسپرگر و اختلال‌های مشابه می‌پردازم و سعی کردم نشان دهم که چگونه بیان هنری می‌تواند دریچه‌ای به سوی درک، ارتباط و امید باشد.

وی درباره جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» گفت: جشنواره «سینماحقیقت» را می‌توان ستون فقرات حیات فرهنگی سینمای مستند ایران در دو دهه اخیر به حساب آورد. بدون وجود چنین فضای متمرکز و جدی، بسیاری از آثار شاخص مستند ایران یا ساخته نمی‌شدند یا در حداقلی از دیده‌شدن باقی می‌ماندند. البته این جشنواره نیز مانند هر پدیده‌ فرهنگی دیگر با چالش‌ها و محدودیت‌هایی روبرو است؛ مانند حساسیت‌های موضوعی، بودجه و محدودیت در تعاملات بین‌المللی، اما نقش آن در حفظ استقلال، اعتبار و پویایی جریان مستندسازی ایران غیرقابل انکار است. در یک کلام، «سینماحقیقت» نه فقط یک جشنواره، که یک نهاد ضروری برای نفس‌کشیدن سینمای مستند ایران بوده است.

جواد رزاقی‌زاده در پایان بیان کرد: سینمای مستند ایران، گنجینه‌ای از صداها و نگاه‌هایی است که باید شنیده و دیده شوند. بزرگ‌ترین آرزوی من برای این فیلم، فراتر از هر جایزه این است که امیدوارم این اثر توجه و حمایت بیشتری را به سمت فیلم‌سازان جوان و بااستعدادی جلب کند که داستان‌های ناگفته بسیاری در سینه دارند. قطع شدن زنجیره‌ تولید آثار اصیل و جسورانه، تنها یک فقدان هنری نیست، بلکه محروم شدن جامعه از آیینه‌ای است که خود را در آن ببیند. باید با حمایت واقعی چه در قبال تهیه‌کنندگی، چه فضای اکران و چه توجه رسانه‌ای این حلقه‌ حیاتی را تقویت کنیم. زیرا آینده‌ سینمای ما در گرو امید و امکان همین نسل نو است.