یک منتقد سینما عقیده دارد طرح کمبود بودجه به عنوان مانع تولید آثار در سینمای مقاومت یک بحث فرعی و انحرافی است.

حسین معززی نیا منتقد و روزنامه نگار در رابطه با دغدغه سینماگران برای ساخت فیلم در حوزه سینمای مقاومت به سوره سینما گفت: بحث بودجه در سینمای مقاومت اساسا بحث انحرافی ماجراست. البته شکی نیست که این جنس فیلم‌ها پر هزینه هستند و نیاز به تدارک صحنه‌های جنگی دارند اما این مساله ای نیست که فیلمساز به خاطر آن از تولید صرف نظر کند بلکه باید انگیزه کافی و ایده مناسب وجود داشته باشد تا فیلمی به مرحله تولید برسد. «بازمانده» هم اگر فیلم ماندگاری شد ربطی به حمایت‌های دولتی نداشت بلکه دغدغه اصلی سازندگان خصوصا سیف‌الله داد این اثر را دیدنی کرد.

وی ادامه داد: هرچند که حتی این فیلم در زمان خود درگیر شرایطی غیر قابل نمایش شد و به مرور جایگاه خود را پیدا کرد. اصلی ترین مانع در ساخت چنین فیلم‌هایی دغدغه است. حضور رژیم اسرائیل و مظلومیت فلسطین متاسفانه مثل خیلی از کارهای دیگر سیاسی جلوه می‌کند. این روزها به خاطر اتفاقاتی که در غزه رخ داده است هنرمندان متحدتر از پیش شده‌اند اما خارج از جوی که الان حاکم است سینماگران در حالت عادی به ساخت چنین فیلم‌هایی فکر نمی‌کنند چون تصورشان این است که به تصویر آوردن جریان های فلسطین به معنی تاکید از طرف نهادهای دولتی و قربانی کردن دیدگاه شخصی‌شان است.

این منتقد سینما در بخش دیگری از سخنانش گفت: فیلمسازان فراموش کرده اند که مساله فلسطین فراتر از بحث تبلیغ و حرف و ایده بوده و دغدغه ای جهان شمول به حساب می آید. باید سناریویی قابل تولید و ارزشی نوشته شود و پتانسیل آن هم وجود دارد. حداقل امثال مجید مجیدی و رضا میرکریمی که در همین ابعاد پیش از این کارکرده اند دلیلی ندارد توانایی ساخت فیلمی برای فلسطین و سینمای مقاومت را نداشته باشند. باید راهی پیدا کرد تا روی حمایت های تولیدی تمرکز بیشتری شود بعد به بحث بودجه بپردازیم. کسانی که از اول بهانه بودجه را می آورند فیلمسازان متوسط الحالی هستند که تاریخ نشان داده پولی دستشان آمده فیلمی ساختند که بعدها هیچکس به یاد نمی‌آورد. قطعا اگر فیلمسازاران طراز اول تصمیم به ساخت فیلمی بگیرند بعید می‌دانم کسی از آنها حمایت نکند اگر بعد از «بازمانده» این اتفاق نیفتاده دلایل زیادی دارد. مثلا اینکه فیلمسازان بزرگ اغلب درگیر کارهایی هستند که سال‌ها برایش زمان گذاشته‌اند و ذهنشان درگیر دغدغه دیگری است. باید نهادهای تامین کننده بودجه دنبال این فیلمسازان باشند تا فیلم‌های تاثیر گذار بیشتری ساخته شود و ما تکیه مان بر اثر مرحوم داد نباشد.

سردبیر ماهنامه سینمایی «۲۴» افزود: خطر بزرگی که سینمای مارا تهدید می کند سفارشی ساختن فیلم توسط افرادی است که معمولا بیکارند. یعنی دولت تنها به صرف انجام وظیفه و اینکه اثری از سینمای مقاومت را در کارنامه خود داشته باشد بودجه ای در حد ۶ میلیارد تومان در نظر می‌گیرد و به جای شناسایی افراد کاربلد سرمایه را دست کارگردانانی می دهد که معمولا بیکارند و حالا فرصت را غنیمت دانسته و فیلمی در اندازه خودشان می‌سازند. در صورتی که نهادهای مسئول باید به این فکر کنند که اگر شرایط برای ساخت فیلم خوب فراهم نیست از تولید آن صرف نظر کنند نه اینکه به هر قیمتی آن پروژه را ادامه دهند.

معززی‌نیا در پایان گفت: البته همیشه هم نیازی به بودجه هنگفت نیست. نمی‌دانم فیلم سینمایی «عمر» ساخته هانی ابو اسد که اولین بار در جشنواره کن به نمایش درآمد و حتی دور از انتظار نامزد دریافت اسکار هم بود در ایران چقدر دیده شد؟ این فیلم، اثری ساده در عین حال موثر است که دلیل اصلی آن تجربیات دست اول فیلمساز است که به همان سرزمین و فرهنگ تعلق دارد. به نظر من فیلمسازان ما بعد از داشتن دغدغه اگر وقت کافی برای تحقیقاتشان صرف کنند احتیاجی به داشتن بودجه‌های هنگفت ندارند.