فیلمنامه‌نویس فیلم سینمایی «کاغذ بی‌خط» تاکید کرد نمایش زندگی موفق در سینما به معنی ترویج تجمل‌گرایی نیست.

مینو فرشچی فیلمنامه‌نویس درباره الگوی موفق زندگی به سوره سینما گفت: الگوی زندگی موفق عکس زندگی‌های ناموفق است. توجه به انتخاب درست اصلی‌ترین رکن یک زندگی موفق است. ما الگوی زندگی موفق را در فرهنگ خودمان داریم. غیر شعاری‌اش را هم داریم. زندگی موفق زندگی مرفه نیست. زندگی موفق با زندگی مرفه تفاوت دارد.

وی در ادامه گفت: همدلی و هدایت کانون خانواده به سمت همدل شدن یکی از مسیرهایی است که به زندگی موفق ختم می‌شود. ما معمولا فکر می‌کنیم برای اینکه حرفمان خریدار داشته باشد باید حرف‌های عجیب و غریب و غیر معمول در فیلم بزنیم. اینطور نیست. صحنه یک زندگی ناموفق را با تمام مشکلات می‌توان به سمت یک زندگی سالم و درست هدایت کرد.

بازیگر فیلم «بانوی اردیبهشت» افزود: هنرمند و فیلمساز علاوه بر نشان دادن کجی‌های یک زندگی ناموفق باید نقطه امید را برای تماشاگر روشن بگذارد. بدترین چیز برای مخاطب این است که امید را از او بگیرید. وقتی امید را از او بگیریم یعنی امید را از جامعه سلب کرده‌ایم. سلب امید از جامعه بسیار خطرناک است.

وی در ادامه اضافه کرد: درست است که ریتم زندگی امروزی با گذشته تفاوت دارد ولی سینما می‌تواند تا حدودی مخاطب را به یاد پیشینه موفق فرهنگی و خانوادگی‌اش در گذشته بیندازد. می‌توان با وجود همه تغییراتی که زندگی امروز دچارش شده از زندگی موفق حرف زد. هنوز همه چیز در سرعت و تکنولوژی غرق نشده است. کشورهای غربی با وجود پیشرفت گسترده در همه جهات اما هنوز می‌توانند در فیلم‌هایشان از کانون گرم خانواده صحبت کنند.

فرشچی اضافه کرد: ما تا حدودی نقاط مثبت فرهنگ زندگی ایرانی را مانند همه فرهنگ‌های دیگر حفظ کرده‌ایم. لزومی ندارد که از شکل و شمایل زندگی‌های گذشته حرف بزنیم و آن مؤلفه‌ها را نشان دهیم. به هر حال در زمانه امروز کمتر خانواده‌ای می‌توانند با هم و دور هم صبحانه و ناهار بخورند. اما در همین زمانه و با همین تغییرات می‌توان موفق زیست، دور هم بود و به مخاطب هم امید موفق زیستن داد.

وی ادامه داد: من در اطراف خودم جوانانی را می‌بینم که با کمترین امکانات مسیر درستی در ساختن یک زندگی موفق را در پیش گرفته‌اند. خوشبختی ربطی به امکانات متعدد ندارد. یک زوج با یک موتور گازی از گردش در شهر لذت می‌برند و زوجی دیگر در یک ماشین مدل بالا هر کدام حواسشان به جایی دیگر است و لذتی از با هم بودن نمی‌برند. خوشبختی در نگاه و حس آدم‌هاست. کسب فضای خوشبختی به سادگی احتیاج دارد.

فرشچی درباره نشان دادن سبک زندگی شبه غربی در فیلم‌ها گفت: اگر فیلمساز نیت آموزش و اصلاح داشته باشد فیلمش دیده می‌شود و پذیرفته می‌شود. متهم کردن فیلمسازان به نیت‌های دیگر روحیه درستی نیست و من امیدوارم که این روحیه اتهام‌زنی از جامعه ما حذف شود.

وی گفت: خشن‌ترین فیلمی که در زندگی‌ام دیدم که حتی نمی‌توانم برای دومین بار آن را ببینم فیلم هشت میلیمتری است. در این فیلم پر خشونت دو زندگی موفق و ناموفق موازی با هم پیش می‌روند. شخصیتی که نیکلاس کیج آن را ایفا می‌کند برای اصلاح جامعه و برای اینکه به فرزند و همسرش علاقمند و وفادار است کارش را به درستی و با تعهد پیش می‌برد.

فرشچی گفت: علاقه به خانواده و تلاش برای سلامت خانواده و نهایتا آینده جامعه در این فیلم دیده می‌شود در حالی که جنایت و خشونت و فساد در بخش دیگری از فیلم آدم را آزار می‌دهد. می‌توان هر دو را نشان داد. بدون شعار. بدون حذف نقطه امید.