به گزارش سوره سینما به نقل از روابط عمومی موسسه بهمن سبز، سیدحامد حسینی تهیه‌کننده سینما درباره فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» گفت: این فیلم یک اثر بسیار خوب، پرزحمت و با پروداکشنی عظیم است که استانداردهای سینما در آن به درستی رعایت شده است. چنین فیلم‌هایی که سند تصویری از تاریخ ایران هستند باید ساخته و در سطح کلان دیده شوند و طیف‌های مختلف مردم و سینماگران در جریان آن قرار بگیرند. «تنگه ابوقریب» روایت یک حماسه بزرگ است و این که اساس مستند دارد از نقاط مثبت فیلم محسوب می‌شود.

حسینی با اشاره به اینکه موضوع مستند را در این سطح به سینما آوردن کار سختی است، بیان کرد: روایت تصویری باورپذیر از یک داستان واقعی بسیار سخت‌تر از ساختن فیلمنامه داستانی است. وقتی می‌خواهیم وارد قصه‌ای از تاریخ معاصر شویم کار دشوارتر هم می‌شود. در این شرایط شما باید هر آنچه امکانات و تجهیزاتی که مستلزم فیلمنامه است را از گوشه و کنار جمع کنید و به دنیای فیلمسازی بیاورید. انگار وارد یک جنگ بزرگ شدید و برای موفقیت‌تان باید آنقدر بجنگید تا فیلم درست در بیاید و مخاطب روایت مستند را باور و عظمتش را درک کند.

این تهیه‌کننده که با فیلم سینمایی «سرو زیر آب» در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، گفت: وقتی به قصه‌ای ورود می‌کنید که اتفاق افتاده باید به باورپذیری اش در سینما فکر کنید و چاره‌ای ندارید جز اینکه سراغ پروداکشن بروید. «تنگه ابوقریب» این موضوع را به خوبی رعایت کرده بود و من مطمئنم شرایطی بسیار نفسگیر و مردافکن را از سر گذرانده است. نتیجه این زحمات را در ارتباط مخاطب با فیلم می‌توان احساس کرد.

وی افزود: من این فیلم را واقعا دوست دارم و به کارگردان و عوامل هم گفتم ای کاش قصه منسجم‌تر و جغرافیای فیلم دقیق‌تر بود، اما اثر با ارزش تر از این نقدهاست و حتما مکمل خیلی خوبی برای «سرو زیر آب» است. ما در هر دوره اکران باید از تمام ژانرها فیلم خوب داشته باشیم. برای هر مخاطبی لازم است که «تنگه ابوقریب» را ببیند و حس و حال آن روزها و آدم‌هایش را لمس کند. آثار دفاع مقدس هر کدام راوی بخشی از آن روزهاست. «سرو زیر آب» هم از لحاظ مضمون به نوعی در ادامه «تنگه ابوقریب» است. در فیلم بهرام توکلی قهرمان‌ها شهید می‌شوند و در فیلم ما، به سراغ آدم‌هایی از همین خاک می‌رویم که بعد از شهادت هم سرنوشتشان پر فراز و نشیب است.

سیدحامد حسینی ادامه داد: بهرام توکلی سینما را خوب می‌شناسد، کارگردانی که سینما را بداند شاید در یک ژانر تخصصی‌تر عمل کند، اما این دلیل نمی‌شود در ژانرهای دیگر موفق نباشد. ما او را با فیلم‌های اجتماعی می‌شناسیم اما دیدیم که در موقعیت طنز هم موفق بود. گویا آن دوربین سیال پرتنش در «من دیگو مارادونا هستم» تجربه‌ای بود که دوربینش در «تنگه ابوقریب» بهتر و تاثیرگذارتر عمل کند.

وی در پایان گفت: شناخت درست از حرفه سینما این اجازه را به شما می‌دهد هر فضایی را تجربه کنید، بدون آنکه شکست بخورید. قطعا همه فیلم‌های یک کارگردان در بالاترین سطح نیستند، اما این نباید مانع تجربه‌گرایی فیلمسازان شود. بهرام توکلی فیلمسازی است که می‌توان یک پروژه با این پروداکشن را به او سپرد و نگران نبود.