یک مستندساز، مستندسازی بحران را به لحاظ شرایط تولیدی متفاوت از دیگر گونه‌های فیلمسازی دانست.

سلیم غفوری مستندساز و مدیر مرکز مستندسازی «میثاق» درباره فیلمسازی برون مرزی و مناطق بحران زده و تفاوت اینگونه مستندسازی با دیگر تولیدات به سوره سینما گفت: تفاوت مستندسازی بحران از نامش مشخص است. مستند بحران در مناطقی که درگیر جنگ و یا بحرانهای طبیعی مانند سیل و زلزله هستند اتفاق می‌افتد. از آنجا که شرایط تولید چنین مستنداتی به هیچ عنوان قابل پیشبینی نیست و فیلمساز گاهی جانش را به میان می‌گذارد و این راه  تفکر، توان و اعتقاد خاص خودش را می‌طلبد. از طرف دیگر به لحاظ تکنیکی نگاه خلاق و توانایی تحلیل لحظه ای از شرایط در این نوع مستندسازی از اهمیت بالایی برخوردار است.

این مستندساز در پاسخ به این سؤال که آیا سینمای مستند ایران توانسته است مستندساز بحران تربیت کند یا خیر اظهار داشت: به واسطه نسلی از مستندسازان که در جنگ حضور داشتند و تجربه ۸ سال دفاع مقدس را دارند نسل متبحری از مستندسازان به وجود آمد که در شرایط بحرانی توانستند به تولید مستند بپردازند و پس از پایان جنگ تحمیلی نیز تلاش کردند در نقاط مختلف دنیا حضور پیدا کنند. گروه‌های مختلف مستندسازی ایران در سوریه، افغانستان، جنگ عراق، بحران دوم شبه جزیره بالکان و بسیاری از نقاط دیگر نشان دهنده فعال بودن مستندسازان ما است و همزمان با این اتفاقات سعی کردند نسل دومی را در کنار خود تربیت کنند.

وی افزود: در سراسر جهان مستندسازان بحران وجود دارند و همواره بانگاه و بینش انسان دوستانه سعی میکنند دردهای بشری را به گوش جهانیان برسانند. مستندسازان جهان اسلام نیز با نگاهی اعتقادی و دینی جلب کردن افکار عمومی نسبت به حق و باطل را تکلیف خود میداند و رویکرد انسان دوستانه را به عقاید و جهانبینی الهی پیوند میدهد و به عنوان مسلمان خود را موظف می‌داند که واقعیت ظلم را افشا کنند تا حقانیت و حقیقت مظلوم را به تصویربکشد.