انسیه شاه‌حسینی کارگردان سینما با اشاره به «روز ملی سینما» و اهمیت تغییر مدیران سینمایی در بازنمایی اهداف سینما، به خبرنگار سوره سینما گفت: هم‌زمان با گرامیداشت «روز ملی سینما» ما نیاز به تعیین و تکلیف‌های اصولی در عرصه فرهنگ و هنر داریم تا از این اوضاع نابسامان سربلند خارج شویم چرا که این‌گونه پاسداشت نیازمند بازنمایی اتفاقات خوب و شاخص است درحالی‌که ما در وضعیت خوبی به سر نمی‌بریم.

وی افزود: انتخاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مهم‌ترین تصمیم در عرصه فرهنگی ما بوده و تمام امید هنرمندان به تصمیمات جدید این وزارتخانه است. در وضعیت بحرانی امروز، تقریباً همه وزرا کار خود را بلافاصله بعد از تأیید صلاحیت و تعیین و تکلیف، آغاز کردند اما وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنان در تعارفات به سر می‌برند و یا حداقل ما اهالی سینما در بی‌خبری از اقداماتشان منتظر معجزه‌ایم.

شاه‌حسینی خاطرنشان کرد: انتظار ما از مدیران جدید سینمایی، آگاهی نسبت به موقعیت خود و جایگاهی است که در آن قرار گرفته‌اند. مباحث فرهنگی تنها به فیلمسازی محدود نمی‌شود بلکه جولانگاهی برای رویارویی با جامعه جهانی است و تفکرات یک ملت رو معرفی می‌کند بنابراین مدیران باید بدانند کجا رفته و حساسیت‌های کار کجاست؟ امید جامعه سینما به تصمیمات جدید است و رهایی از این مشکلات عمیق مرد میدان را می‌طلبد.

وی ادامه داد: در کنار مشکلات اقتصادی، مباحث فرهنگی نیز در اولویت‌های برنامه‌های یک کشور قرار داشته و نگرانی‌های مقام معظم رهبری در این زمینه بر این مهم جامه عمل می‌پوشاند. بنده معتقد هستم اگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بنا بر لطف مجلس و مقتضیات جایگاهی به این مسئولیت دست‌یافته است، امیدواریم حداقل در انتخاب معاونت‌های این مجموعه دقت نظر داشته و موقعیت‌های حساس نظیر معاونت سینمایی را درک کنند. امروز موفقیت مدیران منوط به درک اهمیت سینما در حوزه جهانی است درحالی‌که که ۴۰ سال از این پتانسیل غافل بوده و نمود آن در عدم وجود فیلم‌های جریان‌ساز مشهود است.

این کارگردان سینما ضمن تاکید بر وضعیت حساس سینمای ایران در جهان، عنوان کرد: انتشار ویروس کرونا همه جهان را تحت تأثیر قرار داده و فعالیت‌ها را به تعطیلی کشانده است اما استراتژی دولت‌ها به حمایت اقشار آسیب‌دیده سوق داشته است درحالی‌که در کشور ما دولت اقدامی در راستای بهبود وضعیت معیشتی و اقتصادی نداشته و مردم را دغدغه‌مند کرده است. انتقاد و یا حمایت از مدیران نباید خللی در برنامه‌های سرنوشت‌ساز ایجاد کند. سینما بخشی از این فرهنگ است که در موقعیت خطیری قرار گرفته و مسئولان فرهنگی موظف‌اند فارغ از هرگونه خشم و تکبر بر محوریت عدالت عمل کنند. موقعیت بد معیشتی و اقتصادی اهالی هنر واقعیتی تلخ است که امروز شاهد بیکاری و روی‌آوردن افراد شاخص فرهنگی به فعالیت‌های متفرقه برای گذراندن امرارمعاش هستیم.

وی اهالی هنر را سربازان فرهنگی معرفی کرد و یادآور شد: ما دلمان می‌سوزد که رها شده‌ایم و چند سالی است که دیگر جایی برای فعالیت و فیلمسازی نداریم. نبودن تفکر و خط و مشی مدیریت سوژه‌ها ظلم به هنرمندان است، در واقع تفکرات حاکم بر فرهنگ ما قهرآلود است و ایدئولوژی‌ای برای بیان مناسب آن وجود نداشته و فارغ از توجه به فیلمنامه، دیدگاه‌های شخصی خود را در آثار هنری اعمال می‌کنند. این در حالی است که سینمای غرب به‌واسطه خط و مشی دولت و مشاوران فرهنگی نظارت، و تفکرات ایده‌آل خود را به بهترین نحو ممکن نشان می‌دهند. تولید فیلم‌های ارزشی با حمایت‌های بنیاد سینمایی فارابی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دیگر ارگان‌های فرهنگی و صرف بودجه‌های چندساله فرهنگ برای آن نمونه‌ای از این اعمال است که حاصل مطلوب و بین‌المللی در پی ندارد.

شاه‌حسینی اظهار داشت: سینمای ما نیازمند مهندسی فرهنگی است تا موقعیت ۴۰ ساله انقلاب ما را در برگیرد. انقلاب ۸ ساله ما همانند جهادهای دیگر کشور مستلزم تولیدات فرهنگی است اما سال هاست که در حد وعده وعید باقی‌مانده است. تقاضای اهالی سینما از مدیران ریشه‌یابی این مشکلات است و نباید به حمایت ریاست‌جمهوری اکتفا کنند. صداقت وزیر منتخب فرهنگ و ارشاد اسلامی سرنوشت‌ساز خواهد بود، اگر نمی‌توانند از اهالی این عرصه برای حل مشکلات کمک بگیرند.

وی با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری مبنی بر اهمیت مباحث فرهنگی در کنار دیگر زمینه‌های اقتصادی و سیاسی تاکید کرد: زمانی که رهبر ما فرهنگ را شایسته جان دادن در راهش می‌دانند چرا از آن غافلیم؟ ما قرآن، نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه‌ای داریم که مبنای فیلم‌های خارجی قرار می‌گیرد اما خود از اقتباس از آنها غافلیم. فیلم‌هایی نظیر «تنگه ابوقریب» می‌سازیم ولی رد و نشانی از ارزش‌هایی که ادعایش را داریم، در آن نمی‌بینیم و این وظیفه نهادهای فرهنگی است تا جریان‌ساز باشیم. قطعاً همه ما فیلمنامه‌های خوبی برای ساخت داریم ولی پشت درب‌های بسته مانده‌ایم. ما به دنبال حق‌خواهی نیستیم چرا که فیلمنامه‌ای که ارزشمند باشد به خودی خود قابل دفاع بوده و نیازی به توجه ویژه ندارد اما زمانی به ایده‌آل خود می‌رسیم که زمینه فعالیت فراهم، و عدالت در سیستم حمایت‌ها و قانون‌های تولیدی وجود داشته باشد.