به گزارش سوره سینما، نشست فیلم سینمایی «بعد از رفتن» به کارگردانی رضا نجاتی یک‌شنبه ۱۶ بهمن با حضور کارگردان، تهیه‌کننده، فیلم‌بردار و طراح صحنه در سالن نشست‌های پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در ابتدای این نشست، رضا نجاتی؛ کارگردان فیلم بیان کرد: این فیلم را پس از فیلم کوتاه «شوفر» و «ارفاق» کار کردم. در این سه سال، اتفاق‌های خوب و بد بسیاری برای من رخ داد و نتیجه آن فیلم «بعد از رفتن» شد.

وی با اشاره به تصاویر بصری فیلم بیان کرد: ما در هر شات و پلانی که گرفتیم به سینما فکر می‌کردیم تا بتوانیم سواد بصری مخاطب را هم بالا ببریم. من سالهاست که با آرمان فیاض (مدیر فیلم‌برداری فیلم) کار می‌کنم و تمام  فیلم‌های کوتاهم را او انجام داده است‌. باید بگویم که او یکی از بهترین‌های فیلم‌برداری‌ ایران است.

نجاتی درباره شیوه روایت با پایان باز  توضیح داد: فکر می‌کنم پایان مشخص است، فیلم از اول، مسیری که انتخاب و بر اساس نظر او داستان پیش می‌رود و به پایان می‌رسد. این پایان‌بندی برای مخاطب سؤال ایجاد می‌کند و ما در زمان تدوین تصمیم گرفتیم که این سؤال را در ذهن مخاطب ایجاد کنیم.

وی افزود: مهم‌ترین چالش یک فیلم‌ساز، جمع کردن گروه بازیگری است زیرا به قدری حجم تولیدات سریال‌های نمایش خانگی زیاد است که دور هم جمع کردن گروه دشوار است. البته این را هم بگویم زمانی که یک بازیگر چهره را انتخاب کنیم، دیگر بازیگرانی هم که به آن‌ها پیشنهاد می‌کنیم، اعتماد می‌کنند و نقش را می‌پذیرند.

نجاتی در پاسخ به این پرسش که چرا گاهی ریتم فیلم کند می‌شود، گفت: زمانی که ما ریتمی را برای فیلم انتخاب می‌کنیم، نمی‌توانیم آن را دست‌کاری کنیم. همچنین مخاطب برای موضوع‌هایی که در فیلم مطرح می‌شود نیاز به زمان دارد تا فکر کند.

کارگردان فیلم «بعد از رفتن» درباره ژانر فیلم بیان کرد: ممکن است فیلم بعدی‌ام خشن یا تند باشد اما من در این فیلم انتخاب کرده‌ام که در این ژانر فیلم باشد.

وی در پاسخ به سوره سینما مبنی بر اینکه فکر نمی‌کنید این قصه یک فیلم کوتاه است که شما به فیلم سینمایی تبدیل کردید؟ گفت: نه!

محمد برادران، مدیر جلوه‌های ویژه بصری این فیلم در ادامه بیان کرد: «بعد از رفتن» پروژه خوبی برای ما بود، من هر پروژه‌ای که ما را به چالش بکشد، دوست دارم، این کار هم ما را به چالش کشید، رضا کارگردان خیلی باهوشی است و جلوه‌های ویژه را می‌شناسد و این برای ما وجه مثبت و خوبی محسوب می‌شود.

برادران ادامه داد: کار کردن در این پروژه با چالش بسیاری همراه بود. زیرا در چند سال اخیر که کودک و نوجوان یاد گرفته‌اند با کامپیوتر جلوه‌های ویژه درست کنند، این حوزه تبدیل به دستمال شیشه پاک‌کن تهیه‌کننده شده بود. من تلاش کردم جلوه‌های ویژه، چیزی به فیلم اضافه کند و ساده به آن نگاه نکنیم. کار باید به گونه‌ای باشد که در خدمت فیلم‌نامه و به اصطلاح اضافه بر سازمان باشیم. برای مثال ما در کار اتفاقاتی مثل غرق شدن، باران، سیرک و..‌. داشتیم که بخش اعظمی از آن‌ها به وسیله جلوه‌های ویژه آماده شد.

امیرحسین حداد، طراح صحنه فیلم نیز اظهار کرد: گروه تولید این فیلم بسیار میل به خلاقیت داشت و گاهی مجبور بودیم این حجم از خلاقیت را کنترل کنیم. فضایی که کارگردان به ما می‌داد، منجر می‌شد ما تعاریف جدیدی را خلق کنیم که به فیلم‌نامه آسیب نزد.

فیاض مدیر فیلم‌برداری این فیلم با اظهار به اینکه همه تیم ما درجه یک هستند، بیان کرد: وقتی با آقای نجاتی فیلم کوتاه کار می‌کردیم هم این طور بود که رضا یک ایده را تعریف می‌کرد و من قبل از آنکه ایده را روی کاغذ بیاورم، می‌شنیدم و درباره آن حرف می‌زدیم. برای این فیلم هم همین طور بود، رضا ایده‌ای را مطرح کرد و بازه زمانی یک ساله طول کشید تا تبدیل به این فیلم شد، تغییراتی هم در آن اعمال شد. ما توانستیم فیلم را دارای لحن بصری ویژه کنیم، اما نمی‌دانم چقدر موفق بودیم. سکانس‌های پر ریسکی داشتیم و آقای احمدیان در فارابی می‌گفت خودت می‌دانی چند بار در فیلم چرخیدی؟ اما زمانی که نتیجه را روی پرده دیدم احساس کردم اتفاق خوبی رخ داده است.

او ادامه داد: روز اولی که به دفتر آقای بابایی رفتم، گفتم من تلاش می‌کنم (لطفاً دقت کنید من ادعایی نکردم و ‌ندارم فقط می‌گویم تلاش کردیم) یک فیلم شریف بسازم . سعی کردیم از جریان حال سینمای ایران دور شویم و به حال جدیدی در سینمای ایران برسیم.