به گزارش سوره سینما، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «آغوش باز» به کارگردانی بهروز شعیبی، سومین نشست از چهارمین روز جشنواره فیلم فجر بود که برگزار شد.

در این نشست بهروز شعیبی؛ کارگردان، علی سرتیپی؛ تهیه‌کننده، مسعود سخاوت‌دوست؛ آهنگساز، علی برازنده؛ مدیر فیلمبرداری، محمدرضا میرزامحمدی؛ طراح صحنه، خشایار موحدیان؛ تدوینگر، محمدمهدی عسگری؛ مجری طرح، سجاد نجفی و مهرداد کوروش نیا نویسندگان و شبنم گودرزی؛ بازیگر حضور داشتند.

در ابتدای این نشست، علی سرتیپی؛ تهیه‌کننده این فیلم گفت: امیدوارم از فیلم خوشتان آمده باشد. خوشحالم که امسال هم در جشنواره حضور داشتیم. پیشنهاد ساخت این فیلم از طرف آقای شعیبی و آقای عسگری بود. من هم باتوجه به شناختی که از آقای شعیبی داشتم فیلمنامه را خواندم و قبول کردیم که ساخته شود. شایعه بود که آقای شعیبی وسواس دارند و پروسه تولید طول می‌کشد اما در این پروژه همه‌چیز سر زمان مناسب انجام شد.

سرتیپی در بخش دیگر این نشست توضیح داد: این فیلم صد در صد خصوصی است و یک ریال هم یک ارگان دولتی به آن کمک نکرده است. حمایتی هم نشده است و من و آقای عسگری بودجه فیلم را تأمین کردیم. خود آقای شعیبی هم تمایلی نداشتند که از ارگان دولتی کمک گرفته شود. ما فکر می‌کردیم خود قصه و شرایط تولید این فیلم طوری است که به امید خدا بازگشت سرمایه خواهد داشت.

این تهیه‌کننده در جواب به این سؤال که آیا صحنه نوازندگی خانم‌ها در اکران مردمی حذف می‌شود؟ توضیح داد: این فیلم پروانه نمایش دریافت کرده است. امیدواریم که در اکران عمومی به فیلم دست نخورد.

علی سرتیپی تأکید کرد: این فیلم صد در صد مربوط به بخش خصوصی است. از شما می‌خواهم که صدای چنین فیلم‌هایی باشید. ما سعی کردیم یک فیلم مناسب خانواده بسازیم تا حال مردم خوب شود.

بهروز شعیبی در ادامه این نشست تصریح کرد: «آغوش باز» یک روی جدید از سینما برای من بود؛ هم در نوع فیلمسازی و هم در شکل اجرایی. همکاری با آقای سرتیپی برای من افتخار بود. من مدت‌ها طرحی در ذهن داشتم تا اینکه آقای سجاد نجفی یکی از نویسندگان فیلم و آقای عسگری خواستند که با هم همکاری داشته باشیم. من فیلمنامه‌های آماده داشتم اما وقتی این طرح را برایشان تعریف کردم بسیار از آن استقبال کردند. صادقانه بگویم که «آغوش باز» کار سخت و پر بازیگری بود‌ و اگر همدلی و همکاری این گروه نبود، این فیلم حتماً امتیازاتی را از دست می‌داد.

وی ادامه داد: دغدغه‌ها خیلی محاسبه شده نیست و من طوری کار می‌کنم که زندگی و فکر می‌کنم. این بخش باعث شده است که خیلی دچار محاسبه نمی‌شوم‌. فکر می‌کنم دغدغه همه ما چیزهایی است که ما در روابط انسانی با آن مواجه هستیم.

شعیبی افزود: ما احتیاج داریم که به یکدیگر یادآوری کنیم که در مشکلات و هنجارها و ناهنجاری‌های اجتماعی دچار غفلت نشویم. به نظر من وظیفه سینما همین است که هنجارهای اجتماعی را به ما یادآوری کند. به عقیده من یادآوری یکی از کلیدواژه‌های اصلی فیلم بود.

شعیبی مطرح کرد: معتقدم که بخش مهم کیفی جامعه ما در دست خانم‌ها است. از بدو تولد ما با یک زن همراه هستیم تا روز آخر. هرچقدر بخواهیم این رابطه انسانی را نادیده بگیریم یا سرکوب کنیم عشق و علاقه در جامعه جایش را به خشم و اعتراض می‌دهد.

این کارگردان ادامه داد: ما در درام می‌توانیم هر پرسوناژی را تعریف کنیم اما در ناخودآگاه ما این‌گونه است که برای بانوان احترام زیادی قائل هستیم. خانم‌ها در آثار من فقط حضور کمی نداشته و شخصیت‌های تأثیرگذاری داشته‌اند.

وی افزود: خودم هیچ‌وقت مقید به یک گونه خاص سینمایی نبوده‌ام. به همین دلیل فکر می‌کنم بهترین اتفاق من در این سال ساخت در «آغوش باز» با یک گروه درجه‌یک بود. همچنین یک تهیه‌کننده خوب و کاربلد در کنار ما بود تا این ژانر را به درستی ارائه کنیم. کارگردانی نمی‌تواند در کنار یک تهیه‌کننده خوب فیلم بد بسازد و همچنین نمی‌توان کنار یک تهیه‌کننده بد فیلم خوب ساخت.

کارگردان «بدون قرار قبلی» در پاسخ به این پرسش که آیا بخشی از این فیلم در واکنش به صحبت‌های وزیر ارشاد درباره معین بوده است، گفت: واقعاً فکر می‌کنید در این ۲ هفته می‌توانستیم چیزی به فیلم اضافه کنیم؟

شعیبی در واکنش به این نکته که از او انتظار بیشتری می‌رفت، عنوان کرد: این لطف شماست که می‌‌گویید انتظار بیشتری از من داشتید اما درواقع «آغوش باز» فیلم خیلی خوبی است.

این کارگردان افزود: دوست داشتیم فیلم خوش آب و رنگی داشته باشیم.

واقعیت امر این است، زمانی که فیلم شروع می‌شود فیلمنامه تمام شده و توجه به رنگ و فرم به محتوای فیلم لطمه نمی‌زند. نزدیک‌ترین ژانر به «آغوش باز» کمدی درام است که درباره روابط انسانی صحبت می‌کند و تیزی‌های ناهنجاری‌های اجتماعی را کمی نرم می‌کند. این خاصیت این ژانر است.

محمدرضا میرزامحمدی؛ طراح صحنه «آغوش باز» درباره طراحی‌های صحنه موجود در این فیلم بیان کرد: خود فیلمنامه شرایط جالبی در صحنه‌سازی داشت. این فیلم دکوری داشت که به یک تکاملی می‌رسید. این برای ما مهم بود که تا جای ممکن به قصه و فیلمنامه وفادار بمانیم.

وی ادامه داد: ما سعی کردیم که تمام لوکیشن‌های فیلم از فرم و رنگ بهره ببرد و اگر دقت کنید هر کاراکتر در فرم و رنگ خاصی قرار دارد که به آن شخصیت کمک می‌کند.

محمدمهدی عسگری؛ مجری طرح این فیلم عنوان کرد: ما یک روز دور هم نشستیم و تصمیم گرفتیم که یک فیلم عاشقانه و خانواده‌محور بسازیم‌. امیدوارم که نظر شما و مخاطبان را جلب کرده باشیم. قدم اول ما هم یک قصه خوب بود. کار سخت اما شیرین بود و توانستیم با سرمایه شخصی کار را به پایان برسانیم‌.

مهرداد کوروش‌نیا یکی از نویسندگان این فیلم درباره ایده این فیلمنامه گفت: آقای شعیبی و آقای نجفی در ابتدا طرحی را آماده کرده بودند و این خود مسئله‌ای است که به فیلمنامه‌نویس کمک می‌کند. بعد از ۳ ماه آقای شعیبی با من تماس گرفتند و به دوستان اضافه شدم. ما ۳ ماه بعد را بیشتر به فرم و ساختمان فیلمنامه پرداختیم.

سجاد نجفی یکی دیگر از نویسندگان عنوان کرد: آقای شعیبی یک کارگردان صاحب سبک است و به عنوان یک فیلمنامه‌نویس دوست داشتم ببینم که ایشان دوست دارند، چه فیلمی بسازند. به همین دلیل به سمت مسیر داستان و قصه سوق پیدا کردیم. حس و حال خوب در همه جای این فیلم و فیلمنامه حضور داشت.

شبنم گودرزی بازیگر این فیلم درباره تکرار صفت پول‌پرستی زنان در سینما تصریح کرد: اول اینکه ما گروه درجه یکی داریم. نمی‌توانیم بگوییم که ارزش زن‌ها پایین می‌آید. همان‌طور که خانم‌ها می‌توانند پول‌پرست باشند، آقایان هم می‌توانند. نمی‌توانیم به این صفات جنسیتی نگاه کنیم.

مسعود سخاوت‌دوست؛ آهنگساز فیلم درباره آسیب‌های موسیقی پاپ و دلیل انتخاب موسیقی پاپ در این فیلم گفت: موسیقی پاپ مستقیماً با خلقیات مردم یک جامعه در ارتباط است و اگر جنس دیگری از ادبیات را در موسیقی پاپ امروز می‌بینید آیینه‌ای از خلقیات مردم همان جامعه است.

وی افزود: باید بررسی کنیم که موسیقی پاپ ما هرچقدر از گذشته به حال حرکت کرده، چه تغییراتی داشته است. مردم در سطح جامعه با یک بررسی ساده می‌توانند متوجه وضعیت اسف‌بار موسیقی پاپ باشند. من به‌عنوان مخاطب عام‌ فکر می‌کنم که موسیقی پاپ با عواطف عوام جامعه در ارتباط است و دلیل انتخاب موسیقی پاپ برای این فیلم‌ همین بوده است.

علی برازنده؛ مدیر فیلمبرداری این فیلم درباره لرزش دوربین گفت: لرزش دوربین در یک سکانس کوچک بوده، چیزی که در خود فیلمنامه است، آقای شعیبی دوست داشتند که در فیلم رنگ وجود داشت باشد به همین دلیل از این ویژگی بهره بردیم.

خشایار موحدیان؛ تدوینگر گفت: افتخاری بود که با آقای شعیبی و وسواس‌های زیاد ایشان کار کردم. تدوین این کار با دو حس و حال متفاوت آرام و هیجان‌انگیز برای من خیلی جالب بود.